Για την τελευταία Γενική Συνέλευση των Προέδρων των ΕΛΜΕ

Στις 24/2 πραγματοποιήθηκε Γενική Συνέλευση των Προέδρων των ΕΛΜΕ στην οποία, με ευθύνη των ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ αλλά και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, για ακόμα μια φορά δεν πάρθηκε καμία απόφαση για την υπεράσπιση των συμφερόντων των εκπαιδευτικών.

Την ώρα δηλαδή που θα έπρεπε ο κλάδος να βγει στην αντεπίθεση, να καταδικαστεί η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης συνολικότερα, έκαναν ότι μπορούσαν για να μπει φρένο σε αγωνιστικές διαθέσεις των συναδέλφων. Την ώρα που το Υπουργείο Παιδείας προετοιμάζεται να υλοποιήσει τα σχέδια του για το νέο Λύκειο, που συνεχίζεται και κλιμακώνεται ο αγώνας χιλιάδων συμβασιούχων, όχι μόνο στην εκπαίδευση αλλά και στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα, για μόνιμη και σταθερή δουλειά αυτές  δυνάμεις λειτουργούν υπονομευτικά για το εκπαιδευτικό κίνημα.

Στην ΓΣ των προέδρων των ΕΛΜΕ κατατέθηκε η κοινή εισήγηση ΣΥΝΕΚ και ΔΑΚΕ στην οποία προβαλλόταν τα «θετικά βήματα της κυβέρνησης», ανατρεπόταν η απόφαση της ΟΛΜΕ για να παρθούν πίσω τα σχέδια για το νέο Λύκειο, ενώ για ακόμα μια φορά η πλειοψηφία «αγνοούσε» τις δεκάδες αποφάσεις των ΕΛΜΕ ενάντια στην αξιολόγηση και τις νέες δομές.

Μαζί με την ηγεσία των «Παρεμβάσεων» ΣΥΝΕΚ – ΔΑΚΕ – ΠΕΚ καταψήφισαν τις προτάσεις των δυνάμεων της ΑΣΕ για την πρωτοβουλία πάνω από 140 συνδικαλιστικών οργανώσεων του Δημοσίου να οργανώσουν νέα κινητοποίηση στις 14 Μάρτη για το δικαίωμα στη σταθερή και μόνιμη δουλειά. Καταψήφισαν ακόμα και την πρόταση που κατέθεσαν ΕΛΜΕ για απεργιακή απάντηση του κλάδου όταν η κυβέρνηση φέρει τα σχέδια της για το Λύκειο.

Δεν δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε το λόγο που οι δυνάμεις της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ, η οποία για ακόμα μια φορά βάζει πλάτη στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, έκαναν ότι μπορούσαν για να καταντήσει η ΓΣ των Προέδρων μια ανούσια, εκφυλιστική διαδικασία χωρίς αγωνιστικές αποφάσεις και χωρίς να τεθούν σε ψηφοφορία σημαντικά ψηφίσματα από διάφορες ΕΛΜΕ.

Σε αυτά τα φαινόμενα εκφυλισμού πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε η συνδικαλιστική παράταξη της ΔΑΚΕ, μαζί με την πλειοψηφία των δυνάμεων της ΟΛΜΕ. Δημιούργησαν κλίμα διάλυσης και χρονοτριβής. Έφτασαν στο σημείο να επιχειρούν να ακυρώσουν το Δ.Σ. της Ε’ ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής με το πρόσχημα ότι δεν είχε συγκροτηθεί σε σώμα.

Επιδιώκουν να ακυρώσουν δηλαδή την ψήφο 730 συναδέλφων που ψήφισαν πρόσφατα στις αρχαιρεσίες του συγκεκριμένου σωματείου και να αναγνωρίσουν τα 4 μέλη του προηγούμενου (!!) ΔΣ ως προσωρινή διοίκηση. Την ίδια αντιδημοκρατική στάση κράτησαν και στο ΔΣ της ΟΛΜΕ που έγινε την Τρίτη, 27-2 οι δυνάμεις της ΣΥΝΕΚ, ΔΑΚΕ και ΠΕΚ που ζήτησαν να λάβουν νομική γνωμοδότηση για να δουν αν τελικά οι συνάδελφοι της Ε’ ΕΛΜΕ Αν. Αττικής έχουν νέο ΔΣ ή όχι…

Σοβαρές ευθύνες για την προσπάθεια εκφυλισμού στα σωματεία έχει και η ηγεσία των Παρεμβάσεων. Αραδιάζοντας 5-6 άρθρα των καταστατικών των ΕΛΜΕ, οι κατά τ’ άλλα πολέμιοι της «συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας» προσπάθησαν να πείσουν ότι οι Γενικές Συνελεύσεις των 15 ατόμων είναι νόμιμες (π.χ. Ε’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης). Δεν τους «καίγεται καρφί» για το ότι χάνεται η πραγματική ουσία της συμμετοχής και της συλλογικής δράσης των συναδέλφων. Με τη στάση τους αυτή μετατρέπουν τις αποφάσεις, την αγωνιστική δράση σε κάτι ξένο για τους ίδιους τους συναδέλφους. Η μόνη τους έγνοια είναι η βρώμικη επίθεση στο Π.Α.ΜΕ, όλο το προηγούμενο διάστημα για να κρύψουν την εκ νέου στήριξη που δίνουν στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Καλούμε  κάθε συνάδελφο, να προβληματιστεί αν αυτές οι πρακτικές βοηθούν την οργάνωση του αγώνα και την αγωνιστική ανάταση των συναδέλφων ή αν διευκολύνουν τελικά την κυβέρνηση να περνά ανενόχλητη την αντιλαϊκή της πολιτική.

Συνάδελφοι η κοινή εισήγηση ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ που αποτελεί μαξιλαράκι στην κυβερνητική πολιτική ήταν η πρώτη πράξη του γνωστού δράματος, «είμαι με τους συναδέλφους και τον κλάδο, αλλά βάζω πλάτη στην αντιεκπαιδευτική πολιτική». Η δεύτερη πράξη είναι να συζητάμε για διάφορα διαδικαστικά, πραξικοπηματικά να ακυρώνουμε ΕΛΜΕ, και τελικά να μην βγαίνει τίποτα ουσιαστικό. Και όσο πιο πολύ απωθούνται οι συνάδελφοι από τέτοιες διαδικασίες τόσο το καλύτερο για τον κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Μπροστά σε αυτή την επικίνδυνη κατάσταση για τους εργαζόμενους, αποτελεσματική απάντηση είναι η απαλλαγή του συνδικαλιστικού κινήματος από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό αλλά και από τον τυχοδιωκτισμό. Είναι επιτακτική η ανάγκη για αλλαγή του συσχετισμού δύναμης τόσο στο πρωτοβάθμιο σωματείο όσο και στην Ομοσπονδία. Όλοι μαζί να δυναμώσουμε το ταξικό κίνημα που πραγματικά βάζει εμπόδια, που ανοίγει το δρόμο για την κοινή δράση εργαζομένων γονιών και μαθητών ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές.

Τώρα είναι αναγκαίο να ξεφορτωθούμε όλων των ειδών τα βαρίδια
που κρατάνε πίσω τα  σωματεία.

Να εμποδίσουμε την αντιλαϊκή πολιτική, να παλέψουμε για τις σύγχρονες ανάγκες μας!

Αθήνα 1 Μάρτη 2019