Τα τελευταία χρόνια με τον πιο επίσημο τρόπο μέσα στα σχολεία μας εισβάλλουν επιχειρήσεις, για να προωθήσουν τα προϊόντα τους, να καλλιεργήσουν «επιχειρηματικό πνεύμα» στα παιδιά και να επιδείξουν το “κοινωνικό” ¨τους έργο  εκμεταλλευόμενοι την κρατική υποχρηματοδότηση, και τις περικοπές στις επιχορηγήσεις των σχολείων που συνεχίζει και αυτή η κυβέρνηση.

Έτσι μετά την “Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου”, που από τη μια στα πλαίσια της «κοινωνικής»  της ευθύνης χαρίζει υπολογιστές στα σχολεία ενώ από την άλλη φυτεύει σταθμούς διοδίων, επιβάλλοντας νέα χαράτσια, τη σκυτάλη τώρα  παρέλαβε  η «ΜΕΛΙΣΣΑ  ΚΙΚΙΖΑΣ»  που σύμφωνα με τα λεγόμενά της «στα πλαίσια του κοινωνικού της έργου και του εθελοντισμού» θα προσφέρει εργασίες επισκευών και ελαιοχρωματισμών σε 3 (τυχερά!!!!) δημοτικά σχολεία της Λάρισας, με την έγκριση μάλιστα της δημοτικής αρχής  αλλά και της διεύθυνσης πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Οι χορηγοί και οι εταιρείες μέσα από  αυτές τις πρωτοβουλίες,  βλέπουν μια καλή επιχειρηματική ευκαιρία να οδηγήσουν τα παιδιά, από μικρή ηλικία, στην αποδοχή των εταιριών, ως ευεργέτες της κοινωνίας, αφού «χωρίς αυτές οικονομική ανάπτυξη δεν υπάρχει». Έτσι αποκρύπτουν το ρόλο των εργαζόμενων, των γονιών των παιδιών, που χωρίς τη δική τους εργασία και μόχθο τίποτα δεν παράγεται. Καλούμε τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς, να αξιοποιήσουν την πείρα τους και να αναρωτηθούν, πως είναι δυνατό από τη μια, οι επιχειρήσεις, να απολύουν τους γονείς των μαθητών ή να τους δίνουν μισθούς πείνας και από την άλλη να νοιάζονται για τα παιδιά τους; Τα κέρδη τους σκέφτονται και για αυτά στοχεύουν στα μυαλά των παιδιών μας. Θέλουν φθηνά μυαλά, για να έχουν και φθηνούς εργάτες.

Να σημειωθεί ακόμα ότι, όταν οι επιχειρήσεις μπαίνουν στα σχολεία θέλουν να έχουν λόγο και για το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, κάτι που στη χώρα μας δεν έχει προχωρήσει όσο θα θέλανε, χάρη στην ύπαρξη και παρέμβαση του ταξικού κινήματος, που αναδεικνύει τέτοια ζητήματα. Η είσοδος επιχειρήσεων στα σχολεία δεν είναι πρόοδος αλλά οπισθοδρόμηση. Η κρίση δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για μια τέτοια αρνητική εξέλιξη.

Η Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών καταγγέλλει την είσοδο επιχειρήσεων και επιχειρηματιών στα σχολεία, που με το μανδύα της φιλανθρωπίας- χορηγίας, της “κοινωνικής ευθύνης”, επιδιώκουν τη διαφήμιση, το κέρδος και τη χειραγώγηση συνειδήσεων των μαθητών. Πρόκειται για υλοποίηση της πολιτικής της Ε.Ε και του ΟΟΣΑ που χαρακτηρίζουν τους μαθητές και τους φοιτητές ως “πελάτες”  και προωθούν τη διδασκαλία της “επιχειρηματικότητας” στα σχολεία.

Nα θυμίσουμε ότι πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ για την εκπαίδευση, που επιχειρήθηκε να υλοποιηθεί μέσα από την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, προέβλεπε ρητά και κυνικά την αναζήτηση πόρων από την ίδια τη σχολική μονάδα για την αυτοχρηματοδότησή της, γεγονός που, βαθμιαία, θα απαλλάσσει το κράτος από την ευθύνη της  χρηματοδότησης της εκπαίδευσης.

Αδιαπραγμάτευτη  θέση  και διεκδίκησή μας είναι  η εξασφάλιση από το κράτος της δημόσιας δωρεάν παιδείας και όλων των προϋποθέσεων για την παροχή της στα δημόσια σχολεία της χώρας σε όμοιες συνθήκες για όλους, χωρίς ταξικούς φραγμούς και διακρίσεις.

Καλούμε  τους Συλλόγους Διδασκόντων και τους συλλόγους γονέων

• να απορρίψουν συνολικά τη λογική των χορηγιών , είναι πρόκληση και κοροϊδία να μας πετάνε στα μούτρα ένα ξεροκόμματο, αυτοί που μας στερούν τα δικαιώματά μας στη δουλειά ,τη μόρφωση και τη ζωή.
• να αντισταθούν στην «εύκολη λύση» των χορηγών-σωτήρων που υποκαθιστούν την ευθύνη και την υποχρέωση του κράτους και γίνονται ο δούρειος ίππος για την άλωση της δημόσιας εκπαίδευσης και της κοινωνικής πρόνοιας.
• να οργανώσουν και να εντείνουν την πάλη τους ώστε από κοινού γονείς, εκπαιδευτικοί, μαθητές, και να απαιτήσουν από το κράτος την εξασφάλιση όλων των αναγκαίων όρων για τη λειτουργία των σχολείων αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό

Η λύση δε βρίσκεται στους δήθεν “ευεργέτες”, αλλά στον αγώνα για να μην περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα, για μισθούς-συντάξεις-παιδεία-υγεία, σύμφωνα με τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.