Στις 30 Μαΐου έχει προκηρυχθεί γενική απεργία από  ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ σε συνεργασία με τη ΓΣΕΒΕΕ και άλλους εργοδοτικούς φορείς με στόχο τη δημιουργία «κοινωνικής συμμαχίας» για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας! Με άλλα λόγια καλούν την εργατική τάξη και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα να βάλουν πλάτη για τα κέρδη των μονοπωλίων, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, για τα κέρδη δηλαδή του κεφαλαίου. Να ζητούν μεγαλύτερη ευελιξία, φτηνότερη εργασία, μεγαλύτερη φοροληστεία, ισχυρότερη εκμετάλλευση. Καλούν τους εργαζόμενους να διαδηλώσουν και να απεργήσουν για “την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας”, να διαδηλώσουν δηλαδή με τα αιτήματα και το πλαίσιο του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ, της ΕΕ, της ΕΚΤ, των μνημονίων και της Κυβέρνησης. Αυτά ζητά το κεφάλαιο για να έρθει η ανάπτυξη που ευαγγελίζεται, ανάπτυξη πάνω στα συντρίμμια των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Αυτά ζητούν και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, σε αυτά συμφωνεί και ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός. Οι εργαζόμενοι του νομού μας στον τουρισμό έχουν βιώσει στο πετσί τους τους στόχους και τα οράματα των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ !

Είναι φανερό ότι το πηγάδι δεν έχει πάτο για το ξεπεσμό των ξεπουλημένων ηγεσιών των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Είναι γνωστός ο ρόλος τους εδώ και πολλά χρόνια να στρώνουν το χαλί για τις αντεργατικές αλλαγές. Γίνεται για μια ακόμη φορά φανερό το πόσο αναγκαία είναι η αλλαγή των συσχετισμών δύναμης στο εργατικό κίνημα.

Είναι επιτακτική ανάγκη τα σωματεία να βγουν μπροστά και να δώσουν το δικό τους περιεχόμενο στη γενική απεργία στις 30 Μαΐου! Η απεργία να γίνει με διεκδικήσεις που αφορούν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, για προστασία του λαϊκού εισοδήματος και της λαϊκής κατοικίας. Εμείς ως ΠΑΜΕ την κοινωνική συμμαχία την αντιλαμβανόμαστε ως τη συμμαχία των κοινωνικών δυνάμεων της εργατικής τάξης, των μικροαγροτών, των μικροΕΒΕ, των γυναικών, των φοιτητών, απέναντι στα μονοπώλια και τους πολιτικούς τους υπηρέτες, στη βάση των κοινών μας αναγκών.

Στο πρόσφατο ΔΣ της ΕΛΜΕ Ηρακλείου η παράταξή μας έβαλε ζήτημα οργάνωσης και στήριξης της απεργίας στις 30 Μάη ενάντια στην ενιαία στρατηγική του κεφαλαίου την οποία υπερασπίζονται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τα άλλα αστικά κόμματα. Μάλιστα, ενόψει του νέου αντιλαϊκού εφαρμοστικού πολυνομοσχεδίου που αναμένεται στις αρχές Ιούνη και θα περιλαμβάνει νέα προαπαιτούμενα για το κλείσιμο της 4^ης αξιολόγησης που θα έρθουν να προστεθούν σε όλα τα άλλα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων μνημονίων. Μέτρα που θέλει το κεφάλαιο για να εξασφαλίσει την ανάκαμψη της κερδοφορίας του, ανάκαμψη που δε σημαίνει ανάκτηση των απωλειών, κατάργηση των αντεργατικών-αντιασφαλιστικών νόμων, επιστροφή μισθών ή ανάκτηση των εργατικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων που διαλύθηκαν όλα αυτά τα χρόνια. Σε αυτές τις συνθήκες η κυβέρνηση δε διστάζει να μετατρέψει την Ελλάδα σε ΝΑΤΟικό ορμητήριο πολέμου, για ν’ αναβαθμίσει τις επιδιώξεις του κεφαλαίου στο μοίρασμα του ενεργειακού πλούτου της ευρύτερης περιοχής σε Βαλκάνια και Ανατολική Μεσόγειο. Για τα συμφέροντα των μονοπωλίων μάς εμπλέκουν όλο και πιο βαθιά στο κουβάρι των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, φέρνουν όλο και πιο κοντά τον πόλεμο.

Αυτό τον υπονομευτικό ρόλο παίζουν και οι παρατάξεις του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού (Εκπαιδ. Προοπτική-ΔΑΚΕ, η ΠΑΣΚΕ απουσίαζε από ένα τόσο σοβαρό ζήτημα) και οι δήθεν ακομμάτιστοι Εκπ. Μπροστά στο ΔΣ της ΕΛΜΕ Ηρακλείου  όπου καταψήφισαν την πρότασή μας για οργάνωση της πάλης και συμμετοχή στην απεργία στις 30 Μάη, με το πρόσχημα ότι έτσι καταγγέλλουν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που την προκήρυξαν! Τι σόι συνδικαλιστές είναι αυτοί που δεν οργανώνουν τον κλάδο; Είναι φανερό ότι δε θέλουν πραγματικά τον εργαζόμενο στο δρόμο του αγώνα. Είναι εκείνοι που τον θέλουν αφοπλισμένο από το βασικό του όπλο πάλης που είναι η απεργία και κάνουν ό,τι μπορούν για να μην κουνιέται φύλλο. Από κοντά και η ουρά τους όλο το προηγούμενο διάστημα: Η Αριστερή Παρέμβαση-Συσπείρωση που επίσης αρνήθηκε να στηρίξει την πρότασή μας για απεργιακή κινητοποίηση με τα αιτήματα των εργαζομένων! Αυτοί που μιλούν δήθεν για αγώνες είναι τελικά αυτοί που καλούν ανοιχτά σε απεργοσπασία και δε θέλουν τους εργαζόμενους σε ταξικό προσανατολισμό. Έτσι μιλούν για «απεργίες από τα κάτω» τις οποίες όμως προσπαθούν μα κάθε τρόπο να υπονομεύσουν. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό και βέβαια είναι να αναρωτιέται κανείς: Τώρα ανακάλυψαν οι Παρεμβάσεις (Αριστερή Παρέμβαση και Αγωνιστική Παρέμβαση) το διαλυτικό ρόλο για το ταξικό κίνημα των ξεπουλημένων ηγεσιών της ΑΔΕΔΥ που τις καταγγέλλουν; Ή μήπως οι προηγούμενες γενικές απεργίες δεν προκηρυσσόταν με αποφάσεις των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ με αντιδραστικό περιεχόμενο; Όλο το προηγούμενο διάστημα δε συμπορεύονταν μαζί τους; Αυτή δεν είναι και η γραμμή της «ενότητας στα ζητήματα» που προωθούν και υποστηρίζουν οι Παρεμβάσεις, αυτής της ενότητας χωρίς περιεχόμενο που εδώ και χρόνια ξεπλένει αγωνιστικά εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό και ρίχνει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων για το ρόλο του. Αλλά και η Αγωνιστική Παρέμβαση, στο προηγούμενο ΔΣ όπου τέθηκε το ζήτημα για την απεργία, αποχώρησε, καταγγέλλοντας ένα άλλο ζήτημα, και δεν έμεινε να τη στηρίξει. Απέναντι σε όλους αυτούς πάντα τα ταξικά σωματεία προσπαθούσαν να βάλουν το δικό τους περιεχόμενο και σχεδιασμό στην απεργιακή κινητοποίηση.

Και βέβαια για άλλη μια φορά οι παρατάξεις που πλειοψηφούν στο ΔΣ (Εκπ. Προοπτική-Εκπ. Μπροστά) αλλά και οι άλλες παρατάξεις του παλιού κυβερνητικού συνδικαλισμού ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, δεν έκαναν ΔΣ για να πάρουν απόφαση για απεργία, θέλοντας τον κλάδο ανοργάνωτο και ανενημέρωτο μέχρι την τελευταία στιγμή (η Αριστερή Παρέμβαση που αποκαλύπτει όλο και περισσότερο το ρόλο της ως δεκανίκι του συστήματος προσήλθε για να καταγγείλει την απεργία). Πότε περιμένουν να πάρουν απόφαση; Την προηγούμενη μήπως μέρα; Αλλά αυτή είναι η πρακτική που ακολουθούν όλο το τελευταίο διάστημα. Είναι ξεκάθαρη πια η σύμπλευσή τους στο πλευρό του αστικού κράτους και με κάθε τρόπο θέλουν να κρατήσουν τον κλάδο συμβιβασμένο, υποταγμένο στη λαίλαπα των μέτρων που, τσακίζοντας τη ζωή του, εξασφαλίζουν την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Απέναντι σε όλους αυτούς αντιτάσσουμε την πραγματική κοινωνική συμμαχία, με τα άλλα λαϊκά στρώματα, με τους φτωχούς αγρότες και τους απασχολούμενους, με τους μαθητές και τους γονείς τους. Δίνουμε δυναμική απάντηση μέσα από την οργάνωσή μας στο σωματείο μας. Για εμάς τους εργαζόμενους ένας δρόμος υπάρχει: Ο  δρόμος της οργάνωσης και της συλλογικής διεκδίκησης! Να αγωνιστούμε και να παλέψουμε με επίκεντρο τις ανάγκες μας.

Όλοι στην απεργία την Τετάρτη 30 Μαΐου και στην απεργιακή κινητοποίηση στις 10:00 π.μ. στην πλατεία Ελευθερίας.