ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚH ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΝΑ ΛΥΣΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΩΡΑ!!

ΑΠAΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Ο ΠΡΟΕΚΛΟΓIΚΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΓΟΝΙΩΝ, ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ.

Οι τραγικότητες στη μεταφορά μαθητών στα Σχολεία τόσο τώρα στα Κουρούνια όσο και χθες στη Λαγκάδα δείχνουν τις συνέπειες της πολιτικής «κόστους – ωφέλους» και στην εκπαίδευση. Η μεταφορά των μαθητών στα Σχολεία τους, εξαρτάται από διάφορους ανάδοχους που «τυχόν» θα ενδιαφερθούν... Και γιατί δεν ενδιαφέρονται; Γιατί τα πάντα θυσιάζονται στο βωμό της κερδοφορίας και της αγοράς και εδώ δεν πρόκειται για συμφέρουσα «επένδυση». Έτσι, οι γονείς, και πάλι οι εργαζόμενοι δηλαδή, αναγκάζοναι να βάλουν το χέρι στην τσέπη για το αυτονόητο.

Η βολική καραμέλα της «Πολιτείας», κρύβει την ίδια την κυβέρνηση, τους τοπικούς και περιφερειακούς εκπροσώπους της και όσους άλλους Βουλευτές «δουλεύουν» χρόνια τη λογική του «εφικτού» της «αγοράς» στην Εκπαίδευση, των συγχωνεύσεων Σχολικών Μονάδων (βλ. Λαγκάδα – Συκιάδα) για το «συμμάζεμα» των δημοσιονομικών δεικτών, τα λεγόμενα «πλεονάσματα», τη λεγόμενη «αυτοτέλεια» της σχολικής μονάδας. Αυτά, τα στήριξαν όλες οι κυβερνήσεις και η τελευταία των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ , μαζί με τον παλιό και νέο συνδικαλισμό σε όλα τα όργανα συμπεριλαμβανομένων τους Δήμους, τις Περιφέρειες και στα όργανα διοίκησης (ΠΥΣΠΕ και ΠΥΣΔΕ), πλην των δυνάμεων που συσπειρώνονται στο Π.Α.ΜΕ, σε όλα τα επίπεδα.

Για ποια «πολιτεία» λοιπόν μιλούν; Το σύστημα που στηρίζουν είναι η «Πολιτεία» όπου η Δημόσια και Δωρεάν Εκπαίδευση, γίνεται ατομική και οικογενειακή υπόθεση.

Είναι η ίδια πολιτική, που απειλεί με κλείσιμο τμήματα των ΕΠΑΛ όπως τη ζήσαμε και φέτος, βάζει στο ζύγι τις ανάγκες γονιών, εκπαιδευτικών, μαθητών με τις ανάγκες τις αγοράς. Μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί και κάτοικοι των περιοχών στα Σχολεία δεν μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι με τις «προσωρινές λύσεις» και τις όποιες υποσχέσεις.

Οι εκπαιδευτικοί με την Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών σε Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση στη Χίο (στηρίζεται από το Π.Α.ΜΕ), τους καλούμε σε αγώνα διαρκείας όπως και κάθε χρόνο για να διεκδκήσουμε ό,τι μας ανήκει με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας και τις δυνατότητες της εποχής. Φτάνει πια! Δίνουμε το παρόν στην επερχόμενη απεργία στις 14/11 απαιτώντας ό,τι μας αξίζει!