Με αφορμή την απόσπαση σε βουλευτή της “Χρυσής Αυγής” ενός συναδέλφου που ήταν υποψήφιος για πολλά χρόνια με το ψηφοδέλτιο της «Απένατι Όχθης» (ψηφοδέλτιο των παρεμβάσεων – ΣΥΡΙΖΑ) στο Σύλλογο «Σωκράτη», έχουμε να επισημάνουμε τα εξής :

Σήμερα που οι εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι δέχονται από τη συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ μια ανελέητη επίθεση σε κατακτήσεις και δικαιώματα, σήμερα που κυριολεκτικά ρημάζεται η ζωή όλων μας δυστυχώς βρίσκει  έδαφος ο ρατσισμός και η ξενοφοβία, ο φασισμός και ο ναζισμός, ως μακρύ χέρι του συστήματος ορθώνει το κεφάλι, με περίσιο θράσος έχοντας στο στόχαστρό του όσους αντιστέκονται.

Στα σχολεία της  περιοχή μας που φιλοξενούνται ρομά, μετανάστες, παλιννοστούντες, παιδιά φτωχών λαϊκών οικογενειών, πρέπει να υψωθεί μέτωπο αντίστασης και κοινωνικής αλληλεγγύης αποκρούοντας τους φασίστες της Χρυσής Αυγής.

Καταδικάζουμε την παράταξη της Απέναντι Όχθης που τον κάλυπτε για χρόνια πολιτικά και συνδικαλιστικά,  που τον ανέδειξε,  για χρόνια,  ως υποψήφιο σε εκλογές του συλλόγου «ΣΩΚΡΑΤΗΣ» ως υποψήφιο για αντιπρόσωπο στη ΔΟΕ και ως υποψήφιο στις εκλογές των αιρετών παλαιότερα.

Με λύπη διαπιστώνουμε ότι, όχι μόνο δε λένε κουβέντα αλλά προσπάθησαν να το αποκρύψουν από τους συναδέλφους. Ούτε κουβέντα βέβαια να το καταδικάσουν.

Θεωρούμε αυτονόητο ότι ο συγκεκριμένος συνάδελφος, στέλεχος της Χρυσής Αυγής, δεν ανήκει στις τάξεις του συλλόγου. Ένας σύλλογος αγωνιστικός που έχει ως αρχές την κοινωνική αλληλεγγύη, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα και τη δημοκρατία δεν μπορεί να έχει συναδέλφους στις τάξεις του που υπηρετούν το φασισμό και το ναζισμό.

Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον 
καινούριο τάχα κάτι να μας φέρει.
Τι κρύβει μέσ' στα δόντια του το ξέρω, 
καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι.
Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν 
και χάνονται βαθιά στα περασμένα.
Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν, 
μα όχι και το μίσος του για μένα.
Το φασισμό βαθιά καταλαβέ τον. 
Δε θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον.
Ο φασισμός δεν έρχεται από μέρος 
που λούζεται στον ήλιο και στ' αγέρι, 
το κουρασμένο βήμα του το ξέρω 
και την περίσσεια νιότη μας την ξέρει.
Μα πάλι θέ ν' απλώσει σαν χολέρα 
πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου, 
και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα 
αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου.