Από την αρχή της σχολικής χρονιάς βιώνουμε μέσα στα σχολεία το λεγόμενο «εξορθολογισμό δαπανών και προσωπικού», που υπενθυμίζουμε πως αποτελεί προαπαιτούμενο του 3ου μνημονίου.

Τις προηγούμενες μέρες, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και το υπουργείο Παιδείας επιδόθηκαν σε μια τεράστια προπαγανδιστική εκστρατεία, που στόχο είχε να παρουσιάσει το μαύρο άσπρο και να εμφανίσει την εικόνα των περικοπών και των ανατροπών στο σχολείο ως «επιστροφή στην κανονικότητα».

Σε αυτές τις συνθήκες, η Παιδεία και η μόρφωση των παιδιών μας έρχεται αντικειμενικά στην επικαιρότητα σαν μεγάλο λαϊκό πρόβλημα.

Πώς απαντά η πλειοψηφία της ΔΟΕ σ' αυτές τις εξελίξεις;

Κατά τη γνώμη μας, η πάλη των εκπαιδευτικών, για να μπορεί να είναι αποτελεσματική, να στριμώξει την κυβέρνηση και να αφήσει παρακαταθήκες, χρειάζεται να αγκαλιάσει από κοινού γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικούς, φωτίζοντας το κοινό αίτημα για «Ενα σχολείο που να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες».

Η προπαγάνδα της κυβέρνησης ακριβώς εκεί στοχεύει.

Να παρουσιάσει τους εκπαιδευτικούς ως συντεχνία και την πολιτική της ωφέλιμη για τους γονείς και τους μαθητές.

Η πλειοψηφία της ΔΟΕ δεν έκανε τίποτα για να υπηρετήσει την ανάγκη για κοινή δράση και συμμαχία με τους γονείς και τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Ούτε καν μια συνάντηση με την ΑΣΓΜΕ (Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας). Δεν δημιούργησε τις προϋποθέσεις για αναμέτρηση με την κυβερνητική πολιτική. Το αντίθετο.

Για τη στάση της πλειοψηφίας της ΔΟΕ και των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στην απεργία

Τον περασμένο Ιούνη (!), στην 85η Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ, με πρόταση ΔΑΚΕ και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ που υπερψηφίστηκε από την ΕΡΑ/ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΕΕΚΕ (παράταξη από πρώην μέλη της ΔΗΣΥ/ΠΑΣΚ και διάφορα ανεξάρτητα σχήματα), «κλειδώθηκε» απόφαση για 24ωρη απεργία την πρώτη βδομάδα έναρξης των σχολείων και μετά Γενικές Συνελεύσεις με πρόταση για 3ήμερες και 5ήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες!

Το πλαίσιο που από κοινού ψήφισαν οι παραπάνω δυνάμεις και το πρόγραμμα δράσης δεν απαντούσαν στη συνολική επίθεση της κυβέρνησης. Δεν άνοιγαν τη «βεντάλια» των διεκδικήσεων στα συνολικότερα ζήτημα που αφορούν τους εργαζόμενους (φοροκαταιγίδα, Εργασιακά, απολύσεις και αξιολόγηση στο Δημόσιο κ.τ.λ.), δεν διαμόρφωναν όρους κοινής δράσης και συμμαχίας, δεν έπαιρναν υπόψη τις δυσκολίες που πάντα έχει η έναρξη της σχολικής χρονιάς, δεν αντιμετώπιζαν την κυβερνητική προπαγάνδα, δεν ανταποκρίνονταν στις διαθέσεις των συναδέλφων.

Οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι με τα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΠΑΜΕ καταψηφίσαμε αυτό το σχεδιασμό.

Καταθέσαμε πρόταση προς τη ΓΣ με βασικό σκεπτικό: Η Ομοσπονδία να μη ρίξει καλοκαιρινά «ρολά», να βρεθεί σε ετοιμότητα, γιατί η κυβέρνηση θα συνεχίσει και με κλειστά σχολεία να υλοποιεί τα σχέδιά της (όπως και έγινε με τις ρυθμίσεις για τα Νηπιαγωγεία, την Ειδική Αγωγή, την εγκύκλιο προς τα ΠΥΣΠΕ για τα πλεονάσματα).

Με το άνοιγμα των σχολείων να πραγματοποιηθούν Γενικές Συνελεύσεις, να ακουστεί η γνώμη και οι διαθέσεις των συναδέλφων, να διαμορφωθούν όροι κοινής δράσης και συμμαχίας με τους γονείς.

Στο πλαίσιο αυτό, να προετοιμαστεί και απεργιακή απάντηση σε χρόνο που ο ίδιος ο κλάδος θα επιλέξει.

Η απεργία είναι ισχυρό όπλο στα χέρια των εργαζομένων και δεν μπορεί να εκφυλίζεται από συνδικαλιστικές ηγεσίες στο όνομα σκοπιμοτήτων και παραταξιακών σχεδιασμών.

Η αλήθεια είναι ότι η απεργία κινήθηκε σε μονοψήφια ποσοστά. Δεν ακούμπησε τη μεγάλη πλειοψηφία του κλάδου. Είναι μεγάλη η ευθύνη αυτών των δυνάμεων, που έστρωσαν το δρόμο στην κυβέρνηση και τον υπουργό να συκοφαντεί τους αγώνες των εκπαιδευτικών.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ παλέψαμε για την απεργία και δώσαμε όλες μας τις δυνάμεις για την επιτυχία της.

Ακόμα και σε σωματεία που είμαστε μειοψηφία, επιδιώξαμε να συνεδριάσουν τα ΔΣ, να γίνουν Γενικές Συνελεύσεις, να γίνουν ενημερωτικές συναντήσεις νηπιαγωγών.

Επιδιώξαμε να αποκαλύψουμε τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, να συνδέσουμε την επίθεση στην Παιδεία και τα εργασιακά δικαιώματα ως κομμάτι της γενικότερης επίθεσης στην εργατική τάξη. Παλέψαμε για να πετύχουν οι συγκεντρώσεις.

Είναι αλήθεια ότι σε κάποιες περιπτώσεις υπήρξαν και άλλοι συνδικαλιστές, στα πρωτοβάθμια σωματεία, που πάλεψαν σε τέτοια κατεύθυνση, παρά και ενάντια στην τυχοδιωκτική τακτική της πλειοψηφίας της ΔΟΕ, κι αυτό τους τιμάει. Αυτό είναι θετικό, αλλά δυστυχώς αφορά λίγα σωματεία.

Μετατρέπουν το κίνημα σε ουρά του ενός ή του άλλου αστικού κόμματος

Είναι γεγονός ότι η σημερινή πλειοψηφία της ΔΟΕ αποδέχεται τον πυρήνα της αντιλαϊκής πολιτικής. Τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, την «υγιή» επιχειρηματικότητα, την ανταγωνιστικότητα. Η σημερινή πλειοψηφία στήριξε και αποδέχτηκε τις αντιδραστικές αλλαγές του σχολείου των δεξιοτήτων και των ΕΣΠΑ. Συμμετείχε στους λεγόμενους διαλόγους για την Παιδεία και έπαιρνε τα ευχαριστήρια από τους υπουργούς Παιδείας (βλ. Διαμαντοπούλου).

Σήμερα σηκώνει τη σημαία του «αντικυβερνητισμού» απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ για καιρό καλλιέργησε τη λογική της αναμονής και του διαλόγου με το υπουργείο.

Η όποια κριτική κάνει στέκεται στις περιγραφές των αποτελεσμάτων που έχουν τα μέτρα, καλύπτοντας την ουσία και την ταξικότητά τους, αποσυνδέοντάς τα από τη γενικότερη επιλογή της σημερινής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και των προηγούμενων κυβερνήσεων, να τσακίσουν το λαό, να περικόψουν δαπάνες από την Παιδεία και την Υγειά, με σκοπό να ενισχύσουν το μεγάλο κεφάλαιο.

Αυτή η τακτική οδηγεί σε αδιέξοδο! Μετατρέπει το κίνημα σε ουρά τους ενός ή του άλλου αστικού κόμματος.

Η πλειοψηφία της ΔΟΕ εγκλώβισε τον κλάδο στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, έδωσε χρόνο και πρωτοβουλία κινήσεων στην κυβέρνηση και το υπουργείο.

Εδωσε τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να μπλέκει τη ΔΟΕ στα αντιπολιτευτικά παιχνίδια που παίζει με τη Νέα Δημοκρατία.

Το ίδιο σκηνικό που πάει να στηθεί τώρα με τη ΔΑΚΕ και τη ΔΗΣΥ/ΠΑΣΚ στη ΔΟΕ, το ζήσαμε και στην ΟΛΜΕ, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αντιπολίτευση με τις δυνάμεις του ΜΕΤΑ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ.

Αγώνες για να φύγει η μία και να έρθει η άλλη αντιλαϊκή κυβέρνηση. Μόνιμος προσθετέος η ηγεσία των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, που χωρίς δυσκολία γίνεται παρτενέρ της εκάστοτε συνδικαλιστικής ηγεσίας, πριν του ΣΥΡΙΖΑ και τώρα της ΔΑΚΕ!

Δεν είναι αλήθεια ότι, από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε κυβέρνηση, η ΟΛΜΕ εξαφανίστηκε από τους «δρόμους του αγώνα» και εμφανίστηκε στις υποδοχές του υπουργείου Παιδείας στα γραφεία της, στα τραπέζια του στημένου κυβερνητικού διαλόγου, στη στήριξη της κυβέρνησης με κάθε τρόπο;

Αυτή είναι, άλλωστε, η κλασική πορεία του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Να στηρίζει την εναλλαγή κυβερνήσεων και να τσακίζει έτσι το κίνημα. Σε τέτοια παγίδα δεν πρέπει να επιτρέψουμε να ξαναπέσουν οι εργαζόμενοι!

Δεν προετοιμάστηκε η επιτυχία της απεργίας

Οι αγώνες για τα οξυμένα προβλήματα, που συνεχώς θα έρχονται στην επιφάνεια, πρέπει να δυναμώσουν.

Χρειάζεται, όμως, να ενώνονται σε επίπεδο κλάδου. Να ενισχύουν την ενότητα των εργαζομένων, να δυναμώνουν την κοινή προσπάθεια, την κοινή δράση των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ανεξαρτήτως σχέσεων εργασίας, σε ένα ενιαίο μέτωπο που θα διεκδικεί την ανάκτηση των απωλειών, ενάντια στα σχέδια για παραπέρα τσάκισμα τη ζωής μας, που θα διεκδικεί μόρφωση - δουλειά - ζωή στο ύψος των σύγχρονων αναγκών μας.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, δεν προετοιμάστηκε η επιτυχία της απεργίας, δεν έγινε προσπάθεια ν' ανέβει το κλίμα.

Για παράδειγμα:

Για τις εξελίξεις στα Νηπιαγωγεία, η πλειοψηφία του ΔΣ της ΔΟΕ δεν καταδέχτηκε να πραγματοποιήσει καμία αγωνιστική κινητοποίηση. Δεν στήριξε (παρά την πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ) την κινητοποίηση 8 σωματείων στο υπουργείο με αίτημα την απόσυρση της Υπουργικής Απόφασης, την Τετάρτη 7/9. Επέλεξε τη νομική - και μόνο - αντιμετώπιση του ζητήματος. Ειδικά η ηγεσία των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ στην πλειοψηφία των σωματείων της Αττικής, που είναι πρώτη δύναμη ή και αυτοδύναμη, πολέμησε τη συγκέντρωση έξω από το υπουργείο με απαράδεκτα επιχειρήματα του τύπου «..είναι του ΠΑΜΕ», «δεν έχει νόημα», «δεν έχει πάρει απόφαση, ή ετοιμάζει κάτι η ΔΟΕ», «την έγραψε ο "Ριζοσπάστης" (!)» και άλλα τέτοια ευτράπελα, για να δικαιολογήσει την άρνησή της να στηρίξει πρωτοβουλία και κινητοποίηση πρωτοβάθμιων σωματείων, αυτή που πίνει νερό στο όνομα της κινηματικής διαδικασίας από τα κάτω! Ακούστηκε και το αντιδραστικό επιχείρημα του εκπροσώπου τους στη ΔΟΕ, ότι «...δεν μπορεί να γίνεται κινητοποίηση για κάθε κομμάτι του κλάδου ξεχωριστά... τι θα κάνουμε αν έρθουν και οι ειδικότητες»...

Ιδια στάση είχε η πλειοψηφία της ΔΟΕ (δεν έβγαλε απόφαση στήριξης) και για την κινητοποίηση των συναδέλφων αποφοίτων των τμημάτων Ειδικής Αγωγής, ενάντια στην κυβερνητική τροπολογία που καταργούσε τα επιστημονικά κριτήρια και προσόντα για να διδάσκει κάποιος εκπαιδευτικός στην Ειδική Αγωγή και ταυτόχρονα έκανε ανακατανομή της ανεργίας ανάμεσα στις κατηγορίες εκπαιδευτικών που το ίδιο το σύστημα έχει δημιουργήσει. Ο εκπρόσωπος των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ στην ΑΔΕΔΥ, μάλιστα, χαρακτήρισε την κινητοποίηση ως «συντεχνιακή», με βάση προφανώς τη θέση της ηγεσίας των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ ότι «η τροπολογία κάνει ένα βήμα εμπρός».

Σε πρόταση του ΠΑΜΕ για συμμετοχή των σωματείων σε κινητοποίηση του Δημοσίου στις 14/9 στο υπουργείο Εσωτερικών, ενάντια στο νέο μισθολόγιο, την κατάργηση της προϋπηρεσίας, την ανάκτηση των απωλειών μας, η απάντηση που έδωσε η ηγεσία των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ στο Σωματείο Περάματος - Κερατσινίου ήταν ότι «...δεν συμμετέχουμε γιατί δεν έχει πάρει απόφαση η ΔΟΕ και δεν το βάλατε θέμα στην ΑΔΕΔΥ». Τέτοια επιχειρήματα... είχαμε ν' ακούσουμε από την εποχή της πάλαι ποτέ κραταιάς και αυτοδύναμης ΠΑΣΚ.

Ούτε καν οι κινητοποιήσεις στα Υπηρεσιακά Συμβούλια από τα σωματεία σε όλη τη χώρα εντάχθηκαν στην προετοιμασία της απεργίας.

Δεν γίνεται τη στιγμή που προετοιμάζεις μια απεργία, να μην κλιμακώνεις, να μην αξιοποιήσεις κάθε αφορμή για να ανεβάζεις τις διαθέσεις, να μη σηκώνεις το συνολικό μέτωπο και την αντιπαράθεση με την πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ.

Καμία απογοήτευση δεν χωρά από 'δω και πέρα

Η χαμηλή συμμετοχή στην απεργία δεν σημαίνει και αποδοχή της κυβερνητικής πολιτικής. Υπάρχει αγανάκτηση και οργή. Πολλοί συνάδελφοι που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ νιώθουν απογοητευμένοι.

Αυτά χρειάζεται να μετατραπούν σε απόφαση για συλλογικό και οργανωμένο αγώνα.

Προϋπόθεση είναι να προσπεράσουμε αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, που με τη στάση τους καλλιέργησαν αυταπάτες και παγίδευαν το κίνημα στο παιχνίδι της κυβερνητικής εναλλαγής και σήμερα στην ίδια παγίδα, με αντίστροφους ρόλους, προσπαθούν να μας ρίξουν.

Το επόμενο διάστημα, χρειάζεται να δυναμώσει η συζήτηση και η οργάνωση της πάλης από τα κάτω, η συνολική αντιπαράθεση με την πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ.

Εδώ πρέπει να κάνουμε βήματα και να ξεπεράσουμε και τις δικές μας αδυναμίες!

Των Σπύρου ΜΑΡΙΝΗ - Θεοδώρας ΔΡΙΜΑΛΑ
Εκπροσώπων της «Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών» στο ΔΣ της ΔΟΕ

Αναδημοσίευση από τον Ριζοσπάστη 2 Οκτώβρη 2016 σελ 18

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=9057511