Τόνισαν, επίσης, ότι ο πραγματικός και ο βασικός αντίπαλος, που τσακίζει το δικαίωμα των παιδιών του λαού στη μόρφωση και εξαθλιώνει τους εκπαιδευτικούς, παραμένει, δεν έφυγε με την κυβερνητική εναλλαγή. Είναι η ΕΕ, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι απαιτήσεις τους για μέτρα σε βάρος των εργαζομένων, τα μνημόνια διαρκείας, οι ματωμένοι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα κ.ά. Την πρόταση που κατέθεσε το ΠΑΜΕ καταψήφισαν όλες οι άλλες δυνάμεις στο ΔΣ της ΟΛΜΕ.

Κατηγόρησε το ΠΑΜΕ για μαξιμαλισμό (χαρακτήρισε «πρόγραμμα maximum» αιτήματα όπως σίτιση, δωρεάν περίθαλψη στους μαθητές, ανάκτηση όλων των απωλειών στους μισθούς, στη σύνταξη, στο εφάπαξ των εκπαιδευτικών κ.ά.). Ο,τι ακριβώς κατηγορούσαν χρόνια το ΠΑΜΕ οι παρατάξεις των ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ. «Εγκάλεσε» το ΠΑΜΕ γιατί βάζει αιτήματα «παραγνωρίζοντας την κατάσταση της χώρας, την κρίσιμη κατάσταση που είμαστε», ενώ έφτασε στο σημείο να πετάξει και «λάσπη» ότι δήθεν το ΠΑΜΕ δεν είχε προηγουμένως τέτοια αιτήματα και τα διαμορφώνει τώρα για να στριμώξει τη νέα κυβέρνηση! Πρακτικά, αναμάσησε τη θεωρία της καμένης γης, που λένε οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ και έλεγαν προηγουμένως οι υπουργοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, κρύβοντας συνειδητά ότι τα μέτρα δεν πάρθηκαν λόγω του χρέους, μιας και τα ίδια αντιλαϊκά μέτρα παίρνονται σε όλες τις χώρες της ΕΕ, ανεξάρτητα από το χρέος. Είπε επίσης, όπως και οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, ότι «τώρα δεν μπορούμε να μιλήσουμε για μισθολογικά αιτήματα, αλλά μόνο για ορισμένα θεσμικά». Εφτασε στο σημείο να πει ότι «μπορούμε να μιλήσουμε για αυξήσεις (και όχι ανάκτηση όλων των απωλειών), όχι όμως τώρα, όχι άμεσα, αλλά στο μέλλον. Το κρίσιμο είναι το πότε θα καλέσουμε τον κλάδο στο δρόμο για μισθολογικά αιτήματα, σίγουρα όχι τώρα»! Κατηγόρησε το ΠΑΜΕ ότι «δε βάζει πλάτη» στις προσπάθειες της κυβέρνησης να ανοίξει δρόμο για να βελτιωθεί η ζωή του λαού, δείχνοντας ότι θέλουν να εγκλωβίσουν το κίνημα και τους εργαζόμενους στα παζάρια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους δανειστές, που στόχο έχουν τη στήριξη της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.

Τέλος, κατέφυγε και σε αντικομμουνισμό, χαρακτηρίζοντας «ανιστόρητη» τη στάση του ΚΚΕ απέναντι στη νέα κυβέρνηση, που ο κόσμος τιμώρησε και για το λόγο αυτό «άλλοι παίρνουν 37άρια και άλλοι 5άρια»! Με λίγα λόγια, με τη συνολικότερη στάση τους οι ΣΥΝΕΚ έδωσαν ένα ακόμα καλό δείγμα γραφής για το τι πάει να πει νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός.