Για τις μαθητικές κινητοποιήσεις

Τη Δευτέρα 13 Φλεβάρη 2017, πραγματοποιήθηκε μαχητική διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας «Για το σχολείο που αξίζει σε εμάς και τα παιδιά όλου του κόσμου» από μαθητές από πολλά σχολεία της Αθήνας και του Πειραιά.

Οι μαθητές διαμαρτυρήθηκαν μεταξύ άλλων ενάντια στα νέα μέτρα του Υπουργείου Παιδείας, όπως η μεταφορά της ημερομηνίας των πανελλαδικών εξετάσεων, η κατάργηση της επαναληπτικής εξέτασης, η συνεχιζόμενη υποχρηματοδότηση των σχολείων, το επικείμενο κλείσιμο ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ, το συνολικό τοπίο που έχει διαμορφώσει η πολιτική των μνημονίων στα σχολεία και στα σπίτια τους.

Την ίδια ώρα κυβέρνηση και Υπουργείο δεν έχουν πάρει ούτε ένα ουσιαστικό μέτρο για τη στήριξη των παιδιών αυτών. Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη δεν υπάρχει, τα κενά παραμένουν, οι μαθητές στοιβάζονται σε 27αρια τμήματα στις κατευθύνσεις, ενώ ακόμα και τώρα τα βιβλία της Γ’ Λυκείου σε ορισμένες ειδικότητες των ΕΠΑΛ (π.χ. Ναυτικά) δεν έχουν πάει ακόμα στα σχολεία.

Τα ζητήματα αυτά δεν αφορούν αποκλειστικά και μόνο τους μαθητές μας, αλλά αφορούν συνολικά τους εκπαιδευτικούς, τα σωματεία τους και όλους τους εργαζόμενους γονείς. Η πολιτική αυτή που τσακίζει τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών συνδέεται άμεσα με τις αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση στην εκπαίδευση, η οποία υποβαθμίζει την παιδαγωγική διαδικασία χτυπώντας ακόμα περισσότερο τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών. Είναι η ίδια πολιτική που ενόψει της 2ης αξιολόγησης, για την οποία κόπτονται να ολοκληρωθεί ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, αποτελειώνει ότι δικαίωμα έχει μείνει όρθιο για τους εργαζόμενους.

Οι εκπρόσωποι της ΑΣΕ στο ΔΣ της ΟΛΜΕ πρότειναν η Ομοσπονδία να στηρίξει την κινητοποίηση αυτή των μαθητών, έτσι ώστε οι εκπαιδευτικοί να δώσουν από κοινού με τους μαθητές τους αγωνιστική απάντηση στην αντιεκπαιδευτική πολιτική. Η πρόταση αυτή καταψηφίστηκε από όλες σχεδόν τις παρατάξεις (ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ).

Καλούμε κάθε συνάδελφο να βγάλει τα συμπεράσματά του για αυτές τις δυνάμεις! Τι πραγματικά εννοούν, όταν από τη μια κλίνουν σε κάθε πτώση “τους αγώνες της εκπαιδευτικής κοινότητας” και από την άλλη καταψηφίζουν μια πρόταση κοινής δράσης με τους μαθητές μας; Όταν στα χαρτιά εξαγγέλλουν “πολύμορφες κινητοποιήσεις” και από την άλλη όχι μόνο δεν κουνάνε το δαχτυλάκι τους για να πετύχουν, αλλά βάζουν και εμπόδια.

Συνάδελφοι, ο μόνος δρόμος για να σταματήσει αυτός ο κατήφορος, για να υψώσουμε το ανάστημά μας απέναντι σε αυτή την βάρβαρη πολιτική, είναι να αλλάξουμε τα πράγματα στο συνδικαλιστικό κίνημα, να απαλλαγούμε από αυτές τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, να χαράξουμε αποτελεσματική γραμμή πάλης για την οργάνωση του αγώνα, να συμπορευτούμε με το λαϊκό, εργατικό κίνημα για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μαθητών, εκπαιδευτικών και εργαζομένων.