Η παραχάραξη της Ιστορίας, τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από αυτήν την επιχείρηση, η απάντηση του ταξικού κινήματος, ο ρόλος που καλείται να παίξει ο εκπαιδευτικός ήταν τα ζητήματα που βρέθηκαν στο επίκεντρο της συζήτησης στην εκδήλωση που διοργάνωσαν το απόγευμα της Κυριακής στη Νομική οι Σύλλογοι Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Ελλη Αλεξίου»,«Ρόζα Ιμβριώτη», Π. Φαλήρου,Σαλαμίνας, «Σωκράτης»,«Γιώργος Σεφέρης» και οΣύλλογος Εργαζομένων στην ιδιωτική εκπαίδευση ο «Βύρωνας».

Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Γ. Μαργαρίτης, καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. «Ξεφυλλίζοντας» σχολικά βιβλία, όπου είναι φανερή η προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας, αθώωσης των εκμεταλλευτών, συκοφάντησης των αγώνων, αναφέρθηκε ιδιαίτερα στο χώρο της εκπαίδευσης. Οπως σημείωσε, «από τα μαθήματα που διδάσκονται στο σχολείο, η Ιστορία είναι ίσως το πιο καίρια πολιτικό - πολιτικό όχι με την επιφανειακή σημασία που συνήθως αποδίδουμε στον όρο - μικροκομματικό δηλαδή - αλλά ουσιαστικά και βαθιά - αυτό που μας επιτρέπει να δούμε πίσω από τις βιτρίνες. Από τα ίδια τα πράγματα στο μάθημα αυτό θίγονται θέματα, προκύπτουν ερωτήματα που μας απασχολούν όλους μας ιδιαίτερα σε εποχές ταραγμένες όπου αναζητούμε σταθερά σημεία αναφοράς και εφόδια για να ερμηνεύσουμε αυτό που σε εμάς τους ίδιους συμβαίνει: στην κοινωνία μας, στον κόσμο όπου ζούμε, στην πολιτική με άλλα λόγια».

«Επειδή ζούμε σε καιρούς κρίσης του καπιταλισμού, εποχές όπου οξύνεται η εκμετάλλευση του μόχθου των ανθρώπων και η με ιμπεριαλιστικούς όρους λεηλασία λαών και κρατών γι' αυτό και η ιστορία, στην επιστημονική της υπόσταση αλλά και η ιστορία ως μάθημα στην εκπαίδευση των νέων γενεών δέχεται αμείλικτη επίθεση. Πρέπει να στρεβλωθεί, πρέπει να αποδυναμωθεί, πρέπει να πάψει να μιλά για οτιδήποτε απασχολεί και ενδιαφέρει τους ανθρώπους. Αντίθετα, πρέπει να ξεγελά, να διηγείται τον κόσμο όπως οι σημερινοί εκμεταλλευτές το επιθυμούν. Κατ' εικόνα και ομοίωση της δικής τους άδικης οργάνωσης του κόσμου», είπε μεταξύ άλλων ο ομιλητής.

Οπως τόνισε, «εμείς επιθυμούμε την Ιστορία να είναι εργαστήριο του μέλλοντός μας. Αρνούμαστε το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα που στοχεύει στην πολιτική τύφλωση των ανθρώπων. Καθήκον μας είναι η αναίρεση όλων αυτών των ιδιοτήτων που προσέδωσε στην ιστορική παιδεία ο καπιταλισμός στη φάση του ιμπεριαλισμού, των μονοπωλίων και της καταστροφικής για τον κόσμο ολόκληρο παρακμής του».

Πλούσια ήταν η συζήτηση που ακολούθησε καθώς οι εκπαιδευτικοί είχαν την ευκαιρία να θέσουν ερωτήματα, ενώ μέσα από τις τοποθετήσεις τους τόνισαν την ανάγκη ο εκπαιδευτικός, με κάθε ευκαιρία, να φωτίζει την πραγματική ιστορία, τις μεγάλες στιγμές της λαϊκής αντίστασης. Για να πιστέψουν τα παιδιά ότι έχουν τη δύναμη να ανατρέπουν, να αλλάζουν τα πράγματα, όπως έκανε πολλές φορές, κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, ο λαός στο παρελθόν.