Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ τιμά την παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού, καλώντας σε ακόμη πιο πλατιά αλληλεγγύη εκπαιδευτικών – γονέων και μαθητών στους πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα μας. Εκφράζει, επίσης, την αλληλεγγύη και στους χιλιάδες έλληνες που ξενιτεύτηκαν και γίνονται κι αυτοί θύματα ρατσιστικών επιθέσεων.

Η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, στα θύματα των διακρίσεων και του ρατσισμού, χωρίς αναφορά στις αιτίες που γεννούν και τροφοδοτούν το φαινόμενο είναι κούφια και υποκριτική.

Δεν έπεσε από τον ουρανό η κρίση και η φτώχεια που κινούν μάζες εργαζομένων σε άλλες χώρες με την προοπτική ή την αυταπάτη μιας καλύτερης ζωής. Δεν έπεσαν από τον ουρανό οι πόλεμοι που εκπατρίζουν εκατομμύρια ανθρώπους. Το σύστημα της κυριαρχίας των μονοπωλιακών ομίλων σωρεύει αμύθητο πλούτο σε μια χούφτα ανθρώπους και γεννά δυστυχία για τους υπόλοιπους. Είναι πρόκληση μια σειρά οργανισμοί, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αλλά και όλες οι κυβερνήσεις των οργανισμών αυτών, που συναποφασίζουν και υλοποιούν εγκλήματα και πολέμους, να αναλαμβάνουν δήθεν δράση κατά του ρατσισμού. Οι ίδιοι, που κατάγγελλαν πριν «τα σύνορα - σιδηρά παραπετάσματα» και διεκδικούσαν την «ελευθερία» στη μετακίνηση του εργατικού δυναμικού, σήμερα διαλέγουν ποιους θα υποδεχτούν, κλείνουν τα σύνορα, οργανώνουν «επαναπροωθήσεις», καταπατούν κάθε δικαίωμα των προσφύγων και μεταναστών. Μια σειρά από θύτες που παρουσιάζονται ως ανθρωπιστές, στηρίζουν ΜΚΟ όργανά τους, και την ίδια ώρα αφήνουν ανήμπορους ανθρώπους «στο έλεος του θεού», εκτεθειμένους στην αρρώστια και το θάνατο. Η χώρα μας έχει προσυπογράψει όλες τις αποφάσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για τους πρόσφυγες, με όλες τις συνέπειες που έχουν αυτές.

Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ καταγγείλει ότι η επίσημη πολιτική της ΕΕ τροφοδοτεί τη δράση φασιστικών οργανώσεων. Καλούμε την εκπαιδευτική κοινότητα να απομονώσει τις φασιστικές - εγκληματικές οργανώσεις που χύνουν δηλητήριο στη νέα γενιά.

Όλοι μαζί να αντιπαλέψουμε τις καταπατήσεις των δικαιωμάτων των προσφύγων και μεταναστών, να πούμε όχι στη μετατροπή της χώρας σε χώρο μαζικού εγκλωβισμού τους, να διεκδικήσουμε ανθρώπινους χώρους φιλοξενίας, που θα λειτουργούν με ευθύνη του κράτους και όχι ύποπτων ΜΚΟ. Να διεκδικήσουμε μια κοινωνία χωρίς πολέμους, εκμετάλλευση, φτώχεια, χωρίς ξενοφοβία και ρατσισμό.