Η ένταση της αντικομμουνιστικής εκστρατείας που επιχειρεί η ΕΕ, για τη συκοφάντηση του σοσιαλισμού, την παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας και την ταύτιση του κομμουνισμού με το φασισμό - ναζισμό, επιβεβαιώνεται με κάθε ευκαιρία από επίσημα και ανεπίσημα όργανα της Ευρωένωσης, από πλήθος αποφάσεων και αντικομμουνιστικών εκδηλώσεων στα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Η συκοφάντηση του κομμουνισμού και η θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος απέναντι στα κομμουνιστικά κόμματα, στη δράση και την ιδεολογία τους, έχει στόχο να χτυπήσει το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Η στοχοποίηση και το σφυροκόπημα των κομμουνιστών αποτελεί προάγγελο για ένταση της επίθεσης σε βάρος των λαών, όπως άλλωστε έχει συμβεί και στο παρελθόν.

Σήμερα, που η καπιταλιστική κρίση φέρνει στο προσκήνιο τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος, που το κεφάλαιο εντείνει την ενιαία ολομέτωπη επίθεση στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, πυροδοτώντας την όξυνση της ταξικής πάλης, η εξουσία της πλουτοκρατίας οχυρώνεται και προσπαθεί να πάρει μέτρα για να αποτρέψει και να καταστείλει την οργανωμένη λαϊκή αντεπίθεση.

Δηλητηριάζει τις εργατικές, λαϊκές και νεανικές συνειδήσεις με τον αντικομμουνισμό, για να τις εγκλωβίσει στην κυρίαρχη ιδεολογία, προκειμένου να μην ξεφύγουν «από το μαντρί» και οδηγηθούν στο δρόμο της ταξικής πάλης και σύγκρουσης για την απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς. Φοβάται την παρακαταθήκη που άφησε στους λαούς η σοσιαλιστική οικοδόμηση του περασμένου αιώνα, την επαναστατική πείρα που για πρώτη φορά έφερε στο προσκήνιο της Ιστορίας την εργατική τάξη σαν τάξη για τον εαυτό της.

Η πολυπλόκαμη εκστρατεία της ΕΕ περνάει μέσα από ένα πλήθος μηχανισμών:

• Συκοφαντεί το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε και τα επιτεύγματα των λαών που οικοδομούσαν το σοσιαλισμό.
• Ποινικοποιεί κομμουνιστικά κόμματα και σύμβολα.
• Επιχειρεί την ποινικοποίηση ακόμα και της άρνησης των «εγκλημάτων του κομμουνισμού».
• Χρηματοδοτεί αδρά κινηματογραφικά και άλλα προπαγανδιστικά έργα που εντάσσονται στην αντικομμουνιστική εκστρατεία.
• Προωθεί την καθιέρωση της διαστρέβλωσης της Ιστορίας και συκοφάντησης του σοσιαλισμού στην επίσημη εκπαιδευτική διαδικασία.
• Διοργανώνει εκδηλώσεις και «δημόσιες ακροάσεις» για τα δήθεν «εγκλήματα του κομμουνισμού» σε μια σειρά χώρες.
• Αξιοποιεί «επιστήμονες» και «ερευνητές» που θέτουν τις υπηρεσίες τους στον ιμπεριαλισμό για να ντύσουν με «επιστημοσύνη» το ξαναγράψιμο της Ιστορίας με τους όρους του ιμπεριαλισμού.

Το εναρκτήριο λάκτισμα της αντικομμουνιστικής υστερίας, με τη μορφή που έχει σήμερα, δόθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης με την ψήφιση στις 25 Γενάρη 2006 του «Αντικομμουνιστικού Μνημονίου», υπό τον τίτλο: «Για την ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων».

Το «Μνημόνιο» υπερψηφίστηκε από 85 μέλη της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, ενώ 50 μέλη το καταψήφισαν και 11 ψήφισαν λευκό. Ωστόσο, κάτω από τη δραστηριοποίηση του ΚΚΕ και άλλων Κομμουνιστικών Κομμάτων, δεν κατάφερε να συγκεντρώσει τα 2/3 των 146 ψηφισάντων, και χαρακτηρίστηκε ως «μη συνιστώμενο». Βέβαια, έχει ιστορική αξία, καθώς σηματοδότησε τις μετέπειτα μεθοδεύσεις ιμπεριαλιστικών οργανισμών και αστικών κυβερνήσεων να εντάξουν το πνεύμα και το γράμμα του σε άλλα νομοθετήματα.

Στο πλαίσιο αυτό, ακολούθησε στις 2-3 Ιούνη 2008 η Συνδιάσκεψη της Πράγας με τίτλο «Συνείδηση της Ευρώπης και κομμουνισμός», η οποία κατέληξε στην υιοθέτηση της ομώνυμης διακήρυξης που χαράσσει κατευθυντήριες γραμμές για πρακτικά μέτρα στην κατεύθυνση της παραχάραξης της Ιστορίας και της συκοφάντησης του σοσιαλισμού.

Στη συνέχεια, στις 2 Απρίλη 2009, το Ευρωκοινοβούλιο υιοθέτησε ψήφισμα, βάσει του οποίου καθιερώνεται η 23η Αυγούστου ως «Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων».

Η επόμενη πράξη παίχτηκε στο Ευρωκοινοβούλιο με τη σύσταση στις 21 Απρίλη 2010 μιας «άτυπης» ομάδας ευρωβουλευτών με τον τίτλο «Συμφιλίωση των Ευρωπαϊκών Ιστοριών», η οποία έχει διακηρυγμένο στόχο: «Να αναπτύξουμε μια κοινή προσέγγιση σχετικά με τα εγκλήματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων, μεταξύ άλλων του κομμουνιστικού καθεστώτος της ΕΣΣΔ, για να διασφαλιστεί η συνέχεια της διαδικασίας της αξιολόγησης των ολοκληρωτικών εγκλημάτων και η ίση μεταχείριση και μη διάκριση των θυμάτων ολοκληρωτικών καθεστώτων».

Πιο πρόσφατο παράδειγμα της αναγωγής της αντικομμουνιστικής υστερίας σε επίσημη πολιτική της ΕΕ αποτελεί η έκθεση της Κομισιόν, με θέμα «Η μνήμη των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα στην Ευρώπη», η οποία δημοσιεύτηκε στις 22 Δεκέμβρη 2010.

Στην έκθεση αυτή, η Κομισιόν καταγράφει τα βήματα που έχουν γίνει σε επίπεδο Ευρωένωσης και κρατών - μελών για την προώθηση της αντικομμουνιστικής εκστρατείας και καλεί τα κράτη - μέλη να προχωρήσουν ενιαία σε αυτήν την κατεύθυνση, σημειώνοντας καθυστερήσεις και καταγράφοντας «θετικά» βήματα που έχουν κάνει ορισμένα κράτη - μέλη στον τομέα αυτό (π.χ. θεσμική απαγόρευση κομμουνιστικών συμβόλων, καθιέρωση ως ποινικού αδικήματος της άρνησης των εγκλημάτων των σοσιαλιστικών καθεστώτων κ.λπ.).