Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά η πλειοψηφία της ΔΟΕ (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ) επαναφέρει στο συνέδριο της ΔΟΕ (22-24 Ιούνη 2010) την πρότασή της για ίδρυση του «Ενιαίου Συνδικάτου των Εκπαιδευτικών».

Η πρόταση αυτή απευθύνεται και στο ΔΣ της ΟΛΜΕ.

1. Το ότι υπάρχει ανάγκη από ένα Συνδικάτο στον κλάδο των εκπαιδευτικών που θα ενώνει όλους τους εκπαιδευτικούς και όλες τις εργασιακές σχέσεις είναι γεγονός. Πρόκειται για μια ώριμη και αναγκαία εξέλιξη, απαντά στις ανάγκες των καιρών και στη διαλυτική κατάσταση που υπάρχει σήμερα στο συνδικαλιστικό κίνημα, συνιστά αλλαγή στη δομή του συνδικαλιστικού κινήματος. Στο βαθμό που αυτό το Συνδικάτο σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης θα αποκτά ταξικό προσανατολισμό μπορεί να αποτελέσει στοιχείο ανασυγκρότησης και αντεπίθεσης του εργατικού κινήματος.

Η πρόταση όμως της ΔΟΕ ως προς το περιεχόμενο της δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών και συν τοις άλλοις είναι υποκριτική.

• Μιλάει για Ενιαίο Συνδικάτο δασκάλων και καθηγητών και αποκλείει 113.000 εκπαιδευτικούς της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης.
• Μιλάει για Ενιαίο Συνδικάτο Πρωτοβάθμιας-Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και προτείνει στη βάση ξεχωριστά σωματεία Δασκάλων και Καθηγητών και στην κορυφή μια Συνομοσπονδία ΔΟΕ-ΟΛΜΕ!
• Μιλάει για Ενιαίο Συνδικάτο Εκπαιδευτικών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση αλλά οι ίδιες δυνάμεις (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ) στην ΟΛΜΕ αρνούνται να γίνουν μέλη των σωματείων οι ωρομίσθιοι της ΠΔΣ και της Ενισχυτικής.

Η πρόταση της ΔΟΕ ουσιαστικά μιλάει για μια νέα «μικρή ΑΔΕΔΥ» που θα χρησιμοποιηθεί ως ένα άλλο όπλο στα χέρια των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών για την παραπέρα χειραγώγηση κι ενσωμάτωση του εκπαιδευτικού κινήματος.

Η πρόταση της ΔΟΕ (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ), είναι υποκριτική. Επιπλέον, είναι και καιροσκοπική αφού οι ίδιες δυνάμεις στα ΔΣ της ΟΛΜΕ και της ΟΙΕΛΕ την απορρίπτουν!

Η πρόταση της ΔΟΕ όχι μόνο δεν προωθεί την ενότητα στον κλάδο, την ταξική ενότητα, αλλά και την αποδομεί. είναι άποψη την αυτή Απ 'επικίνδυνη και πρέπει να απορριφθεί.

2.Η πρόταση μας.

Είναι γεγονός ότι η δομή του συνδικαλιστικού κινήματος σχετίζεται και με το περιεχόμενο της πάλης. Όπως είναι γεγονός κι ότι η υπάρχουσα δομή του συνδικαλιστικού κινήματος σήμερα είναι πίσω από τις ανάγκες της ταξικής πάλης και τις ανάγκες των καιρών.

Απαιτούνται αλλαγές που επιβάλλονταιαπό τις ίδιες τις εξελίξεις στην οικονομία και κατ 'επέκταση τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, τις διαρθρωτικές αλλαγές στο χώρο της εκπαίδευσης αλλά και τις γεωγραφικές αλλαγές στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Η δομή του συνδικαλιστικού κινήματος σήμερα πρέπει να υποτάσσεται και να υπηρετεί το κύριο:

• Την ενότητα όλων των εργαζόμενων στον κλάδο. Την ένταξη στο Κλαδικό Συνδικάτο όλων των εργαζόμενων ενός κλάδου σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ανεξάρτητα από τη σχέση εργασίας.
• Την άνοδο του βαθμού οργάνωσης των εργαζόμενων στα συνδικάτα (από τους 113.000 στην ιδιωτική εκπαίδευση μόνο οι 2.700 είναι συνδικαλισμένοι!).
• Την ενίσχυση της ταξικής ενότητας και του ταξικού προσανατολισμού των συνδικάτων, κόντρα στην υποταγή, το συμβιβασμό και τον «κοινωνικό εταιρισμό».

 Η πρότασή μας είναι ενιαία σε όλα τα επίπεδα

Ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο με ενιαία μορφωτικά δικαιώματα για όλα τα παιδιά. Ενιαία εργασιακά-μισθολογικά-ασφαλιστικά δικαιώματα όλων των εκπαιδευτικών. Κατά συνέπεια Κλαδικό Συνδικάτο ενιαίο για όλους τους εκπαιδευτικούς.

Στη βάση αυτή προτείνουμε:

3.Εννοείται ότι ώσπου να συγκροτηθεί το Κλαδικό Συνδικάτο με αυτόν τον ενιαίο χαρακτήρα, στηρίζουμε την πρόταση για ένα ΣΥΛΛΟΓΟ, των ενιαιοποίηση την επέκταση μια ΕΛΜΕ στο Νομό και κατ 'ΕΛΜΕ και των ΣΥΛΛΟΓΩΝ.

Αθήνα 28 Μάη 2010