Η αποκέντρωση σαν βασικός μοχλός της επιχειρούμενης αντιδραστικής μεταρρύθμισης στην εκπαίδευση, δεν είναι ούτε ουδέτερη ούτε αφηρημένη έννοια. Πολύ περισσότερο δεν είναι μια υπόθεση εκσυγχρονισμού και προοδευτικής ανανέωσης, όπως διαφημίζεται. 

 

 

 

 

 

 

 

-Στο κείμενο του Υπουργείου Παιδείας για το Δ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο (ΕΠΕΑΕΚ 2007-2013), αφού καταδικάζεται ο παραδοσιακός τρόπος εκπαίδευσης, εξαγγέλλεται η διαφοροποίηση των προγραμμάτων μέσα από ένα «θεσμοθετημένο πλαίσιο διαλόγου». Η αποκέντρωση χαρακτηρίζεται σαν πρόκληση τόσο σε διοικητικό όσο και σε λειτουργικό επίπεδο. Προβάλλεται η λήψη αποφάσεων σε τοπικό επίπεδο με ανάδειξη του ρόλου των ΟΤΑ και των τοπικών κοινωνιών (βλ. επιχειρηματίες, κτλ).

- Η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή της Ελλάδας σε Δελτίο Τύπου στις 3/7/2007 ζητά την εξασφάλιση πρόσθετων πόρων για την εκπαίδευση από διάφορες πηγές, ενώ υπερασπίζεται τη διαθεματική διδασκαλία διαφοροποίησης των προγραμμάτων και τονίζει ότι η αυτονομία των σχολικών μονάδων (βλέπε:οικονομική ανισοτιμία και εξάρτηση) είναι συνώνυμο της αποκέντρωσης.

-Το πόρισμα του ΕΣΥΠ για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (Ιούλιος 2006), εξαγγέλλει την αποσύνδεση του σχολείου από το κράτος ή την αυτονομία της σχολικής μονάδας, την πλήρη δηλαδή αποκέντρωση της εκπαίδευσης. Προτείνεται η επέκταση της ιδιωτικοποίησης, η αυτοχρηματοδότηση και ο ανταγωνισμός των σχολείων προς επιβίωση. Η αναφορά στην ευέλικτη ζώνη για το δημοτικό και στις ελεύθερες ζώνες στο γυμνάσιο προαναγγέλλει τον προσδιορισμό του 1/3 του σχολικού προγράμματος από τις επιχειρήσεις, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, το κάθε σχολείο χωριστά. Τέλος ο ορισμός οικονομικού υποδιευθυντή μάνατζερ για κάθε σχολείο με 100 μαθητές δείχνει το άνοιγμα του σχολείου σε επιχειρηματικές δραστηριότητες και στον έλεγχο της αποκεντρωμένης αγοράς.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση της Ν.Δ. μέσα από υπουργικές αποφάσεις προχωρά την αποκέντρωση και κατηγοριοποίηση των νηπιαγωγείων, με πρόσχημα τα προβλήματα που προέκυψαν από τη θεσμοθέτηση της ετήσιας υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής. Η ΝΔ ακάθεκτη επιταχύνει τα βήματα της αποκέντρωσης με το φινλανδικό της όραμα  και την προώθηση των πράσινων συνοδευτικών μέτρων ( ευέλικτη ζώνη, διαθεματικότητα ΔΕΠΠΣ, ΑΠΣ και αξιολόγηση). Ο ΣΥΝ με τις θολές του θέσεις επιμένει να μην κατανοεί ότι η Τ.Α αποτελεί μηχανισμό του αστικού κράτους και δεν παρέχει καμιά δυνατότητα άμεσης επέμβασης του λαού στην εξουσία και τη διοίκηση. Προτείνει μάλιστα «ένα ευέλικτο, αποκεντρωμένο, δημοκρατικό εκπαιδευτικό σύστημα, που θα στηρίζεται στη λαϊκή συμμετοχή και στον κοινωνικό έλεγχο» (θέσεις του ΣΥΝ για μια δημοκρατική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση,Γενάρης2004)

 

 

Η πλειοψηφία των δυνάμεων στο Δ.Σ. της ΔΟΕ (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ) συμφωνούν με την ουσία της ταξικής πολιτικής για την αποκέντρωση. Κοινό παραπλανητικό σλόγκαν και των δύο είναι το σύνθημα: «αποκέντρωση δε σημαίνει ιδιωτικοποίηση». Τα τεκμήρια και τα παραδείγματα που προηγήθηκαν μιλάνε από μόνα τους, γι’ αυτό και δε χρειάζεται άλλη απάντηση στο συγκεκριμένο ισχυρισμό αυτών των παρατάξεων. Ταυτόχρονα με κάθε τρόπο η ΠΑΣΚ Π.Ε. αποφεύγει την αναφορά στην αποκέντρωση όπως ο διάβολος το λιβάνι και αναλώνεται σε γενικόλογες αποφάσεις για τα νηπιαγωγεία με συνθήματα του τύπου, «όχι στην απαξίωση των Νηπιαγωγείων και την υπαγωγή τους στην Τ.Α.», λες και το ζήτημα, αφορά μόνο την προσχολική αγωγή και όχι το σύνολο της εκπαίδευσης. Με τον τρόπο αυτό απομονώνει και εξειδικεύει το θέμα, ρίχνει προπέτασμα καπνού στη στρατηγικής σημασίας πολιτική της αποκέντρωσης, που υλοποιείται μεθοδικά και σταδιακά. Οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ- ΚΙΝΗΣΕΙΣ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ, ενώ φραστικά σε συνεδριάσεις μαίνονται κατά της αποκέντρωσης, στο τέλος υποχωρούν και συνυπογράφουν μαζί με την ΠΑΣΚ, με τη δικαιολογία ότι πρέπει να προκύψει κάποια άμεση απόφαση στήριξης των Νηπιαγωγών. Η τακτική τους αυτή δε βοηθάει στο να φωτιστεί το τοπίο, αφού δεν προτιμούν τη γραμμή ρήξης με τις δυνάμεις της συναίνεσης και τις αντιδραστικές τους προτάσεις και αποφεύγουν την αποκάλυψη των δικομματικών σχεδίων και την απόκρουση της αποκέντρωσης.

Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ και μετά τη συγκρότησή του είναι φανερό ότι θα κινηθεί στο πλαίσιο και τις κατευθύνσεις της κοινής συνθετικής πρότασης του 13^ου συνεδρίου (ΠΑΣΚ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ- ΑΓ.ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ). Το αίτημα όχι στην αποκέντρωση δε διατυπώνεται πουθενά σε όλο το κείμενο- πιλότο, και αυτό γιατί το ΠΑΣΟΚ και η ΠΑΣΚ είναι υπέρμαχοι των ανοικτών στην αγορά αποκεντρωμένων σχολείων, ενώ ο ΣΥΝ και η ΑΓ. ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ αναζητούν επίμονα και εδώ τη «λαϊκή» εκδοχή της αποκέντρωσης, πολλαπλασιάζοντας τις αυταπάτες. Οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, όπως πάντα θυσιάζουν τις όποιες αντιθέσεις τους στην αποκέντρωση για κάθε είδους σκοπιμότητες, στο όνομα της ενότητας, που δεν είναι τίποτε άλλο από ενότητα με την ηγεσία της ΠΑΣΚ και της ΑΓ. ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ και όχι ταξική ενότητα στη βάση. Ο εξοβελισμός της αποκέντρωσης από την κοινή πρόταση είναι προκλητική και αναίσχυντη υποταγή στην κυρίαρχη πολιτική, ιδιαίτερα τώρα που το ΥΠΕΠΘ την προτάσσει μετά από έγκριση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (βλ. σχετικό δελτίο τύπου 3/7/07), ενώ αυτή προωθείται και επιταχύνεται από το ΕΠΕΑΕΚ (2007-2013) και τις προβλεπόμενες δράσεις του.