Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα από θέση αρχών σέβεται και αγωνίζεται για τα δικαιώματα των μειονοτήτων.

Οι μειονότητες μπορούν και πρέπει να αποτελούν γέφυρες φιλίας ανάμεσα στους λαούς. Σε καμιά περίπτωση οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να μετατρέπονται σε όργανα στα χέρια των αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών που δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τους λαούς αλλά μόνο για την προώθηση των γεωστρατηγικών και οικονομικών συμφερόντων τους, μέσω της πρόκλησης - αντιπαράθεσης και μάλιστα με τις πιο ακραίες μορφές, όπως είναι ο πόλεμος.

Τα κοινά ταξικά συμφέροντα των εργαζόμενων πλειονότητας – μειονότητας αποτελούν τη βάση για την αντιμετώπιση των διαιρετικών προσπαθειών, είτε αυτές προέρχονται από τις εγχώριες κυβερνήσεις και τον ξένο παράγοντα, είτε από τις ίδιες τις ηγεσίες τους.

Επισημαίνουμε με μεγάλη ανησυχία ότι η ΕΕ χρόνια τώρα έχει προνοήσει με σκοπιμότητα να παρέμβει αξιοποιώντας διάφορες μειονοτικές οργανώσεις με πρόσχημα τα έθιμα, τις πολιτιστικές ιδιαιτερότητες, τη διάσωση της γλώσσας κ.α. που λειτουργούν αντικειμενικά στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Μοιάζουν αθώα και δίκαια και όμως ένα πράγμα υπηρετούν: Να γίνουν το πρόσχημα για εκβιασμούς και νέο μακελειό.

Ταυτόχρονα, την ίδια περίοδο αναπτύσσεται μια παραφιλολογία πως τάχα είναι ξεπερασμένες οι συνθήκες της Λοζάνης και του Βουκουρεστίου, που αναγνωρίζουν τη μειονότητα της Θράκης ως μουσουλμανική και καθορίζουν τα σύνορα στα Βαλκάνια.

Ευθύνη έχουν και οι ελληνικές κυβερνήσεις, οι προηγούμενες και η σημερινή, που αντιμετώπισαν τα προβλήματα της μειονότητας στα πλαίσια των εκάστοτε συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης, των ιμπεριαλιστικών οργανισμών – ΕΕ, ΝΑΤΟ – αλλά και για μικροπολιτικά τους οφέλη. Για δεκαετίες ολόκληρες η μειονότητα βίωσε στο πετσί της την καταπίεση με τις μπάρες, τους αποκλεισμούς από την ένταξη στην κοινωνική ζωή του τόπου.

Μέσα στο παραπάνω πνεύμα της ιδεολογικής μας θέσης, οι εκπαιδευτικοί του ΠΑΜΕ διεκδικούν: η μόρφωση να είναι υποχρέωση του κράτους και δικαίωμα όλων των πολιτών ανεξάρτητα από θρησκεία, γλώσσα και καταγωγή. Γι αυτό πρέπει να παρέχεται δωρεάν από τον κρατικό προϋπολογισμό σε όλα τα επίπεδα. Η εκπαίδευση να είναι υποχρεωτική μέχρι τα 18 και ενιαία μέσα από ένα σχολείο 12χρονο Δημόσιο και Δωρεάν ( με όλη την έννοια), όπου θα ενταχθούν και τα μειονοτικά σχολεία, που λειτουργούν σήμερα με βάση τις διεθνείς συμφωνίες και την ισχύουσα νομοθεσία. Να προηγείται δίχρονη προσχολική αγωγή στην προοπτικής της τρίχρονης.

Ο ρόλος της προσχολικής ηλικίας είναι καθοριστικός και συνίσταται στη αφομοίωση ορισμένων γενικών ανθρώπινων γνώσεων και ικανοτήτων και ψυχικών ιδιοτήτων, που είναι απαραίτητες για τη ζωή και την κοινωνία. Τέτοιες ικανότητες αφορούν εκτός των άλλων, τη διαμόρφωση αμοιβαίων σχέσεων με τους άλλους ανθρώπους και την κοινωνικοποίηση του. Τέλος σε αυτό το χρόνο συντελείται η ποιοτική προετοιμασία και η δημιουργία προϋποθέσεων για την ένταξη του παιδιού στην σχολική τάξη και την επιτυχή του μαθησιακή πορεία.

Στα πλαίσια της θέσης αυτής η έναρξη ή και η ενίσχυση της επικοινωνίας και με την ελληνική γλώσσα είναι σημαντικό ζήτημα, καθώς θα πρέπει να την καλλιεργήσουν και να την κατακτήσουν μαζί με τη μητρική στις επόμενες εκπ/κες βαθμίδες, ώστε να κοινωνικοποιηθούν αρμονικά στο μελλοντικό πολύγλωσσο περιβάλλον.

Από την άποψη αυτή σημαντική είναι η προσφορά του κατάλληλα εκπαιδευμένου και επιμορφωμένου νηπιαγωγού και τα μέτρα που χρειάζεται να πάρει η κυβέρνηση για να βοηθήσει ουσιαστικά το έργο του π.χ. η μείωση του αριθμού των νηπίων ανά τμήμα στους οικισμούς που ζει και εργάζεται η μειονότητα.

Η παρουσία συνεργάτη που γνωρίζει και επικοινωνεί με τη μητρική γλώσσα των νηπίων υπάρχει κίνδυνος να ακυρώσει την λειτουργία του/της νηπιαγωγού, από τη μέχρι τώρα εμπειρία που υπάρχει σε ανάλογες περιπτώσεις αλλόγλωσσων μαθητών.

Με βάση τα παραπάνω ζητάμε να αποσυρθεί το πιλοτικό πρόγραμμα του ΙΕΠ.

Για την Προσχολική Αγωγή των παιδιών στους αμιγείς μειονοτικούς οικισμούς απαιτείται:

• Δίχρονη υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή, ώστε όλα τα προνήπια και νήπια της μειονότητας να φοιτούν για 2 χρόνια στο Νηπιαγωγείο.

• Μείωση του αριθμού των νηπίων ανά νηπιαγωγό στο 1:15, πάγιο αίτημα για όλα τα Νηπιαγωγεία, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι τελείως απαραίτητο. Ολοήμερη λειτουργία του νηπιαγωγείου.

• Μαζικοί διορισμοί νηπιαγωγών.

• Σύγχρονες υποδομές Προσχολικής Αγωγής, που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες και όλα τα παιδιά της μειονότητας.

• Δημιουργία των αναγκαίων δομών Ειδικής Αγωγής για την κάλυψη των αναγκών των παιδιών της μειονότητας που έχουν ειδικές ανάγκες.

• Μέτρα για τη γενίκευση της φοίτησης.

• Οι εκπαιδευτικοί, στα πλαίσια της επιμόρφωσής τους, να αποκτούν στοιχειώδη γνώση της μητρικής γλώσσας των νηπίων.