Υπάρχει ένα καίριο ερώτημα: Γιατί το συνδικαλιστικό κίνημα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, σε μια περίοδο καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και ολομέτωπης επίθεσης κυβέρνησης-πλουτοκρατίας-Ε.Ε. δεν κατάφερε να αντιτάξει μια ισχυρή αντίσταση, να εμποδίσει ή και να ματαιώσει μια σειρά αντιλαϊκά μέτρα που στην κυριολεξία έχουν σακατέψει τη ζωή μας; Τι και ποιος φταίει γι’ αυτό;

 

Θα το πούμε ευθέως. Το συνδικαλιστικό κίνημα βρέθηκε αφοπλισμένο και εγκλωβισμένο σε αυταπάτες, γιατί όλες οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που βρίσκονται στην ηγεσία της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ στήριξαν όλα τα χρόνια τις πολιτικές πρακτικές και αντιλήψεις προσαρμογής της χώρας στις πολιτικές της Ε.Ε. και της ΟΝΕ. Η προοπτική της ζωής, το βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματα των εργαζομένων είχαν αφεθεί στην πολιτική σύγκλισης με τις χώρες της Ε.Ε.

Σ’ αυτή τη γραμμή εφησυχασμού, αυταπατών και ψεύτικων ελπίδων εγκλώβισαν και το συνδικαλιστικό κίνημα και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο δεν μπόρεσε να αντιδράσει αποτελεσματικά, δεν μπόρεσε να βγει στο προσκήνιο έγκαιρα, αποφασιστικά με ταξική γραμμή πάλης.

 

• Όλοι μαζί, ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, υιοθέτησαν τη μήτρα του κακού, τον ευρωμονόδρομο και την καπιταλιστική ανάπτυξη. Όλα αυτά τα χρόνια έβαλαν το κίνημα να πορευτεί κάτω από ξένη σημαία, κάτω από τα λάβαρα της Ε.Ε. και της ΟΝΕ.

Αυτός ο προσανατολισμός της ΑΔΕΔΥ, αυτό είναι που αφόπλισε το συνδικαλιστικό κίνημα. Γι’ αυτό το κίνημα βρέθηκε απροετοίμαστο και οι αγώνες μας δεν μπόρεσαν να γίνουν αποτελεσματικοί.

 

Χρόνια τώρα λοιπόν, με προμετωπίδα την Ε.Ε. και την ΟΝΕ, χαντάκωσαν τα συμφέροντα των εργαζομένων και το κίνημα. Καλλιεργούσαν αυταπάτες για φιλολαϊκές λύσεις, μέσα στο στόμα του λύκου, μέσα στην Ε.Ε., παλεύοντας επί της ουσίας να διορθώσουν την Ε.Ε. και τον καπιταλισμό.

Εδώ βρίσκεται η ουσία της κρίσης του συνδικαλιστικού κινήματος, της ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής του υποχώρησης κι εδώ βρίσκονται οι διαχρονικές και ιστορικές ευθύνες της πλειοψηφικής ηγεσίας της ΑΔΕΔΥ.

 

Και με την Ε.Ε. και με τα λαϊκά δικαιώματα, και με την καπιταλιστική ανάπτυξη και με τα λαϊκά συμφέροντα δεν γίνεται!

Τέρμα πια στις αυταπάτες, ή με το κεφάλαιο ή με το λαό.

Κίνημα με το λαό ενάντια στα μονοπώλια!

Ενδιάμεσος και τρίτος δρόμος δεν υπάρχει ούτε για το συνδικαλιστικό κίνημα.

 

• Παράγοντας που εγκλώβισε και αφόπλισε το κίνημα είναι και η στάση που κράτησε η πλειοψηφική ηγεσία της ΑΔΕΔΥ απέναντι στην κρίση. Συσκότισε το χαρακτήρα και τις αιτίες της κρίσης, μιλούσε για χρηματοπιστωτική κρίση, για “golden boys”, για καζινοκαπιταλισμό, ακόμα και για τα λαμόγια και τους κλέφτες, την κακοδιαχείριση που έφεραν την κρίση. Όλοι μαζί, στην Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ συναποφάσισαν τη συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (Ε.Λ.Ε.) για να βουν … πόσο από το χρέος είναι νόμιμο και πόσο παράνομο, δηλαδή πόσο από το χρέος θα πληρώσει ο λαός, καθιστώντας έτσι το λαό συνυπεύθυνο για τη διόγκωση του δημόσιου χρέους και την καπιταλιστική κρίση. Αρνήθηκαν την πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν καμιά ευθύνη και δεν πρέπει να πληρώσουν ούτε ένα ευρώ.

• Διαίρεσαν αντί να ενώσουν τους εργαζόμενους συγκροτώντας σωματεία και Ομοσπονδίες του Δημοσίου, που έχουν μέλη μόνο μόνιμους ή μόνο συμβασιούχους

• Η πλειοψηφική ηγεσία της ΑΔΕΔΥ κινήθηκε στη γραμμή του εκφυλισμού του κινήματος και των αγώνων. Εξήγγειλε απεργίες και δεν έκανε τίποτα για την επιτυχία τους. Στην κυριολεξία ρούπι δεν το κούνησαν από την καρέκλα τους. Χρόνια τώρα σε συνδιαλλαγή με τους κυβερνητικούς μηχανισμούς και σε αρκετούς χώρους συναινούσαν να πληρώνεται το μεροκάματο της απεργίας. Με δελτία τύπου εξήγγειλαν απεργίες το βράδυ για να γίνουν το πρωί, απεργίες που αιφνιδίαζαν όχι την κυβέρνηση, αλλά τους εργαζόμενουςΗ συνδικαλιστική ηγεσία της ΑΔΕΔΥ καλλιέργησε το συντεχνιασμό, την επιδοματική λογική, την αποδοχή των πλαστών υπερωριών, τις συμφωνίες κάτω από το τραπέζι με τα διάφορα Υπουργεία.

Το ΠΑΜΕ έγκαιρα διαχώρισε τη θέση του από αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, αντιπάλεψε τη γραμμή του κυβερνητισμού, της ενσωμάτωσης και της ταξικής συνεργασίας στο κίνημα. Εδώ και πάνω από μία δεκαετία Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, Σωματεία συγκρότησαν το ΠΑΜΕ, τον πόλο της ταξικής πάλης στο κίνημα, της σύγκρουσης με την εργοδοσία, το κράτος, την κυβέρνηση και την Ε.Ε.

 

Η πάλη του συνδικαλιστικού κινήματος εντός των τειχών της Ε.Ε., για «μια καλύτερη διαχείριση» της καπιταλιστικής κρίσης βάζει εμπόδια στο ίδιο το κίνημα και στους αγώνες να έχουν αποτελέσματα ακυρώνει κάθε δυνατότητα ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών.

.

Για να έχουν αποτελέσματα οι αγώνες μας, για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας και να λυθούν τα προβλήματά μας προϋποθέτει να ενωθούμε, να συσπειρωθούμε όλοι οι εργαζόμενοι, σε ένα κίνημα με ταξικό προσανατολισμό, γραμμή σύγκρουσης με την Ε.Ε. και τα μεγάλα συμφέροντα, με στόχο και προοπτική τις ριζικές αλλαγές σε επίπεδο οικονομίας κι εξουσίας προς όφελος του λαού.

Το πρόβλημα της σταθερής και μόνιμης δουλειάς για όλους δεν μπορεί να λυθεί στο πλαίσιο της Ε.Ε. και της κυρίαρχης πολιτικής.

Το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης για όλους, όχι μόνο δεν μπορεί να λυθεί στο πλαίσιο της Ε.Ε. και της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αλλά και θα χειροτερέψει, αφού απαίτηση της Ε.Ε. και της πλουτοκρατίας είναι η διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης, η απαλλαγή της εργοδοσίας από ασφαλιστικές εισφορές, η ιδιωτική ασφάλιση και τα επαγγελματικά ταμεία.

Όσο η διέξοδος από την κρίση και η ανάπτυξη θα στηρίζεται στην ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, οι πλούσιοι θα γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Θα γιγαντώνονται η ανεργία και οι ιδιωτικοποιήσεις, θα θεριεύει η φτώχεια κι η εξαθλίωση

Δεν κάνουμε βήμα πίσω από τις ανάγκες των εργαζομένων. Το δικαίωμα στη μόνιμη, σταθερή δουλειά, στην αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία, Παιδεία, στην Κοινωνική Ασφάλιση και Πρόνοια για όλους είναι αδιαπραγμάτευτο. Κάνουμε καθαρό, πως δεν πρόκειται να βάλουμε πλάτη σε καμιά κυβέρνηση, σε κανένα μείγμα διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, που θα φορτώνει τα βάρη στις πλάτες του λαού. Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε κι ό,τι περνάει από το χέρι μας, θα δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό στον αγώνα, για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες των εργαζομένων, των ανθρώπων της δουλειάς και του μεροκάματου.

Το πραγματικό δίλημμα είναι:

Ανασύνταξη του εργατικού, συνδικαλιστικού κινήματος για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής ή νεκρανάσταση του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, για συνέχιση της ίδιας βάρβαρης ταξικής πολιτικής;

Οι εργαζόμενοι έχουν έναν και μόνο δρόμο. Να προχωρήσουν όλοι μαζί, εργάτες, υπάλληλοι, λαϊκά στρώματα, γυναίκες, νέοι και νέες, σε έναν ενωμένο αγώνα, σε μια λαϊκή συμμαχία και αντεπίθεση, με στόχο την ανατροπή κάθε αντιλαϊκής πολιτικής, τη διέξοδο από την κρίση προς όφελος του λαού, τη φιλολαϊκή ανάπτυξη, με αποδέσμευση από την Ε.Ε., μονομερή διαγραφή του χρέους και κοινωνικοποίηση όλων των μονοπωλίων.

Αυτή είναι η μόνη ελπιδοφόρα προοπτική για το λαό, ώστε να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του και να γίνει κυρίαρχος του πλούτου που παράγει.

Στις σημερινές συνθήκες και έχοντας έναν τέτοιο προσανατολισμό, αξιοποιούμε κάθε αγώνα, κάθε δυνατότητα, ώστε να εμποδίσουμε την αντιλαϊκή επίθεση, να αποσπάσουμε όποιες κι όσες κατακτήσεις μπορούμε.

Την Πέμπτη 16 Ιούνη έχουμε την Τακτική Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας και εκλογές για την ανάδειξη εκλεκτόρων από τον κλάδο για το ΝΤ Δράμας της ΑΔΕΔΥ

Απευθύνουμε σε όλες και όλους, ιδιαιτέρα στους νέους συναδέλφους και τους αναπληρωτές κάλεσμα συμμετοχής στην συνέλευση και τις αρχαιρεσίες!!

Η συμμετοχή στη ζωή, τη λειτουργία και τη δράση του σωματείου είναι ένα κρίσιμο ζήτημα.

Μόνο με το συλλογικό αγώνα, με οργάνωση και συμμετοχή μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη γενικευμένη επίθεση που δεχόμαστε!

Τις προηγούμενες μέρες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σαν τον κλέφτη, ψήφισε τα πιο βάρβαρα, τα πιο αντιλαϊκά μέτρα που αφορούν την κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης και τη φοροληστεία του λαού.

Ούτε ο αγώνας, ούτε η ζωή σταματάει με την ψήφιση ενός νομοσχεδίου, όσο αντιλαϊκό κι αν είναι αυτό.

Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι να επιβάλουμε το δίκαιό μας!!

Η κυβέρνηση αυτές τις ημέρες έχει επιδοθεί σε μια πρωτοφανή επιχείρηση εξαπάτησης του λαού. Παρουσιάζει το μαύρο – άσπρο, προσπαθεί να καλλιεργήσει μια αισιοδοξία στους εργαζόμενους για τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, για το κλείσιμο της «αξιολόγησης». Προσπαθεί να καθησυχάσει το λαό ότι θα έρθει η ανάκαμψή και θα τελειώσει η λιτότητα, ότι δεν θα παρθούν νέα αντιλαϊκά μέτρα.

Για άλλη μια φορά, λέει ψέματα η κυβέρνηση και αυτό γιατί φέρνει νέο υπέρ – νομοσχέδιο με νέα φοροληστεία, με 4^ο μνημόνιο, με αυτόματο κόφτη κοινωνικών δαπανών και δικαιωμάτων, με «αξιολόγηση» και νέες μειώσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, ως τα αναγκαία προαπαιτούμενα για την όποια ρύθμιση του χρέους και την ανάκαμψη, όπου κερδισμένο θα είναι μόνο το μεγάλο κεφάλαιο και χαμένος για άλλη μια φορά ο λαός.

Καμιά απογοήτευση! Σύμμαχος μας, δύναμή μας, ο ενωμένος αγώνας, η σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική.

Ρωτάμε τον κάθε συνάδελφο.

• Θα δεχτούμε να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας στην μόνιμη ανασφάλεια, με μισθούς πείνας, τσακισμένα ασφαλιστικά δικαιώματα και αβέβαιο μέλλον;

• Θα δεχτούμε τις περικοπές και την αποψίλωση των σχολείων, την απόλυση χιλιάδων συνάδελφων αναπληρωτών;

• Θα δεχτούμε την συρρίκνωση του ολοήμερου, το κλείσιμο νηπιαγωγείων, την κατάργηση των τμημάτων ένταξης;

• Θα δεχτούμε την πλήρη υποταγή της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στην ανάγκες των επιχειρήσεων και της αγοράς, να δίνεται μέσω τη Μαθητείας τσάμπα εργατικό δυναμικό στις επιχειρήσεις;

• Θα δεχτούμε το έτος 2016 όπου μεγαλώνει η ανάγκη αλλά και οι δυνατότητες της εποχής μας για ολοκληρωμένη, σύγχρονη, δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλα τα παιδιά ή γνώση και η μόρφωση να γίνεται εμπόρευμα και προνόμιο για λίγους;

Τώρα είναι η ώρα, όλοι μαζί, με μια φωνή και μια γροθιά να βροντοφωνάξουμε και να απαιτήσουμε. Φτάνει πια! Θέλουμε μια ζωή με δικαιώματα για μας και τα παιδιά μας!

Έχουμε δύναμη να ανατρέψουμε τα σχέδια τους.
Ο λαός δεν έχει πει ακόμα την τελευταία του λέξη.

Είναι θετικό και ελπιδοφόρο ότι υπάρχουν σημαντικές δυνάμεις μέσα στο λαό και τους εργαζομένους που δεν το βάζουν κάτω, δεν συμβιβάζονται και δεν υποχωρούν, είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν μπροστά, να φέρουν τα πάνω κάτω!!

Μπροστάρης σ΄ αυτό τον αγώνα ήταν και είναι, τα σωματεία, οι Ομοσπονδίες και οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, που παλεύουν με τη γραμμή της ταξικής πάλης, που δεν σκύβουν το κεφάλι.

Είναι σωστό αυτό που πολλοί εργαζόμενοι λένε «μόνο το ΠΑΜΕ κατέβηκε στους δρόμους ενάντια στο Ασφαλιστικό», «αν δε υπήρχε το ΠΑΜΕ δεν θα γινόταν τίποτα».

Αυτό το κίνημα, αυτός ο ταξικός πόλος, χρειάζεται να δυναμώσει να γίνει υπόθεση και νέων δυνάμεων που σήμερα δεν είναι στον αγώνα!! Η ελπίδα είναι εδώ!!

Για να ενισχυθεί αυτός ο ταξικός πόλος, για να ανασυνταχθεί το κίνημα χρειάζεται να αλλάξουν οι συσχετισμοί στα σωματεία, να ενισχυθούν τα ψηφοδέλτια που στηρίζονται από το ΠΑΜΕ

Ήρθε προ πολλού η ώρα λοιπόν, να απαλλαγούν τα συνδικάτα και όλα τα σωματεία από τη θηλιά του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Οι δυνάμεις του παλιού (ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚ/ΔΗΣΥ) και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΣΥΝΕΚ/ΕΡΑ) με τη στάση τους και τη γραμμή πάλης που έχουν, διευκόλυναν τις εκάστοτε κυβερνήσεις.

Ενώ παίρνονται μέτρα πρωτοφανούς βαρβαρότητας για το λαό, δεν κουνιέται φύλλο από αυτές τις δυνάμεις. Υπονόμευσαν την απεργία στις 7 Απρίλη στο Δημόσιο. Το τριήμερο που ψηφιζόταν το Ασφαλιστικό ήταν πραγματικά εξαφανισμένοι!!

Οι ηγεσίες της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ έβαλαν πλάτη στους αντιασφαλιστικούς νόμους Σιούφα, Πετραλιά, Ρέππα, Λοβέρδου, Κουτρουμάνη που άνοιγαν το δρόμο για μεγαλύτερες ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση, δυσκολεύοντας έτσι τον αγώνα των εργαζομένων για την υπεράσπιση της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Όταν περνούσε το προηγούμενο μισθολόγιο, η ΠΑΣΚΕ/ΔΗΣΥ έλεγε ότι θα παίρναμε αυξήσεις. Τώρα με την ψήφιση του νέου μισθολογίου που φέρνει νέο πετσόκομμα στους μισθούς, εκπρόσωπος του ΜΕΤΑ στην ΑΔΕΔΥ αντίστοιχα έλεγε «μην είστε σίγουροι ότι θα έχουμε μειώσεις, κρατήστε και καμιά πισινή...».

H κατάσταση αυτή στο συνδικαλιστικό κίνημα, με αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν μπορεί να συνεχιστεί. Τώρα είναι η ώρα να αλλάζουν οι συσχετισμοί!

Κανένας δεν πρέπει να απογοητευτεί!
Ο αγώνας είναι μπροστά!

Καλούμε τους συναδέρφους να δώσουν συνέχεια στις αγωνιστικές δράσεις. Να δώσουν με την ακόμα μεγαλύτερη οργάνωσή τους στο σωματείο, στις γενικές συνελεύσεις, στις κινητοποιήσεις άμεση και μαχητική απάντηση στην απαράδεκτη κατάσταση που ζούμε όλοι μας και στα σχολεία που δουλεύουμε, στις συνθήκες της σύγχρονης σκλαβιάς που μας προετοιμάζουν.

Η λύση βρίσκεται:

• στους αγώνες με κριτήριο τις δικές μας ανάγκες, σε γραμμή ρήξης με τους επιχειρηματικούς ομίλους και την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

• στο δυνάμωμα της Λαϊκής Συμμαχίας, στην κοινή δράση των υγειονομικών με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες και αγρότες. 

 

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ

Τώρα παίρνουμε την κατάσταση στα δικά μας χέρια!! 

 

Άλλαξε τους συσχετισμούς!

Με ισχυρό ΠΑΜΕ υπάρχει λύση, υπάρχει ελπίδα!

Ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος τώρα!