Ορισμένα παραδείγματα από τα σωματεία στην Αττική

Στις 30 Οκτώβρη χιλιάδες μαθητές, εκατοντάδες εκπαιδευτικοί και γονείς βγήκαν στο δρόμο για τα μεγάλα προβλήματα στην Παιδεία. Έστειλαν μήνυμα κοινής δράσης και αγωνιστικής συμπόρευσης για ένα σχολείο που θα μορφώνει και δεν θα εξοντώνει, για να δοθούν λύσεις στα χρόνια λειτουργικά προβλήματα των σχολείων.

Οι μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις είναι μια απάντηση στην κυβερνητική εξαπάτηση περί «κανονικότητας» στα σχολεία, στα τσακισμένα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα, στα σχέδια της κυβέρνησης για το νέο Λύκειο και το αποκεντρωμένο σχολείο. Δεν είναι τυχαία η αντίδραση του Υπουργού Παιδείας πως οι κινητοποιήσεις δεν έχουν αιτήματα και συγκεκριμένους στόχους, κατηγορώντας του γονείς πως υποκινούν του μαθητές να χάνουν ώρες, την ίδια στιγμή που έχει μπει ο Νοέμβρης και ακόμα στα σχολεία δεν έχει φτιαχτεί σταθερό ωρολόγιο πρόγραμμα

Ποια θέση χρειάζεται να κρατήσουν απέναντι σ΄ αυτή την πραγματικότητα οι καθηγητές; Κατά η γνώμη μας χρειάζεται συσπείρωση δυνάμεων, αγωνιστική ενότητα για τα σύγχρονα μορφωτικά δικαιώματα, αντιπαράθεση με την πολιτική της κυβέρνησης, της Ν.Δ., με τις κατευθύνσεις της Ε.Ε.

Δυστυχώς, η συνδικαλιστική ηγεσία της ΟΛΜΕ επιδιώκει να εμποδίσει την συμπόρευση των εκπαιδευτικών με τους φυσικούς τους συμμάχους, τους εργαζόμενους γονείς και μαθητές και συνολικά κρατάει τον κλάδο αποκομμένο από το εργατικό, λαϊκό κίνημα.

Οι δυνάμεις ΣΥΝΕΚ, ΔΑΚΕ και από κοντά και η ΠΕΚ/ΠΑΣΚ και στην Γ.Σ. των Προέδρων των ΕΛΜΕ, αλλά και στο ΔΣ της ΟΛΜΕ απέρριψαν την πρόταση που κατέθεσε η Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών για τη συμμετοχή της Ομοσπονδίας στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 30/10 με ταυτόχρονη κήρυξη στάσης εργασίας. Πριν λίγες μέρες είχαν καταψηφίσει και πάλι της πρόταση της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών για πανελλαδική ημέρα κινητοποιήσεων, με θέμα τους μόνιμους διορισμούς στην εκπαίδευση, στις 29 Σεπτέμβρη!!

Σε αντίθεση με την πλειοψηφία της ΟΛΜΕ που πραγματικά «δεν θέλει να κουνηθεί φύλλο» απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική δεκάδες σωματεία σε όλη την Ελλάδα πήραν αγωνιστικές αποφάσεις για τις 30/10 αλλά και τις 29/9.

Όλοι αυτοί οι συνάδελφοι ξεπέρασαν συμβιβασμένες ηγεσίες, αλλά και δυνάμεις που υπονόμευσαν τις πρωτοβουλίες και το συντονισμό των μαθητών και καταψήφιζαν την συμμετοχή στις 30/10 (Ε’ ΕΛΜΕ Αθήνας, Ε’ ΕΛΜΕ Αν. Αττικής και αλλού). Στέλεχος των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ και μέλος της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ δήλωσε από το μικρόφωνο της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης της ΑΔΕΔΥ στη Θεσσαλονίκη στις 13/10 πως «εμείς δεν στηρίζουμε κινητοποιήσεις που αποφασίζει το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ».

Πριν τις συκοφαντικές επιθέσεις του Υπουργού Παιδείας κατά των μαθητών φρόντισαν οι κατά τ΄ αλλά «αγωνιστικές δυνάμεις της εκπαίδευσης» να υπονομεύσουν το αγώνα για μόρφωση και ζωή με δικαιώματα.

Αλήθεια τα «περί υποκίνησης» και άλλα τέτοια επιχειρήματα δεν ακούγαμε από όλες τις κυβερνήσεις, από δήθεν «αγανακτισμένους γονείς», αλλά και από μια σειρά αντιδραστικές δυνάμεις σε όλες σχεδόν τις μαθητικές κινητοποιήσεις των τελευταίων ετών; Αλλά τι να περιμένει κανείς από ηγεσίες που τα έδωσαν όλα για να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση;

Στις 12/10 με αποφάσεις πάνω από 120 σωματείων της Αττικής πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση έξω από το υπουργείο Εργασίας, ενάντια στα νέα αντεργατικά σχέδια κυβέρνησης - κουαρτέτου – κεφαλαίου. Οι εργαζόμενοι έστειλαν μήνυμα στην κυβέρνηση ότι η εργατική τάξη θα υπερασπίσει με κάθε τρόπο το δικαίωμα στην απεργία που κατακτήθηκε  με αγώνες δεκαετιών, ακόμα και αίμα.

Η Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών και για την κινητοποίηση αυτή κατέθεσε πρόταση για την συμμετοχή των εκπαιδευτικών στην μάχη ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης για την επίθεση στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, η οποία καταψηφίστηκε σε πάνω από 20  σωματεία, ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ της Αττικής, από τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες ΔΑΚΕ/ΣΥΝΕΚ/ΠΑΣΚ που αξιοποίησαν και τη στάση των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ. Αυτές οι δυνάμεις για ακόμα μια φορά, επιδίωξαν να περιχαρακώσουν τους Συλλόγους και τις ΕΛΜΕ από το υπόλοιπο εργατικό, λαϊκό κίνημα.  Όλοι μαζί από κοινού μίλησαν για κομματικό συλλαλητήριο, ότι δεν συμφωνούσαν στο πλαίσιο, ότι δεν είχε μπει σε ΟΛΜΕ και ΔΟΕ!

Δυστυχώς, οι ηγεσίες σε ΟΛΜΕ και ΔΟΕ από την πλευρά τους βάζουν πλάτη σε αυτή την προσπάθεια της κυβέρνησης. Χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τις συνέπειες των αντιλαϊκών, μνημονιακών πολιτικών, αλλά ευθυγραμμίζονται πλήρως με την στρατηγική ΕΕ - κεφαλαίου που ζητά μέτρα μέχρι το 2060, με τη στρατηγική του ΣΕΒ για την ανάπτυξη που δίνει συγχαρητήρια στην κυβέρνηση για την περικοπή των κοινωνικών δαπανών, μισθών και συντάξεων. Τηρούν σιγή ιχθύος για το πώς ενιαία θα οργανωθεί ο αγώνας των εργαζομένων απέναντι σε αυτή την λαίλαπα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την ΟΛΜΕ η οποία στην εισήγηση της στην Γ.Σ. των Προέδρων μέσα σε 4 ολόκληρες σελίδες δεν βρήκε να πει μια λέξη για την ανάγκη οργάνωσης του αγώνα απέναντι σε αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα της τρίτης αξιολόγησης.

Η κοινή αγωνία τους τελικά είναι να μην ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι κινητοποιήσεις, δράσεις, αιτήματα και γραμμή πάλης που είναι αγκάθι στα σχέδια της κυβέρνησης, που χαλάει τις φιέστες κυβερνητικών διαλόγων, τις φιέστες της κυβέρνησης περί δίκαιης ανάπτυξης στην επαρχία, που ξεσηκώνει την λύσσα της μεγαλοεργοδοσίας με δίκες, απολύσεις με όπλο ακόμα και την τραμπούκικη  στάση της ναζιστικής ΧΑ ενάντια σε συνδικαλιστές και εργαζόμενους. Παθαίνουν αναφυλαξία μπας οι εργαζόμενοι γυρίζουν την πλάτη τους στις συμβιβασμένες ηγεσίες και παλέψουν μαζί με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα, όπως στις μαζικές κινητοποιήσεις που έγιναν  για το Ασφαλιστικό.

Οι εργαζόμενοι, οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να ξεπεράσουν μέσα από τη συμμετοχή τους στην πάλη αυτές τις ηγεσίες και τους στυλοβάτες τους. Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να μην αφήσει τίποτα όρθιο και είναι απόλυτη ανάγκη να απαλλαγούμε ΑΜΕΣΑ από παλιά και νέα συνδικαλιστικά βαρίδια που βάζουν το κίνημα σε τέλμα, που καλλιεργούν την αδράνεια και την ηττοπάθεια, που ούτε μπορούν, ούτε θέλουν το συνδικαλιστικό κίνημα να δείξει τα δόντια του, το εργατικό, λαϊκό κίνημα να  γίνει το αντίπαλο δέος αυτής της αντεργατικής πολιτικής! 

Αυτό πρέπει να βρει μπροστά της, σωματεία αποφασισμένα, που έχουν καθαρό με ποιον είναι, που παλεύουν για συμμαχίες, για τη μέγιστη συσπείρωση, για δράση που χαλάει τα σχέδια κάθε αντιλαϊκής κυβέρνησης. Τέτοια  σωματεία χρειαζόμαστε και τέτοιο μήνυμα πρέπει να στείλουμε στην κυβέρνηση μπροστά στις αρχαιρεσίες για την ανάδειξη των διοικητικών συμβουλίων των πρωτοβάθμιων σωματείων που έχουμε μπροστά μας. Να στηρίξουν μαζικά οι συνάδελφοι το ψηφοδέλτιο της Αγωνιστικής Συσπείρωση Εκπαιδευτικών (που στηρίζει το ΠΑΜΕ), να συμπορευτούν με το ΠΑΜΕ σε κοινό αγώνα με τα άλλα λαϊκά στρώματα ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, για ριζικές προς όφελος των εργαζομένων.

ΟΙ ΑΡΧΑΙΡΕΣΙΕΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΒΗΜΑ ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ, ΑΠΟΚΡΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΑΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ !!

Νίκος Δάρδαλης,

μέλος του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ με την Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών

και μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ