Η φετινή δραματική μείωση των μεταθέσεων των εκπαιδευτικών προαναγγέλλει την οριστική κατάργησή του

ς. Δεν αποτελεί αποσπασματική ρύθμιση αλλά εντάσσεται στην πολιτική αυτονομίας της «σχολικής μονάδας» και των γενικότερων αναδιαρθρώσεων στο εκπαιδευτικό σύστημα: Κενά και τοποθετήσεις ανά συγκεκριμένο σχολείο. Σχολεία αποκεντρωμένα με διαφορετικό αναλυτικό πρόγραμμα και διαφορετικό προσωπικό που θα το υλοποιεί κάθε χρονιά. Περιορισμός των προσλήψεων, αύξηση του ωραρίου εργασίας, περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων είναι κομμάτια του ίδιου «παζλ». Η μεσοπρόθεσμη υποκατάσταση των μεταθέσεων από αποσπάσεις, ασφαλώς και εδώ περιορισμένων, θα ενισχύσει το πελατειακό κλίμα και τη χειραγώγηση. Και βεβαίως η μαζική κατάργηση οργανικών θέσεων μέσω των καταργήσεων – συγχωνεύσεων – υποβαθμίσεων και του «Καλλικράτη» στην παιδεία μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε απολύσεις.

Η μείωση - κατάργηση των μεταθέσεων, η υποχρεωτική τριετία κ.ο.κ., καμία σχέση δεν έχουν με την κυβερνητική προπαγάνδα περί «στήριξης των σχολείων».Αποτελεί πρόκληση να εφευρίσκονται τέτοιου είδους επιχειρήματα σε συνθήκες γενικευμένης αντιλαϊκής – αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Είναι μία ανάλγητη απόφαση με μεγάλες συνέπειες τόσο για την ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία όσο και για τους εκπαιδευτικούς και τις οικογένειές τους. Στην κυριολεξία διαλύονται οικογένειες!

Η πραγματική στήριξη του δικαιώματος των παιδιών του λαού στη γνώση απαιτεί ενιαίο αναλυτικό πρόγραμμα για όλα τα σχολεία-βάσει των σύγχρονων επιστημονικών αναγκών αλλά και διαμόρφωση ανθρώπινων συνθηκών για να επιτελείται η εκπαιδευτική διαδικασία.

• Είναι απαράδεκτο να κόβουν τις μεταθέσεις ακόμα και σε εργαζόμενους που έχουν συμπληρώσει σε νησιά τρία χρόνια εργασίας, οπότε, σύμφωνα και με τις ισχύουσες νομοθετικές διατάξεις, δικαιούνται μετάθεση.
• Είναι ντροπή να πλεονάζουν ειδικότητες σε έναν τόπο και να υπάρχει αντίστοιχο έλλειμμα σε άλλο και ο συνάδελφος να μην μπορεί να μετατεθεί.
• Είναι βάρβαρο να αναγκάζονται νέα ζευγάρια να ζουν χωριστά και παιδιά να ζουν και να μεγαλώνουν χωρίς τους γονείς τους.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο δημόσιο κάλεσαν ΑΔΕΔΥ, ΔΟΕ και ΟΛΜΕ να προχωρήσουν σε 24ωρη απεργία άμεσα. Η ένοχη άμεση ή έμμεση απόρριψη από τις συμβιβασμένες ηγεσίες της πρότασης έχει εξήγηση. Συνδικαλιστικά στελέχη και αιρετοί των ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ επιδίδονται σε αγώνα δρόμου για να εξηγήσουν το πώς οι εκπαιδευτικοί μπορούν «ρεαλιστικά» να διαχειριστούν τα νέα δεδομένα. Συνολικά ΔΟΕ – ΟΛΜΕ αποπροσανατόλισαν τον κλάδο κάνοντας κορυφαίο θέμα το διάλογο-παρωδία για τη μοριοδότηση των μεταθέσεων όταν σαφέστατα διαμορφωνόταν το νέο πολιτικό σκηνικό της «αυτονομίας» και της «αποκέντρωσης» των σχολείων. Οι δυνάμεις του ΣΥΝ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ καλλιέργησαν κάθε είδους συγχύσεις και αυταπάτες που διευκόλυναν το πέρασμα του αποπροσανατολισμού. Η εξέλιξη αποτελεί συνέχεια των θέσεων των ΟΛΜΕ – ΔΟΕ (νέο σχολείο, αποκέντρωση) για τις οποίες η Υπουργός Παιδείας τους εξέφρασε τις ευχαριστίες της.

Η πανελλαδική Γραμματεία των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ καλεί τις ΕΛΜΕ και τους Συλλόγους της Πρωτοβάθμιας να καταδικάσουν άμεσα και με όρους όξυνσης της ταξικής πάλης την εξέλιξη αυτή. Να εξηγήσουν στους εκπαιδευτικούς το πώς εντάσσεται το μέτρο στη γενικότερη αντιεκπαιδευτική πολιτική και να βοηθήσουν να γίνει λαϊκή υπόθεση η δράση για την ανατροπή του.

Αθήνα 18 Μάη 2011