Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Εύχομαι να είστε όλοι καλά και οι οικογένειές σας. Επίσης, εύχομαι να είστε όλοι δυνατοί και με ακμαίο το ηθικό ώστε να μπορέσουμε όλοι μαζί να συνεχίσουμε το παιδαγωγικό μας έργο κάτω από τόσο αντίξοες συνθήκες και χωρίς καμιά στήριξη από το Υπουργείο Παιδείας.

Από την πρώτη κιόλας στιγμή που ξέσπασε η κρίση αυτή, η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών έχοντας συνειδητοποιήσει την ανάγκη στήριξης των μαθητών μας τόσο παιδαγωγικά όσο και ψυχολογικά, αναλάβαμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και δίπλα στα παιδιά με όποια μέσα και αν διαθέτει ο καθένας μας. Πρώτο μας μέλημα ήταν εξαρχής η εμψύχωση των παιδιών, να τα κάνουμε να νιώσουν ότι μπορεί να μην μας βλέπουν αλλά είμαστε δίπλα τους για να τα στηρίξουμε με όποιο τρόπο μπορούμε. Επιδιώξαμε λοιπόν να επικοινωνήσουμε μαζί τους είτε τηλεφωνικά είτε ηλεκτρονικά. Καθώς όμως οι μέρες περνούσαν, τα παιδιά έπρεπε να διατηρήσουν την επαφή τους με τη μάθηση και με κάποιο τρόπο και με το σχολικό περιβάλλον.  Φροντίσαμε να προτείνουμε δημιουργικούς τρόπους να αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου τους όπως ταινίες, βιβλία και «ηλεκτρονική επίσκεψη» σε μουσεία. Πόσοι από εμάς δεν ξενύχτησαν μπροστά στον Η/Υ (όσοι είχαμε) περιμένοντας την πλατφόρμα e-me και e-class να φορτώσουν; Πόσοι από εμάς δεν επικοινωνούσαν συνεχώς είτε με e-mails είτε τηλεφωνικά είτε με viber κλπ με τους γονείς και τους μαθητές μας; Και πόσοι δάσκαλοι σε περιοχές όπου η πλειοψηφία των μαθητών δε διαθέτει τα μέσα για την εξ αποστάσεως διδασκαλία (συνοικίες Ρομά, χωριά, νησιά) δεν άφηναν υλικό στις πόρτες των μαθητών τους και μετά το παραλάμβαναν συμπληρωμένο και το επέστρεφαν ξανά διορθωμένο;

Ο ρόλος μας αυτές τις μέρες είναι ακόμα πιο σημαντικός και πιο κρίσιμος. Είμαστε δίπλα στους μαθητές μας με όποιο τρόπο μπορούμε και απαιτούμε ισότιμη πρόσβαση όλων των παιδιών στην εξ αποστάσεων διδασκαλία καθώς η τελευταία  έχει κάνει σε όλους φανερό ότι έχει ταξικά κριτήρια και δεν απευθύνεται σε όλα τα παιδιά, καθώς από κάθε σχολείο έχουν αποκλειστεί δεκάδες παιδιά. Φανταστείτε το νούμερο αυτό αν το πολλαπλασιάσουμε με τον αριθμό όλων των σχολείων της χώρας μας και προσθέσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα και τον αριθμό των παιδιών που κατοικούν σε περιοχές όπου η πλειοψηφία όχι μόνο Η/Υ και internet δεν έχει, αλλά ούτε καν τα βασικά.

Αναγνωρίζουμε ότι η εξ αποστάσεως εκπαίδευση είναι ο μόνος τρόπος να στηριχθούν οι μαθητές μας παιδαγωγικά αυτήν την περίοδο και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να αντικαταστήσει το δια ζώσης μάθημα και το σχολικό περιβάλλον. Η παραμικρή προσπάθεια να γίνει αυτό, θα μας βρει όλους μαζί απέναντι!

Μένουμε όρθιοι στο πλάι των μαθητών μας και τους ενθαρρύνουμε να επικοινωνούν μεταξύ τους αλλά και μαζί μας. Κάνουμε την επανάληψη που πρέπει να κάνουμε αλλά συζητάμε κιόλας με αφορμή αυτήν. Μένουμε δυνατοί τώρα για να είμαστε σε θέση να διεκδικούμε πάντα ένα καλύτερο σχολείο και μια καλύτερη κοινωνία.

Γκλαβά Θεοδώρα, ΠΕ70

6^ο Δ. Σ. Ηλιούπολης