Διάφοροι καλοθελητές μέσα και έξω από τα σχολεία προβάλλουν αντιρρήσεις για το αν οι μαθητές πρέπει να κατέβουν στο πλάι του ΠΑΜΕ! Τι έπιασε άραγε όλους αυτούς που μέχρι τώρα είτε τρομοκρατούν τους μαθητές να μην κατέβουν σε κανένα συλλαλητήριο, είτε τους καλούν να γίνουν χειροκροτητές των ξεπουλημένων και συμβιβασμένων ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, των τροφίμων του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων; Πρόκειται για τους ίδιους που καθοδηγούν ξεσπάσματα για να ξεθυμαίνει η οργή των πολλών, για να απομονώνουν τους μαθητές από το εργατικό λαϊκό κίνημα.

Τους ενοχλεί η αλήθεια, ακριβώς επειδή γίνεται αντιληπτή και από τους μαθητές. Για το σχολείο που έχει ανάγκη η κοινωνία σήμερα, για τα δικαιώματα των εργαζόμενων, των γονιών των μαθητών, το ΠΑΜΕ είναι αυτό που οργάνωσε και οργανώνει με συνέπεια και αποφασιστικότητα τον αγώνα, που δίνει προοπτική στην πάλη. Καταρχήν αν δεν ήταν το ΠΑΜΕ, δε θα υπήρχε απεργία μες στο Φλεβάρη. Το ΠΑΜΕ παλεύει με τους εργαζόμενους, διεκδικώντας ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο αιτημάτων για την Εργασία, την Υγεία, την Ασφάλιση, την Παιδεία. Το ΠΑΜΕ είναι ο φορέας εκείνος που από τον ίδιο του το χαρακτήρα έχει τη δυνατότητα να συγκρουστεί με τον ταξικό αντίπαλο, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές και τους επιχειρηματίες, οργανώνοντας από τα κάτω, σε κάθε χώρο δουλειάς, αυτήν τη σύγκρουση.

Στην αντίπερα όχθη βρίσκονται οι δυνάμεις της εργοδοσίας και της κυβέρνησης μέσα στο εργατικό κίνημα, οι ξεπουλημένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που τόσα χρόνια με θράσος ξεπληρώνουν επάξια τους μισθούς τους από την εργοδοσία. Υπέγραψαν επιχειρησιακές συμβάσεις με μηδενικές αυξήσεις ή και μειώσεις μισθών. Εχουν συμφωνήσει σε κάθε σημείο της πολιτικής του μνημονίου. Βέβαια όταν μάχεσαι για τα συμφέροντα των πλουτοκρατών, για την αύξηση του κέρδους τους, προφανώς και «δεν υπάρχει εναλλακτική» στην πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικας όπως ισχυρίζονται. Και στα θέματα της εκπαίδευσης βέβαια δε θέλουν και δεν μπορούν να διασφαλίσουν τα παιδιά των εργατών. Βάζουν πλάτες συμμετέχοντας σε όλους τους «κοινωνικούς διαλόγους» για να ενταθούν οι ταξικοί φραγμοί στην εκπαίδευση, για να προχωρήσει το σχολείο της αγοράς, το σχολείο που θα βγάζει αμόρφωτους και συμβιβασμένους φθηνούς εργαζόμενους. Ενα παράδειγμα αρκεί: Η ΓΣΕΕ από το 2005 σε έκθεσή της προτείνει τον ταξικό διαχωρισμό των σχολείων σε Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας, την γκετοποίηση δηλαδή ολόκληρων περιοχών... πρόταση που υλοποιείται σήμερα από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ... ας τους συγχαρούμε για την επιτυχία τους... 

Ενα είναι σίγουρο: Και μέσα στα σχολεία υπάρχουν δύο αντίθετες γραμμές. Από τη μία είναι η γραμμή της υποταγής, του συμβιβασμού, των ξεσπασμάτων. Η γραμμή που υπερασπίζεται και μασκαρεύει τον καπιταλισμό. Και από την άλλη η γραμμή της ανυπακοής και της ρήξης. Η γραμμή της σύγκρουσης με την πολιτική και το σύστημα της εκμετάλλευσης που τσακίζει τα δικαιώματά μας! Είναι επομένως επιτακτική η ανάγκη απομόνωσης της φωνής του συμβιβασμού και της μοιρολατρίας και ενίσχυσης των Συντονιστικών Αγώνα Σχολείων. Οι μαθητές θα απαντήσουν με τη μαζική συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις στις 22 και 23 Φλεβάρη μαζί με το ταξικό εργατικό κίνημα.