Συναδέλφισσες συνάδελφοι

Στις σημερινές συνθήκες, επιβάλλεται να μας απασχολήσει ιδιαίτερα ο ρόλος των στελεχών εκπαίδευσης στο «νέο σχολείο». Ειδικά μετά τα όσα ζήσαμε την τελευταία χρονιά με την αξιολόγηση, εκτίμησή μας είναι ότι η Γ.Σ. πρέπει να συζητήσει και να πάρει αποφάσεις για το ζήτημα αυτό.

Να θυμίσουμε τα εξής:

1. Η κυβέρνηση όλο το προηγούμενο διάστημα δούλεψε  με σταθερότητα πάνω στις κατευθύνσεις των ιμπεριαλιστικών οργανισμών για το νέο αναβαθμισμένο ρόλο των στελεχών εκπαίδευσης στα πλαίσια λειτουργίας του «νέου σχολείου».  Ενδεικτικά να αναφέρουμε:

Α) Λέει ο ΟΟΣΑ στο δεύτερο παγκόσμιο φόρουμ του για την εκπαίδευση: «Η αποτελεσματική ηγεσία σε αυτόνομα σχολεία παρέχει καλύτερες ευκαιρίες για ποιοτική μάθηση για όλους, συμπεριλαμβανομένης της αναμέτρησης με την πρόκληση της διαφοροποίησης».

Β) Στο ίδιο μήκος κύματος και η Ευρωπαϊκή Ενωση όπου σε φόρουμ με τίτλο «Εκπαίδευση και Επιχειρήσεις» (2010) υποστηρίζει τα εξής: «Η συνεργασία σχολείων με επιχειρήσεις πέρα από οφέλη έχει και απαιτήσεις για τα σχολεία. Απαιτεί σχολική ηγεσία με όραμα που θα τοποθετεί το σχολείο στην καρδιά μιας ευρείας μαθησιακής κοινότητας, που θα καταλαβαίνει τα οφέλη από τη συνεργασία με τις επιχειρήσεις και που θα δουλεύει για να φέρει νέους συνεργάτες στη ζωή της σχολικής κοινότητας».

Είναι φανερό λοιπόν τι στελέχη θέλουν να διαμορφώσουν και ήδη τα πρώτα βήματα έχουν γίνει: Είναι το στέλεχος manager της αυτόνομης και ανταγωνιστικής σχολικής μονάδας που επιβάλλεται  να έχει ετοιμότητα, κινητικότητα και κυρίως «ευαισθησία» απέναντι στις απαιτήσεις των επιχειρήσεων και κάτι τέτοιο μπορεί να εντοπιστεί και σε νεότερους εκπαιδευτικούς, που θα έχουν μικρότερη έως και μηδενική σχέση με το κίνημα, δε θα νιώθουν την πίεσή του, θα έχουν το στιλ του γιάπη της εκπαίδευσης. Αυτοί έχουν αρχίσει ήδη αναδεικνύονται και να  στρατολογούνται από το στρατό των «καινοτόμων» εκπαιδευτικών. Κοιτάξτε μόνο στα σχολεία σας, ποιοι είναι αυτοί που υπερασπίζονται τη αξιολόγηση του υπουργείου και ποιοι βάζουν πλάτη να περάσει: Είναι ή δεν είναι οι «προγραμματάκηδες», οι νεότεροι σε ηλικία διευθυντές και τα επίδοξα μελλοντικά στελέχη;

Να λοιπόν τι εννοούσε η κυβέρνηση  το 2010 με το νόμο 3848/2010 σε σχέση με την επιλογή των στελεχών εκπαίδευσης όταν έλεγε: «δεν μπορεί να θεωρείται αυτοδίκαιη και αυτόματη η επιλογή του πιο παλιού ως διευθυντή».

1. Από την αρχή της σχ.χρονιάς ως ΠΑΜΕ βάζαμε το ζήτημα ότι οι 3 κατηγορίες στελεχών που εμπλέκονται άμεσα με την υλοποίηση της αξιολόγησης δηλ.: Περ.Δ/ντές – Δ/ντές Εκπ/σης – Σχολικοί Σύμβουλοι, δεν μπορεί να είναι μέλη των σωματείων. Ποιος ήταν ο αντίλογος από την πλειοψηφία της ΔΟΕ: «να μη τους βάλουμε απέναντι. Είναι σώμα από το σώμα μας».

Και φτάσαμε στο δια ταύτα και τι είδαμε;

1. Να έχουμε, από το φθινόπωρο ακόμα, καταγγελίες κατά συμβούλων και δ/ντών εκπ/σης για εκβιασμούς συναδέλφων να προχωρήσουν στην προετοιμασία των διαδικασιών της αξιολόγησης (καινοτόμα προγράμματα, portfolio εκπαιδευτικών και μαθητών, συζητήσεις συμβούλων στα σχολεία για την  αξιολόγηση κλπ). Να έχουμε επίσης, ανά νομό, πάρα πολλές περιπτώσεις αυταρχισμού από τα παραπάνω στελέχη, που από φόβο δεν καταγγέλθηκαν. Να έχουμε τους σχ. Συμβούλους στα πειραματικά να συντάσσουν κανονικότατα εκθέσεις αξιολόγησης, με συνεντεύξεις και πολλά άλλα.
2. Είδαμε επίσης το «σώμα από το σώμα μας» να πηδάει φράχτες και κάγκελα για να μπει στα σεμινάρια της αυτοαξιολόγησης υπό την προστασία των ΜΑΤ και σύννεφων δακρυγόνων.
3. Και όλοι αυτοί που υπερασπίζονταν τα στελέχη εκπαίδευσης εμφανίστηκαν εκ των υστέρων ως «απατημένοι σύζυγοι» να μιλούν για προδότες του κλάδου και άλλα τέτοια.
4. Ακούσαμε σήμερα,  ότι οι διευθυντές είναι στο πλάι μας σύσσωμοι γιατί δεν συμμετείχαν στα σεμινάρια. Αλήθεια, έτσι είναι; Τότε γιατί στήσαν πανελλαδικό παρασωματείο Δ/ντών; Γιατί έκαναν και κάνουν συνεχώς μαζώξεις σε κάθε πόλη – σε καφετέρειες και τσιπουράδικα – προκειμένου να δουν τι θα κάνουν και ποια στάση θα κρατήσουν στα σχολεία τους; Αν ήταν με τον σωματείο θα αρκούνταν στη συμμετοχή τους στη Γ.Σ. και στις αποφάσεις του σωματείου τους.

Είναι φανερό, με όλα τα παραπάνω  ότι η κυβέρνηση ποντάρει πραγματικά στο νέο ρόλο των στελεχών εκπαίδευσης. Δεν τους αρκεί μόνο να υλοποιούν, αλλά πρέπει να μπαίνουν  μπροστά, στην εφαρμογή των αντιδραστικών αλλαγών σε επίπεδο σχολικής μονάδας. Ο ρόλος που τους έχουν αποδώσει, μέσα από τους νόμους για την αυτοαξιολόγηση και την αξιολόγηση είναι κομβικός: Είναι ο ρόλος του κύριου υπεύθυνου στη διαδικασία της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και της σχολικής μονάδας, διαδικασίες οι οποίες συνδέονται τόσο με το μισθολόγιο των εκπαιδευτικών, με τη σύνδεση μισθού - αποδοτικότητας, όσο και με τη λειτουργία, το εκπαιδευτικό πρόγραμμα και   τη χρηματοδότηση της σχολικής μονάδας.

Και για όσους θέλουν  να εθελοτυφλούν, πιστεύοντας ότι μπορούν ως στελέχη να παίξουν έναν άλλο ρόλο (ότι μπορούν για παράδειγμα να είναι οι «καλοί διευθυντές») ας ρίξουν πάλι μια ματιά στα κριτήρια της αξιολόγησης, τα οποία (σύμφωνα  με τους  νόμους) δεν είναι αφηρημένα: Είναι η «Εφαρμογή καινοτομιών», η «ανάπτυξη κοινωνικών δραστηριοτήτων» (καθοδηγούμενος εθελοντισμός και σύνδεση με την «τοπική αγορά» και τις ανάγκες της), η «κατανομή εσόδων ανά κατηγορία πηγών και προβλεπόμενης δαπάνης», ο «αριθμός ημερών πραγματοποιηθείσας λειτουργίας του σχολείου», η «χρήση του κτιρίου για δραστηριότητες ή εκδηλώσεις από άλλους φορείς» και «ενέργειες αξιοποίησης πόρων».

 ΔΥΟ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΕΠΙ ΤΑΠΗΤΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΒΑΖΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΠΑΜΕ

Το βάζουν τα καταστατικά των σωματείων όπου ένα από τα κύρια άρθρα τους αναφέρει ότι «δεν μπορεί να είναι μέλη όσοι αντιστρατεύονται τους σκοπούς του σωματείου και τις αποφάσεις των Γ.Σ.». Και δεν μιλάμε για μια διαφορετική πολιτική αντίληψη ή θέση πάνω στο κίνημα, μιλάμε για καταστρατήγηση της συλλογικής θέλησης όπως διατυπώνεται μέσα από τα σωματεία και τις Γ.Σ.

ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΚΑΘΕ ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΑΜΕΣΑ Ν’ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ:

• Είναι με τη διοίκηση (εργοδοσία) ή με το συνάδελφο; Ενδιάμεσες λύσεις δεν υπάρχουν. Και όσοι προφασίζονται ότι «αν παραιτηθούμε θα έρθουν άλλοι χειρότεροι» ή «θα έρθουν «manager» όπως τα νοσοκομεία», ας αφήσουν τις κουτοπονηριές. Τους συναδέλφους δεν τους απασχολεί αν θα είναι «γλυκό το βόλι» της αξιολόγησης, αλλά το πώς θα ακυρωθεί η «απόσπασμα» της  αξιολόγησης.
• Εν τέλει πρέπει πάνω από το 200άρι και την ικανοποίηση της χαιρετούρας στο δρόμο: «γειά σου κ. Διευθυντή» να  βάλουμε τη συνείδησή μας ως άνθρωποι και ως εκπαιδευτικοί. Γιατί, το να είσαι το όργανο επιβολής μιας εκπαίδευσης που συσκοτίζει τα μυαλά των παιδιών και υπονομεύει το μέλλον τους, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗ – ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΔΑΣΚΑΛΟΥ που παλεύει για εκπαιδευτικό και για δημόσιο σχολείο που θα υπηρετούν τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των παιδιών του λαού μας.

ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΘΥΜΗΣΟΥΜΕ ΤΙ ΛΕΓΑΜΕ ΩΣ ΠΑΜΕ ΤΟ 2011 (ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΕΟΝ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ) ΟΤΑΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΙΧΑΝ ΒΓΕΙ ΣΤΑ ΚΕΡΑΜΙΔΙΑ ΜΙΛΩΝΤΑΣ «ΓΙΑ ΔΙΩΓΜΟ ΤΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΜΕ»:

“Η στροφή στην αυτόνομη και ανταγωνιστική λειτουργία της σχολικής μονάδας μεταφέρει αντικειμενικά το πεδίο της αντιπαράθεσης «προς τα κάτω», μέσα στο σχολείο, στο Σύλλογο Εκπαιδευτικών, στο Σύλλογο Γονέων, στο 15μελές. Στην πορεία θα διαμορφώνονται «δυο στρατόπεδα» γύρω από το ζήτημα της εφαρμογής των αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση. Μάλιστα, προκειμένου να σφυρηλατήσει το δικό της στρατό, η κυβέρνηση καλεί σήμερα τους υποψήφιους διευθυντές να λάβουν υπόψη τους αυτό το νέο τους ρόλο...

Στο βαθμό που θα εξελίσσεται και θα βαθαίνει αυτή η αντιδραστική στροφή στο ρόλο των στελεχών της εκπαίδευσης, προκύπτουν ορισμένα ζητήματα για το ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα. Μπορούν να παραμένουν στους κόλπους του, τα όργανα άσκησης της αστικής πολιτικής σε κάθε βαθμίδα, από την Περιφερειακή Διεύθυνση μέχρι τη Σχολική Μονάδα; Προκύπτει και κάτι άλλο όμως πιο σημαντικό. Απαιτείται να διευρυνθεί το ρεύμα εκείνων των πρωτοπόρων εκπαιδευτικών οι οποίοι την αξιολόγηση στην εκπαίδευση δεν την μετράνε με τους στόχους του κεφαλαίου, της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, αλλά με την απαίτηση να ικανοποιείται στις σύγχρονες συνθήκες το δικαίωμα των παιδιών του λαού στη μόρφωση.

Είναι κριτήριο για το πώς κάθε εκπαιδευτικός αντιλαμβάνεται το ρόλο και την αποστολή του ως εκπαιδευτικού και ως παιδαγωγού στις σημερινές συνθήκες.”

ΕΜΕΙΣ ΩΣ ΠΑΜΕ, ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΜΕ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΘΑ ΤΡΑΒΗΞΟΥΜΕ ΜΕ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ: ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΛΑΪΚΗ,  ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ Ο ΕΡΓΑΤΗΣ ΘΑ ΔΙΑΦΕΝΤΕΥΕΙ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ.