“Εργάτες, εργάτριες. Νέοι και νέες.

Τα μέτρα της κυβέρνησης είναι φωτιά, είναι λαιμητόμος για την εργατική λαϊκή οικογένεια. Πλήττουν όλο το λαό. Δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, άνδρες και γυναίκες, συνταξιούχους και νέους. Τα αντιλαϊκά μέτρα ακρωτηριάζουν το σύνολο των οικονομικών, κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων

Τα μέτρα αυτά δεν ήρθαν μόνο για να μείνουν, αλλά και για να συνεχιστούν. Θα ακολουθήσουν, όπως κι οι ίδιοι ομολογούν, και άλλα πακέτα μέτρων, πιο επιθετικά, πιο αντιλαϊκά.  

Ο πόλεμος που μας κήρυξαν κυβέρνηση – ΕΕ - Πλουτοκρατία – ΝΔ – ΛΑΟΣ θα δυναμώσει, θα γίνει πιο βάρβαρος. Ένα χρέος έχουμε! Μια επιλογή! Να απαντήσουμε στον πόλεμο τους με πόλεμο. Να αμυνθούμε βγαίνοντας στην αντεπίθεση.  Ένα χρέος έχουμε! Μια επιλογή! Να τους αναγκάσουμε να πάρουν τα μέτρα πίσω τώρα! Να επιβάλλουμε μέτρα που θα ικανοποιούν τις σύγχρονες λαϊκές μας ανάγκες τώρα! Μπορούμε! Και γιατί είμαστε πιο πολλοί. Και γιατί έχουμε όπλα. Έχουμε όχι μόνο το δίκιο, αλλά και τη δύναμη να το επιβάλλουμε. Έχουμε το ΠΑΜΕ. Αν τούτες τις μέρες θελήσει ο λαός, πολλά μπορεί να κάνει! Τα πάνω κάτω μπορεί να φέρει.

Εργαζόμενοι, Συνάδελφοι, Συναδέλφισσες 

Στο ίδιο μήκος κύματος με τα κυβερνητικά μέτρα,στο ίδιο πολεμικό κλίμα, έκανε τις εξαγγελίες της η κυβέρνηση για τις αλλαγές στην εκπαίδευση. Με τις εξαγγελίες αυτές τα σχολεία παραδίδονται στις επιχειρήσεις. Η όποια μόρφωση έπαιρναν τα παιδιά της εργατικής τάξης μέχρι τώρα θα αντικατασταθεί με δεξιότητες, με ικανότητες, με προσόντα. Στόχος τους είναι να αποβλακώσουν τελείως τα παιδιά των εργατών, να τα κάνουν ανίκανα να σκέφτονται, να αντιστέκονται, να διεκδικούν, ανίκανα να ανατρέψουν την εξουσία τους. Αυτή είναι η καινοτομία τους στην εκπαίδευση, αυτό είναι το πραγματικό περιεχόμενο του λεγόμενου ψηφιακού σχολείου, του «νέου σχολείου», του «ανοιχτού σχολείου στην κοινωνία».

Η περίφημη προτεραιότητα που λένε ότι δίνουν στην ΤΕΕ, είναι προτεραιότητα για τις ανάγκες των επιχειρηματιών, είναι προτεραιότητα για να τους δίνεται αύριο φτηνό και μισοκαταρτισμένο εργατικό δυναμικό. 

Στα πλαίσια του Συμφώνου Σταθερότητας ελαχιστοποιούνται οι μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών, γενικεύεται η ωρομισθία. Με τις εξαγγελίες της κυβέρνησης μια σχολική τάξη από εδώ και στο εξής θα λειτουργεί με τριάντα μαθητές. Ποιος καθηγητής - δάσκαλος θα κάνει μάθημα και ποιος μαθητής θα μάθει; Πέραν αυτού το μέτρο αυτό θα οδηγήσει πολλές σχολικές μονάδες να κλείσουν. Τα περίφημα συνθήματα "πρώτα ο μαθητής" ή "τσάντα σχολείο" είναι λόγια παχιά και στάχτη στα μάτια.

Η ευθύνη γι' αυτές τις εξελίξεις δε βρίσκεται μόνο στην κυβέρνηση, τη ΝΔ και το ΛΑ.Ο.Σ. Βαριά ευθύνη φέρουν και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Να φανταστεί κανείς ότι πολλά από τα μέτρα που εξήγγειλε χτες η κυβέρνηση είναι προτάσεις της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ. Δηλητήριο για το εργατικό κίνημα δεν είναι μόνο η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, αλλά και όλα εκείνα τα συνδικαλιστικά στηρίγματα που όχι μόνο στήριζαν, αλλά και ανοίγουν δρόμο στις αντιλαϊκές πολιτικές.

Εργαζόμενοι, νέοι και νέες, μαθητές – μαθήτριες.

Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις ο εκπαιδευτικός δυο δρόμους έχει να διαλέξει:

'Η να υποταχθεί, να ενσωματωθεί στη σήψη και στην μπόχα του συστήματος. 'Η να αντισταθεί, να παλέψει για την ιδεολογική και πολιτική χειραφέτηση της εργατικής τάξης, για τη διαμόρφωση του νέου τύπου ανθρώπου.

'Η θα γίνει άβουλο, ενεργητικό παπαγαλάκι του συστήματος. 'Η θα διαλέξει το δρόμο του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, θα διδάξει το μάθημα του αγώνα, της απειθαρχίας, της ανυπακοής.

Θα διδάξει το μάθημα της επιστημονικής και ιστορικής αλήθειας, το μάθημα του εξανθρωπισμού, κόντρα στη βαρβαρότητα του ταξικού - εκμεταλλευτικού συστήματος, κόντρα στο σκοταδισμό και τον αντικομμουνισμό που βρίσκεται σε έξαρση στα σχολεία.

Σήμερα όσο ποτέ ο εκπαιδευτικός πρέπει να σταθεί στο ύψος του. Πρώτα και κύρια ο εκπαιδευτικός του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, ο εκπαιδευτικός που ακουμπάει σε αυτό. Μέσα στην τάξη και έξω από αυτή, με τη διδασκαλία, αλλά και τη στάση ζωής να διδάξει ότι υπάρχουν αξίες, υπάρχουν ιδανικά και αυτά βρίσκονται στο δρόμο του αγώνα, στο δρόμο για τη λαϊκή παιδεία, την κοινωνία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε είναι ανάγκη ο εκπαιδευτικός να αποτελέσει πρότυπο στα μάτια των παιδιών του, των μαθητών του, των συναδέλφων του. Και είναι πρότυπο ο εκπαιδευτικός που χέρι - χέρι με το σύλλογο γονέων, με τους μαθητές του, τους συναδέλφους του στήνει απεργιακές φρουρές έξω από το σχολείο, έξω από τα εργοστάσια της μόρφωσης! Και είναι πρότυπο ο εκπαιδευτικός που φέρνει τους μαθητές του στις απεργιακές συγκεντρώσεις.Και είναι πρότυπο ο εκπαιδευτικός που δεν είναι "ιδιαιτεράκιας", που μέσα στην τάξη δίνει τον καλύτερο εαυτό του για μάθουν τα παιδιά γράμματα. Και είναι πρότυπο ο εκπαιδευτικός που κάνει δωρεάν κόκκινα μαθήματα στα παιδιά των απολυμένων εργατών, των ανέργων, στα μεταναστόπουλα. Αυτό τον εκπαιδευτικό θέλουμε!  Το δάσκαλο του λαού, το δάσκαλο του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Και τέτοιοι υπάρχουν πολλοί! Είναι οι δάσκαλοι με προλεταριακή συνείδηση, δάσκαλοι μαχητές, δάσκαλοι που δε "βολεύονται στο βόλεμα", που προσπαθούν να σηκώσουν τον ήλιο λίγο ψηλότερα με τα χέρια τους και τα χέρια των μαθητών τους. Δάσκαλοι που σήμερα με όλο το λαό και την εργατική τάξη,  δίνουν τη μάχη για να αποσυρθούν τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης. Δάσκαλοι που δίνουν τη μάχη για την ανατροπή της αντιλαϊκής αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, για να πληρώσουν την κρίση αυτοί που τη δημιούργησαν, οι καπιταλιστές και το σύστημά τους. Δάσκαλοι που δίνουν τη μάχη για τη διαμόρφωση του νέου τύπου ανθρώπου, στην οργάνωση της νέας κοινωνίας, της λαϊκής παιδείας, της λαϊκής εξουσίας.

Και σ΄ αυτό το δρόμο ένα σύνθημα έχουμε οδηγό : Δεν τους φοβόμαστε, τους παλεύουμε, θα τους νικήσουμε”.

Αθήνα 5 Μάρτη 2010