Αγαπημένε μας σύντροφε Γιάννη,

Εμείς οι Εκπαιδευτικοί του ΠΑΜΕ με μεγάλη θλίψη σε αποχαιρετίσαμε πριν λίγες μέρες στην ασφυκτικά γεμάτη από κόσμο αίθουσα του Πολυχώρου «Μάνος Λοΐζος», που μαζί με τους συντρόφους σου από τη Κοκκινιά έδωσες μάχη για να μείνει στη διάθεση του Κοκκινιώτικου λαού ως ένας ελεύθερος χώρος για μικρούς και μεγάλους.

Το τελευταίο αντίο σού είπαν εκατοντάδες σύντροφοι, συναγωνιστές, λαϊκοί άνθρωποι της Κοκκινιάς αλλά και συνάδελφοί σου εκπαιδευτικοί. Η σορός σου, σκεπασμένη με τη σημαία του ΚΚΕ και το Ριζοσπάστη και η τιμητική φρουρά από μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, μας θύμισε τα λόγια σου «Καπετάνιε, θα πεις ότι είσαι Κομμουνιστής μόνο όταν δεις το κυπαρίσσι ανάποδα». Αυτά μας έλεγες γελώντας.

Ο σ. Γιάννης Βαγενάς γεννήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου του 1937 στην Κυψέλη της Άρτας. Σπούδασε δάσκαλος και είχε μεγάλη αγάπη για τα παιδιά. Συμμετείχε ενεργά στο συνδικαλιστικό κίνημα των δασκάλων, ενώ διατέλεσε και Γραμματέας της ΔΟΕ από το 1987-1991. Σημαντική στιγμή της δράσης του ήταν η πολυήμερη απεργία πείνας το 1975 με σκοπό την αποχουντοποίηση της εκπαίδευσης. Τότε ήταν που εντάχτηκε και στις γραμμές του ΚΚΕ στο οποίο έμεινε πιστός και αταλάντευτος μέχρι την τελευταία στιγμή.

Η συμβολή του στους αγώνες για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία, είτε σαν εκπαιδευτικός, είτε σαν σχολικός σύμβουλος, είτε σαν συνδικαλιστής, έχουν την αναγνώριση από όλους. Τους συντρόφους, τους συναδέλφους, τους μαθητές, τους αντιπάλους. Ιδιαίτερα σήμερα που η εκπαίδευση, το σχολείο γίνεται το πρώτο όχημα για να περάσουν στα νέα παιδιά, τους αυριανούς εργάτες, την αμορφωσιά, το σκύψιμο του κεφαλιού, τον αντικομμουνισμό.