Τα συμπεράσματα από την απεργία στις 22 και 23 Φλεβάρη, την ανάγκη κλιμάκωσης της πάλης και τη δράση στους εκπαιδευτικούς στην ιδιωτική εκπαίδευση συζήτησε, το περασμένο Σάββατο, η Πανελλαδική Γραμματεία Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ. Σε ανακοίνωσή της η Πανελλαδική Γραμματεία, μεταξύ άλλων, τονίζει ότι «τόσο η συμμετοχή στην απεργία, όσο και στα συλλαλητήρια έστειλαν ένα σαφέστατο μήνυμα: Η εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα είναι εδώ, τα μέτρα της κυβέρνησης δεν νομιμοποιούνται στη συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων, μπορούμε να τους σταματήσουμε, υπάρχει ελπίδα και προοπτική».

Στην ανακοίνωση αναφέρονται γενικότερα ποιοτικά χαρακτηριστικά της απεργίας, ενώ σημειώνεται πως «στην εκπαίδευση στην 48ωρη απεργία τα ποσοστά συμμετοχής την πρώτη μέρα ήταν εξαιρετικά χαμηλά, 19% στους καθηγητές και περίπου 22% στους δασκάλους. Τη δεύτερη μέρα κινήθηκαν σε μέτρια επίπεδα, περίπου 39% στους καθηγητές και 38% στους δασκάλους». Η Πανελλαδική Γραμματεία σημειώνει πως προκύπτουν ορισμένα συμπεράσματα:

• «Η απεργία της πρώτης μέρας, που βαφτίστηκε από τις άλλες δυνάμεις ως "κλαδική απεργία", "πάτωσε". Η συντεχνιακή αυτή επιχειρηματολογία υπονόμευσε την ίδια την απεργία. Η λογική αυτή χάνει έδαφος και στη φάση αυτή ηττήθηκε. Το αποδεικνύουν τα ίδια τα ποσοστά της συμμετοχής. ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ οργάνωσαν για άλλη μια φορά την απεργοσπασία. Συνδικαλιστικά τους στελέχη καλούσαν ανοιχτά να διαλέξουν οι εκπαιδευτικοί μια από τις δύο μέρες της απεργίας, πρόκριναν την πρώτη μέρα, "αφού αυτή είναι του κλάδου μας"!
• Ωριμάζει στη συνείδηση των εκπαιδευτικών η ανάγκη συμπόρευσης με τα άλλα τμήματα των εργαζομένων, η μετωπική συσπείρωση και συμμαχία, η ανάγκη για συνολική σύγκρουση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, προκειμένου να ανατραπεί αυτή η βάρβαρη πολιτική.
• Προκύπτει ένα συγκριτικό στοιχείο της απεργίας στον κλάδο των εκπαιδευτικών σε σχέση με τους άλλους κλάδους. Φαίνεται καθαρά ότι οι άλλοι κλάδοι - κύρια στον ιδιωτικό τομέα - ακόμα και με τον κίνδυνο της απόλυσης, έχουν γενικά υψηλά ποσοστά συμμετοχής. Ο κλάδος των εκπαιδευτικών - χωρίς τον κίνδυνο της δίωξης ή της απόλυσης - στην πλειοψηφία του κινείται σε χαμηλά επίπεδα συμμετοχής στην απεργία, σαφώς αναντίστοιχα με το βαθμό της επίθεσης που δέχεται. Εδώ φαίνεται καθαρά η ζημιά, που έχει γίνει στη συνείδηση και στη στάση ζωής των εκπαιδευτικών από την κυρίαρχη ιδεολογία, από τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, αλλά και από τους οπορτουνιστές των ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, από το γεγονός πως μια ζωή εμπόδιζαν τη ριζοσπαστικοποίηση στο επίπεδο της συνείδησης, καλλιεργούσαν με τις θέσεις τους και τη στάση τους τη μοιρολατρία, την ηττοπάθεια, το συμβιβασμό, συμπορεύονται με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.
• Επιπλέον, φαίνεται καθαρά πώς επιδρά στο κίνημα η διαλυτική κατάσταση στα πρωτοβάθμια σωματεία, στις ΕΛΜΕ και στους Συλλόγους (στις πρόσφατες γενικές συνελεύσεις συμμετείχε το 1-2% των εκπαιδευτικών)».

Στην ανακοίνωση σημειώνεται ότι «οι ίδιες οι εξελίξεις αναδεικνύουν το ζήτημα, τι κίνημα, τι αγώνες και με ποια χαρακτηριστικά χρειαζόμαστε σήμερα:

• Ταξική ενότητα. Ο πόλεμος κυβέρνησης - τρόικας - ΕΕ - πλουτοκρατίας - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. θα οξυνθεί. Είναι ενιαίος και γενικευμένος. Ενιαία πρέπει να είναι και η απάντηση των εργαζομένων. Κανένας κλάδος από μόνος του δε θα σωθεί! Ολοι οι κλάδοι για έναν και ένας για όλους. Ενιαίος συντονισμένος αγώνας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
• Κοινωνικές συμμαχίες και μετωπική συσπείρωση. Εργατική τάξη, λαϊκά στρώματα, εκπαιδευτικοί, μαθητές, φοιτητές, γονείς, μικρομεσαίοι αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι σε ένα ενιαίο παλλαϊκό αγώνα και μέτωπο, για να μην περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα, για να πληρώσει την κρίση η πλουτοκρατία, για την Παιδεία και την κοινωνία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
• Πολιτικοποίηση της ταξικής πάλης, γραμμή σύγκρουσης με το κεφάλαιο. Αιτήματα και στόχοι πάλης, που να υπηρετούν τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων, που συγκρούονται με αυτά της πλουτοκρατίας. Σύνδεση της οικονομικής πάλης με την πολιτική πάλη. Μαζική φυγή από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, σύνδεση της καθημερινής πάλης του εργατικού κινήματος με την προοπτική της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, του άλλου δρόμου ανάπτυξης.
• Μαζική συσπείρωση στα ταξικά συνδικάτα, στο ΠΑΜΕ. Συσπείρωση στο ΠΑΜΕ, στις επιτροπές εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ, ως το μόνο όπλο, το μόνο εργαλείο οργάνωσης της ταξικής πάλης και ταυτόχρονα μαζική εγκατάλειψη των ξεπουλημένων συνδικαλιστικών ηγεσιών ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, αλλά και των ΔΟΕ - ΟΛΜΕ - ΟΙΕΛΕ.

Στο βαθμό που οι αγώνες σήμερα εμπεριέχουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά, θα βαθαίνει η κλιμάκωση, θα δημιουργούνται προϋποθέσεις, ώστε οι αγώνες να γίνονται αποτελεσματικοί. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ σε ΔΟΕ - ΟΛΜΕ - ΟΙΕΛΕ θα προτείνουν συγκεκριμένο πρόγραμμα κλιμάκωσης και με απεργιακή μορφή.

Κλιμακώνουμε την πάλη. Ολοι 10 Μάρτη στη συγκέντρωση ΠΑΜΕ - ΠΑΣΕΒΕ - ΠΑΣΥ - ΜΑΣ - ΟΓΕ στο Σύνταγμα, στις 6.30 το απόγευμα, για την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, για την κοινωνία της χειραφέτησης, της ισοτιμίας και της απελευθέρωσης».

Η συζήτηση στην Πανελλαδική Γραμματεία ήταν ιδιαίτερα πλούσια και μεταφέρθηκε εμπειρία απ' την προετοιμασία της απεργίας απ' όλη την Ελλάδα. Η εισήγηση της συνεδρίασης και η ανακοίνωση, ήδη, συζητιέται στις Επιτροπές Αγώνα του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών σε όλη τη χώρα, με στόχο την κλιμάκωση της πάλης και την αξιοποίηση της πείρας απ' τη μάχη της τελευταία απεργίας.

Οπως σημειώθηκε στη συνεδρίαση, στην τελευταία απεργία κυριάρχησε η τρομοκρατία ιδιαίτερα στην ιδιωτική εκπαίδευση. Τονίστηκε η ανάγκη κοινής δράσης των εκπαιδευτικών στη δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση, μέσα από τις Επιτροπές του ΠΑΜΕ, ώστε να υπάρχουν αποτελέσματα. Εγινε ιδιαίτερη αναφορά στη δράση των δυνάμεων του δικομματισμού, στην απεργία, αλλά και στις δυνάμεις του οπορτουνισμού. Υπογραμμίστηκε ότι ο φόβος που καλλιεργείται για να μη συμμετάσχουν οι εργαζόμενοι στην απεργία, μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με τη μαζική δράση, ώστε να αντιληφθούν τη δύναμή τους και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.