Η «πιο δύσκολη χρονιά» στην εκπαίδευση είναι προϊόν της κυβερνητικής εμμονής στην αντιλαϊκή-αντιεκπαιδευτική πολική που επιβάλλουν ΕΕ-Πλουτοκρατία-ΔΝΤ.

Η υπουργός παιδείας μίλησε πρόσφατα για 2645 κενά στα σχολεία (1779 στην δευτεροβάθμια και 866 στην πρωτοβάθμια ). Λέει ψέμα

τα συνειδητά!

• Σύμφωνα ακόμα και με τα στοιχεία της «φιλικής» της ΔΟΕ τα κενά στην πρωτοβάθμια είναι 1.328 σε 27 μόνο από τις συνολικά 58 περιφέρειες. Άρα ο συνολικός αριθμός είναι στην πραγματικότητα τουλάχιστον 2000. Χαρακτηριστικό είναι ότι μέσα σ’ αυτές τις 27 περιοχές, δεν περιλαμβάνονται οι μεγάλες περιφέρειες της Αθήνας, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, όπου η κατάσταση είναι κατά γενική ομολογία τραγική.
• Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε απ΄ τη δευτεροβάθμια, σε 12 μόνο από τις σχεδόν 80 περιφέρειες  τα  κενά  είναι  1107 (π.χ στη Β΄ Αθήνας 489, στη Δυτ. Αττική 114,στο Ρέθυμνο 82,στα Δωδεκάνησσα πάνω από 100,στη Σάμο 70 κ.λ.π). Επομένως ο συνολικός αριθμός των κενών στη δευτεροβάθμια ξεπερνάει τις 2500.
• Να σημειωθεί ότι 8000 εκπαιδευτικοί πρόκειται να συνταξιοδοτηθούν στις αρχές του Οκτωβρίου 2010, ανεβάζοντας έτσι τον συνολικό αριθμό των πραγματικών κενών πάνω από τις 12.000!!!

Κι η υπουργός αντί να έχει φροντίσει να αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα που τα γνώριζε από νωρίς, κόμπαζε ότι «τη δυσκολότερη χρονιά κάναμε το καλύτερο ξεκίνημα». Το χειρότερο είναι ότι για να κάνουν αυτό το «καλύτερο» έχουν κάνει άνω κάτω τα σχολεία και τους γονείς.

Με 50% μείωση των διορισμών μόνιμων εκπαιδευτικών. Με συμπτύξεις τμημάτων, ώστε να γίνουν 26άρια κι 27άρια. Με 35αρια και 37αρια τμήματα εκεί που δεν υπάρχουν αίθουσες. Με πιέσεις στους διευθυντές και στους συλλόγους διδασκόντων να αφήσουν κατά μέρος τα παιδαγωγικά κριτήρια και τα ολιγομελή τμήματα και να υποταχτούν στις επιταγές του μνημονίου, μέσω των προϊσταμένων τους. Με την κατάργηση δεκάδων τμημάτων και την ουσιαστική κατάργηση μ’ αυτό τον τρόπο οργανικών θέσεων. Με τη δημιουργία έτσι υπεραριθμιών ακόμα και σε μόνιμους εκπαιδευτικούς που τους μετακινούν όπου θέλουν. Με μετακινήσεις εκπαιδευτικών απ’ τη δευτεροβάθμια στην πρωτοβάθμια. Με μετακινήσεις μαθητών από το ένα σχολείο στο άλλο για να γεμίζουν τα τμήματα. Με εφαρμογή ελαστικών ωραρίων ακόμα και σε μόνιμους εκπαιδευτικούς. Με παραβίαση των ωραρίων και λειτουργία των σχολείων με ένα σωρό κενά, αλλά με «κανονικό» σχόλασμα.

Μια εικόνα που για όσους ζουν αυτές τις μέρες μέσα στα σχολεία μοιάζει με «αλαλούμ», αλλά δεν είναι τίποτα άλλο παρά τα πρώτα δείγματα γραφής του «νέου τους σχολείου».

Οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς, οι μαθητές, δεν πρέπει να αλλάξουν το βασικό τους κριτήριο που δεν είναι άλλο από την ικανοποίηση των μορφωτικών και κοινωνικών τους αναγκών. Αυτό πρέπει να θεωρείται αυτονόητο.

• Το παιδαγωγικά αυτονόητο για μας είναι ΛΙΓΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗ ΤΑΞΗ (κάτω από 20) ΚΑΙ ΠΡΟΣΘΕΤΟΙ ΜΟΝΙΜΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΥΨΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΕΝΩΝ
• Το  εργασιακά αυτονόητο είναι ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΜΕ ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
• Το  διοικητικά αυτονόητο είναι ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ

Το συνδικαλιστικά και πολιτικά αυτονόητο είναι:

ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΚΙ ΑΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΑΣ ΟΡΓΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΝΑ ΜΗ ΜΠΕΙ ΣΕ ΤΜΗΜΑΤΑ ΤΩΝ 25-30 ΜΑΘΗΤΩΝ

Oκαθένας ας αναλάβει την ευθύνη του απέναντι στη ζωή του

Τα δικά τους «κριτήρια» δεν μας αφορούν…

Να μην πληρώσουν «τα σπασμένα» της κρίσης οι ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ, ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ!

ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ! ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ!

Αθήνα 15 Σεπτέμβρη 2010