Ο Σύλλογος διδασκόντων του …………………. καταλήγει στην παρακάτω απόφαση σε σχέση με την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας.

Η αυτοαξιολόγηση, όπως και ολόκληρο το ως τώρα νομοθετικό πλαίσιο, αναδεικνύει τη σχολική μονάδα ως αυτόνομη, ως κύριο δηλαδή φορέα προγραμματισμού του εκπαιδευτικού έργου, με ευθύνη στα οικονομικά της και στο πρόγραμμα λειτουργία της, πράγμα που οδηγεί στη διαφοροποίηση και κατηγοριοποίηση σχολείων, εκπαιδευτικών και μαθητών.

Η αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, με βάση τους δείκτες και τα κριτήρια που θέτει, επικεντρώνεται στην αξιολόγηση του σχολείου με βάση κυρίως τις επιδόσεις και τη διαρροή των μαθητών («επιτεύγματα και πρόοδος μαθητών», «διαρροή και φοίτηση», «ατομική και κοινωνική ανάπτυξη των μαθητών»...), πράγμα που είναι για μας ηθικά και παιδαγωγικά ανεπίτρεπτο. Τα ζητήματα αυτά βρίσκονται σε άμεση εξάρτηση με μια σειρά κοινωνικές παραμέτρους που έχουν την ρίζα τους στις ταξικές ανισότητες που αναπαράγονται από το ίδιο το κοινωνικό – οικονομικό σύστημα.Αυτή η διαδικασία θα βαθύνει ακόμα περισσότερο την κατηγοριοποίηση και ταξική διαφοροποίηση των σχολικών μονάδων. Θα βρουν έδαφος να αναπτυχθούν κι άλλο αντιδραστικές «ρατσιστικές » αντιλήψεις για τη δήθεν «κληρονομική αμορφωσιά των παιδιών των εργατών, των φτωχών λαϊκών οικογενειών, των μεταναστών και των μειονοτήτων», με στόχο να εγκαταλείψουν πρόωρα το σχολείο, να στραφούν στην ψευτοκατάρτιση και να γίνουν «οι σκλάβοι του 21^ου αιώνα» στο βωμό των επιχειρηματικών κερδών.

Ζητούν από μας τους εκπαιδευτικούς να γίνουμε συνένοχοι στην εγκατάλειψη του σχολείου από τα «παιδιά μας» στην πιο κρίσιμη ηλικία, αντί να συμβάλλουμε στη διαμόρφωση ανθρώπων με ολοκληρωμένη προσωπικότητα, που θα αναπτύσσουν κριτική ικανότητα, να μπορούν να εξηγούν την πραγματικότητα ώστε να παρεμβαίνουν σ΄ αυτή και να την αλλάζουν.

Επιδίωξη της διαδικασίας αυτής είναι να μετατραπούμε ταυτόχρονα σε «ντίλερ» των επιχειρήσεων, να είμαστε εμείς που ανάλογα με τα στοιχεία που θα δίνουμε, θα προσελκύουμε χορηγούς που θα πουλούν την πραμάτεια τους.

Δεν μπορούμε να δεχτούμε το σπάσιμο του ενιαίου αναλυτικού προγράμματος, με προγράμματα που θα καταρτίζονται από την κάθε σχολική μονάδα ανάλογα με τις διαθέσεις και τα συμφέροντα των παραπάνω φορέων. Μ΄ αυτό τον τρόπο η σχολική μονάδα, αυτόνομη – διαφοροποιημένη – ανταγωνιστική, θα έχει ευθύνη και υποχρέωση για τα οικονομικά της, για την επιλογή αναλυτικών και διδακτικών προγραμμάτων, βιβλίων και εκπαιδευτικών. Η συντήρηση ή η ανάπτυξή της θα συναρτάται άμεσα από τη «ζήτηση» των εκπαιδευτικών «προϊόντων» της, ενώ θα πρέπει να είναι ευαίσθητη στις απαιτήσεις των «πελατών» της. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τα ερωτήματα που ζητούνται να απαντήσουμε του τύπου «Το σχολείο αναλαμβάνει δράσεις με φορείς της τοπικής κοινωνίας;» δηλαδή με επιχειρήσεις, επιμελητήρια, ΜΚΟ, κλπ, θέση που τεκμηριώνεται και από τις κατευθύνσεις που έχουν δοθεί στα πρότυπα σχολεία, όπου ήδη εφαρμόζεται η αξιολόγηση.

Την παραπάνω κατάσταση συμπληρώνει η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού που προωθείται με βάση το ΠΔ 152/2013. Τα κριτήρια με βάση τα οποία θα αξιολογείται θετικά ο εκπαιδευτικός είναι το κατά πόσον στηρίζει και υλοποιεί ευρωπαϊκά προγράμματα τύπου «επιχειρηματικότητα», «ευρωπαϊκή μνήμη», αν προωθεί αντιδραστικές παιδαγωγικές αντιλήψεις στο όνομα της καινοτομίας, αν συνδράμει στην σύνδεση της σχολικής μονάδας με τους χορηγούς και τις ανάγκες των επιχειρήσεων, αν ανοίγει δρόμους για αντικατάσταση της γνώσης με τις δεξιότητες και σε τελική ανάλυση, μέσω της λεγόμενης «διαθεματικότητας», της μόρφωσης με την πληροφορία.

Όλες οι παραπάνω αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, που συνθέτουν την δομή και τη λειτουργία του «νέου σχολείου» αποτελούν κεντρικές κατευθύνσεις της ΕΕ και προωθούνται σε όλες τις χώρες μέλη της. Η πείρα από τις χώρες που εφαρμόζονται δείχνει ότι οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο κλείσιμο σχολείων, πράγμα που έχει άμεσες επιπτώσεις στη μόρφωση των παιδιών, στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών, σε απολύσεις, στην κατάργηση της σταθερής και μόνιμης δουλειάς. Ένα τέτοιο σχολείο μπορούν να υπηρετήσουν αλλοτριωμένοι, σκυφτοί και φοβισμένοι εκπαιδευτικοί.

Κομβικό ρόλο σ΄ αυτή τη διαδικασία ήδη παίζουν τα διάφορα στελέχη της εκπαίδευσης, που πότε με το μαστίγιο του φόβου, στοχεύουν στην υποταγή του κρατικού υπαλλήλου, και πότε με το καρότο της αναβάθμισης τάχα του εκπαιδευτικού και του παιδαγωγικού του έργου προσπαθούν να επιταχύνουν την εφαρμογή τους.

Για όλους τους παραπάνω λόγους δίνουμε τη μάχη στους Συλλόγους Διδασκόντων να μην υιοθετηθούν οι δείκτες αξιολόγησης της σχολική μονάδας, δηλαδή η διαδικασία της αυτοαξιολόγησης. Δεν νομιμοποιούμε με τη στάση μας τη λογική της κυβέρνησης που μας θέλει συνενόχους στο πέρασμα της αντιεκπαιδευτικής θύελλας και δηλώνουμε ότι θα αντιπαλέψουμε όπως και όλη την αντιλαϊκή και αντιεκπαιδευτική πολιτική μαζί με τους γονιούς, τους μαθητές μας και όλους τους εργαζόμενους.

Μάης – Ιούνης 2014