Το ΔΣ του Συλλόγου μας, μαζί με την ΕΛΜΕ Λήμνου, το Νομαρχιακό Τμήμα Λήμνου της ΑΔΕΔΥ και το Παράρτημα Λήμνου του Παλλεσβιακού Εργατικού Κέντρου, προτίθεται να ξεκινήσει τη λειτουργία Λαϊκού Φροντιστηρίου, σύμφωνα με τις αρχές του κειμένου που σας επισυνάπτουμε.

Όσες και όσοι προτίθενται να συμμετέχουν στα μαθήματα του Λαϊκού Φροντιστηρίου (ποιο μάθημα και πόσες ώρες την εβδομάδα), παρακαλούμε να ενημερώσουν το ΔΣ μέχρι τις 17 Νοεμβρίου 2017.

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ «ΛΑΪΚΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ» ή «ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ»

Τα Λαϊκά Φροντιστήρια διοργανώνονται από τα ταξικά σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, σε όλη την Ελλάδα. Προσφέρουν εκπαιδευτική στήριξη σε μαθητές από το Δημοτικό έως και το Λύκειο τις απογευματινές ώρες. Έχουν διπλή έννοια: από τη μια αλληλεγγύη, για στην ανακούφιση από το άμεσο πρόβλημα και από την άλλη αλληλεγγύη στον αγώνα για τη διεκδίκηση όλων όσων ανήκουν στο λαό, μεταξύ αυτών και μιας πραγματικά ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ- ΔΗΜΟΣΙΑΣ-ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ που θα παρέχεται ισότιμα σε όλα τα παιδιά.

Τα Λαϊκά Φροντιστήρια δεν είναι μια ακόμη «φιλανθρωπική δράση» και στο πλαίσιο αυτό, διαχωρίζουμε το νόημα της λαϊκής αλληλεγγύης από τη φιλανθρωπία των ΜΚΟ και άλλων φορέων. Ο λαός και η νέα γενιά δεν πρέπει να μάθουν να ζουν με τα ψίχουλα που τους πετούν οι εκάστοτε κυβερνήσεις, αλλά να συνδυάζουν τη διεκδίκηση άμεσων λύσεων με την τον αγώνα τους για ριζικές κοινωνικές αλλαγές. Αποσκοπούμε τα ζητήματα της αλληλεγγύης και της στήριξης των μαθητών να αναδειχθούν σε αιτήματα - κρίκους της κοινής πάλης γονιών - μαθητών - εκπαιδευτικών – εργαζομένων για ΜΟΡΦΩΣΗ-ΔΟΥΛΕΙΑ-ΖΩΗ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ. Θεωρούμε ότι το σύνθημα "εργάτη κάνε υπόθεση δική σου το μέλλον και τη μόρφωση που θα 'χει το παιδί σου" αποτυπώνει τη σημασία που δίνει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα στο σχολείο που θα μορφώσει και θα διαπαιδαγωγήσει τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, για να διεκδικήσουν ζωή, μόρφωση και δουλειά με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους και τις μεγάλες δυνατότητες της εποχής μας!

Είναι αλήθεια ότι, η πραγματικότητα στο Ελληνικό σχολείο, βασανίζει κάθε συνειδητό εκπαιδευτικό, κάθε λαϊκή οικογένεια και τίθενται αντικειμενικά μια σειρά ερωτήματα:

• Γιατί, ενώ σήμερα υπάρχει τόση συσσωρευμένη γνώση, δίνεται με το σταγονόμετρο;

• Γιατί όλοι οι εκσυγχρονισμοί αναλυτικών προγραμμάτων και βιβλίων δε δίνουν το αποτέλεσμα που υποτίθεται ότι στοχεύουν;

• Γιατί η γνώση που δίνεται είναι διαστρεβλωμένη, μπερδεύει τους μαθητές και δεν τους βοηθάει να αποκτήσουν ολοκληρωμένη αντίληψη για τον κόσμο γύρω μας;

• Γιατί υπάρχει απαξίωση της γνώσης και το γνωστικό επίπεδο πέφτει;

• Γιατί, ενώ οι εκπαιδευτικός κοπιάζει, δε βλέπει στους μαθητές του το αποτέλεσμα της προσπάθειάς του και γιατί ο γονιός αναγκάζεται να γίνει στο σπίτι και λίγο δάσκαλος;

• Γιατί, παρά το γεγονός ότι παιδιά, εκπαιδευτικοί και γονείς εργάζονται σκληρά, το αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές είναι πίσω από τις προσδοκίες τους;

• Γιατί τα παιδιά γίνονται ανταγωνιστικά και γεμάτα άγχος στο σχολείο και στο σπίτι;

• Γιατί οι εργαζόμενοι, αν και φορολογούνται σκληρά, πληρώνουν ακόμα πάνω από έναν κρατικό προϋπολογισμό για τη "δια βίου" ημιμάθεια των παιδιών τους;

• Γιατί χιλιάδες απόφοιτοι πανεπιστημίων είναι άνεργοι την ίδια στιγμή που υπάρχουν ανικανοποίητες λαϊκές ανάγκες για υποδομές (σπίτια, σχολεία...) και χιλιάδες κενά σε σχολεία, νοσοκομεία κλπ;

Τα κύρια χαρακτηριστικά της εκπαίδευσης στη χώρα μας, επιγραμματικά, στοχεύουν στη διαμόρφωση υποταγμένων συνειδήσεων, στην όλο και περισσότερο προσαρμογή της εκπαίδευσης στην καπιταλιστική οικονομία, στη διαμόρφωση εργαζόμενων ευπροσάρμοστων και ευέλικτων. Παρά τις αντιφάσεις και την κριτική που ασκείται στο εκπαιδευτικό μας σύστημα αυτό παραμένει προσανατολισμένο στη  μετάδοση έτοιμων, κατακερματισμένων γνώσεων και  μετρίσιμων δεξιοτήτων. Οι μαθητές είναι ικανοί να διαβάζουν και να γράφουν, να απομνημονεύουν κανόνες και οδηγίες, αδυνατούν, ωστόσο,  να αντιληφθούν τη βασική ιδέα ενός λογοτεχνικού κειμένου, να διατυπώσουν προσωπική άποψη, να διερευνήσουν τις σχέσεις μεταξύ των φαινομένων  του κόσμου που τους περιβάλλει, να προβληματιστούν δημιουργικά για τη θέση τους στην κοινωνία έτσι ώστε να μπορούν και να την αλλάζουν.

Είναι γεγονός, επίσης, ότι ο προσανατολισμός της κοινωνίας και του σχολείου έχουν επηρεάσει τη σχολική ζωή η οποία έχει ταυτιστεί με αξίες όπως ο ανταγωνισμός και ο ατομικισμός. Στα πλαίσια αυτά εμφανίζεται βαθμοθηρία, αντιπαραθέσεις, άλλοτε φθόνος, υποτέλεια ή κυριαρχία. Έτσι έχουν παραγκωνιστεί πλευρές της κοινωνικής μάθησης και αξίες όπως αλληλεγγύη, συνεργασία, δημοκρατία.

Το κλίμα αυτό ευνοεί τη δημιουργία αντικοινωνικών συναισθημάτων και συμπεριφορών.

Ο εκπαιδευτικός μπορεί με τη στάση του να αμφισβητήσει την ανταγωνιστική ατμόσφαιρα του σχολείου με όλα της τα συμπτώματα και να προωθήσει τις αξίες της συνεργασίας και αλληλεγγύης με σεβασμό στην ιδιαιτερότητα κάθε μαθητή και στην ανάγκη ανάπτυξης και της ατομικότητάς του.