"Οι αρνητικές εξελίξεις στην Ειδική Αγωγή και οι επιπτώσεις τους στα παιδιά με ειδικές ανάγκες, στις οικογένειές τους, στη λειτουργία του δημόσιου σχολείου, στους εκπαιδευτικούς-ΕΕΠ-ΕΒΠ" 

Αγαπητοί γονείς, αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες,

Μια ακόμη σχολική χρονιά οδεύει προς το τέλος της. Όπως και οι προηγούμενες χρονιές, αφήνει πίσω της τις συνέπειες των γνωστών πλέον χρόνιων προβλημάτων που δίνουν το «παρών» σε όλες τις δημόσιες εκπαιδευτικές δομές, οι οποίες ασφυκτιούν κάτω από το βάρος της συνεχούς υποχρηματοδότησης.

Οι λαϊκές οικογένειες αντιμετωπίζουν συνθήκες οικονομικής εξαθλίωσης λόγω των απάνθρωπων αντιλαϊκών μέτρων που εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών και συνεχίζει και η παρούσα κυβέρνηση.

Τη βαρβαρότητα αυτής της πολιτικής τη βιώνουν σε μεγαλύτερη ένταση τα άτομα με Αναπηρία, οι μαθητές με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες και οι οικογένειές τους, που θυσιάζονται στο βωμό των περικοπών και της «εξοικονόμησης» πόρων για να εξασφαλιστούν φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Θα ήθελα, επομένως, να αναφερθώ σε όλα αυτά τα αντιπαιδαγωγικά μέτρα που πάρθηκαν στην Ειδική Αγωγή το προηγούμενο διάστημα, για αυτά που θα παρθούν από δω και πέρα και πόσο όλα αυτά θα πλήξουν τους μαθητές, τους γονείς, το δημόσιο σχολείο, τους ειδικούς εκπαιδευτικούς, το ειδικό εκπαιδευτικού και το ειδικό βοηθητικό προσωπικό που εργάζεται στην Ειδική αλλά και στη Γενική Αγωγή.

Ας μιλήσουμε αρχικά για το ειδικό σχολείο. Η δομή του όσο πάει και υποβαθμίζεται όλο και περισσότερο, καθώς το ειδικό εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό δεν επαρκεί για το μαθητικό δυναμικό του κάθε σχολείου. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί και ειδικό επιστημονικό, υποστηρικτικό προσωπικό είτε παραμένουν αδιόριστοι είτε μπαινοβγαίνουν στην Ειδική Αγωγή με ευκαιριακές εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα, μέσω κονδυλίων ΕΣΠΑ, που κι αυτά ακολουθούν φθίνουσα πορεία. Έρχονται ανά κύματα μέσα στη σχολική χρονιά ή δεν έρχονται και καθόλου. Και όταν έρθουν, δε βρίσκουν κατάλληλα διαμορφωμένους χώρους για να δουλέψουν με τους μαθητές. Στο σημείο αυτό, θέλω να υπογραμμίσω τη σημαντική δουλειά που προσφέρει κάτω από δύσκολες συνθήκες το ειδικό εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό. Μέσα σε αιθουσούλες κλουβιά στοιβάζονται αυτοί και τα παιδιά επιτελώντας όσο καλύτερα γίνεται τη δουλειά τους έστω και με αυτές τις αντίξοες συνθήκες. Συγκεκριμένα, στο νηπιαγωγείο της ΕΛΕΠΑΠ μαζεύονται ως και 15 άνθρωποι σε μία αίθουσα. Το ειδικό βοηθητικό προσωπικό βρίσκεται πάντα εκεί για να στηρίζει σωματικά τα παιδιά σε κάθε ανάγκη τους.

Τα τεράστια κενά σε μόνιμο προσωπικό και στις δημόσιες δομές Ειδικής Αγωγής επιχειρείται να αξιοποιηθούν ώστε να περάσει το κόστος πρόσληψης ειδικού εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού στους γονείς. Στην κατεύθυνση αυτή η κυβέρνηση πέρασε πρόσφατα μία διάταξη με την οποία ο γονιός μπορεί πλέον και με τον νόμο να πληρώνει ο ίδιος παράλληλη στήριξη και στο ειδικό σχολείο! Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί χρόνια τώρα τα ειδικά σχολεία αντιμετωπίζονται ως σχολεία β και γ κατηγορίας και υποβαθμίζονται συνειδητά, γιατί στο όνομα της Ένταξης προωθείται κυριολεκτικά το πέταγμα αυτών των παιδιών στα γενικά σχολεία χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Ευρωπαϊκή Ένωση και ελληνικές κυβερνήσεις, χρόνια τώρα, σηκώνουν υποκριτικά αυτή τη σημαία της «ένταξης», της «ενσωμάτωσης» και της «συμπερίληψης», που στην πραγματικότητα αποτελεί όχημα για την παραπέρα κατηγοριοποίηση των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Έτσι, αυτά τα παιδιά ωθούνται βίαια στη γενική εκπαίδευση, χωρίς καμία προεργασία και χωρίς να παίρνονται υπόψη οι ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών. Άλλωστε και οι δηλώσεις του τ. υπουργού Παιδείας, Ν. Φίλη, για το μη διαχωρισμό των μαθητών και το κλείσιμο των Ειδικών Σχολείων, δείχνουν ξεκάθαρα τις προθέσεις της παρούσας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που ακολουθεί και στο χώρο της Ειδικής Αγωγής τα χνάρια όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Η διαδικασία αυτή δεν είναι κάτι καινούριο. Η λεγόμενη "ένταξη", "συνεκπαίδευση", ή "συμπερίληψη" είναι στρατηγική της ΕΕ και ΟΟΣΑ και έχει προηγηθεί σε χώρες της ΕΕ, όπως στην Ιταλία τη δεκαετία του 1990. Εκεί στάλθηκαν μαζικά τα παιδιά με ειδικές ανάγκες στα γενικά σχολεία. Επικράτησε χάος, πολλά από αυτά δε μπορούσαν να λειτουργήσουν λόγω του απροετοίμαστου εδάφους χωρίς τις κατάλληλες προϋποθέσεις. Δυστυχώς, τα παιδιά με αναπηρία έμειναν αβοήθητα και το πρόβλημα "έλυσε" η ιδιωτική πρωτοβουλία που ίδρυσε ιδιωτικές δομές Ειδικής Αγωγής, στις οποίες φοίτησαν όσων οι οικογένειες είχαν τη δυνατότητα. Τα υπόλοιπα παιδιά εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους. Τέτοια ένταξη προωθούν και στη χώρα μας.

Συνεχίζοντας για τα ειδικά σχολεία, χωρίς καμία ενοχή υποχρηματοδοτούνται, όπως και οι άλλες δομές της Ειδικής Αγωγής. Σπάνια ανοίγει κάποιο ειδικό σχολείο, αν περισσέψει κάποιο έτοιμο κτίριο κι αυτό δεν είναι σίγουρο.

Συγκεκριμένα, το ιστορικό ειδικό σχολείο «Ρόζα Ιμβριώτη» στην Καισαριανή, το πρώτο ειδικό σχολείο στην Ελλάδα, που ιδρύθηκε από τη μεγάλη παιδαγωγό Ρόζα Ιμβριώτη το 1936-1937, εκτός των κτιριακών προβλημάτων που αντιμετωπίζει λόγω παλαιότητας, δέχεται αυτή τη στιγμή 65 μαθητές ενώ η δυναμική του είναι για 45. Αυτό το πρόβλημα θα μπορούσε ήδη να έχει λύσει ο δήμος του Βύρωνα με το Ειδικό Σχολείο Βύρωνα που έχει ιδρυθεί εδώ και πολλά χρόνια, αλλά μένει μόνο στα χαρτιά. Δε λειτούργησε ποτέ και κινδυνεύει να καταργηθεί. Ο Δήμος ισχυρίζεται πως ακόμη δεν μπορεί να βρεθεί κατάλληλος χώρος για τη στέγαση του Ειδικού Δημοτικού, που θα βοηθούσε και στην αποσυμφόρηση του σχολείου της Καισαριανής. Είναι πραγματικά απαράδεκτο να λέγεται κάτι τέτοιο, όταν είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια έχουν αδειάσει πολλά σχολικά κτίρια όπου στεγάζονταν ιδιωτικά σχολεία που έκλεισαν ή μεταφέρθηκαν.

Επιπλέον, το νηπιαγωγείο στη «Ρόζα Ιμβριώτη» έχει μία αίθουσα με διπλάσια παιδιά σε σχέση τη χωρητικότητά της. Πώς να δουλέψουν οι συνάδελφοι με τους μαθητές κάτω από αυτές τις συνθήκες;

Ακόμη, θέλω να αναφερθώ στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα δύο ειδικά δημοτικά και τα δύο ειδικά νηπιαγωγεία που στεγάζονται μέσα και δίπλα στην ΕΛΕΠΑΠ στο Παγκράτι. Αρχικά, υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε αίθουσες. Το 1ο Ειδικό Δημοτικό για παράδειγμα χρειάζεται άλλες 4. Ένα ακόμη χρόνιο πρόβλημα είναι ότι το 1^ο Δημοτικό και Νηπιαγωγείο "φιλοξενούνται" στο ίδρυμα-εταιρεία της ΕΛΕΠΑΠ που συνεχώς τους αφαιρεί αίθουσες. Φτάσαμε στο 2017 κι ακόμη υπάρχουν δημόσια ειδικά σχολεία που φιλοξενούνται σε ιδρύματα που παρέχουν θεραπείες με το αζημίωτο φυσικά. Απαιτούμε ή να περάσει όλο το συγκρότημα στο Υπ. Παιδείας ή να μεταστεγαστεί το 1ο Ειδικό Δημοτικό και Νηπιαγωγείο σε δικό τους επανδρωμένο κτίριο. Το 2ο Ειδικό Δημοτικό το 2ο Ειδικό Νηπιαγωγείο που στεγάζονται δίπλα από το συγκρότημα της ΕΛΕΠΑΠ, από 30 παιδιά που είχαν το 2012 έχουν φτάσει τα 47 και χρειάζονται επειγόντως αίθουσες να λειτουργήσουν αλλά και διάφορα έργα συντήρησης του κτηρίου.

Λόγω λοιπόν και του χωρικού προβλήματος των Ειδικών Σχολείων αλλά και των ελλείψεων στις άλλες δομείς της Ειδικής Αγωγής, χιλιάδες παιδιά παραμένουν εκτός Εκπαίδευσης, στο σπίτι τους ή σε ακατάλληλα ιδιωτικά ιδρύματα, με την οικογένεια να σηκώνει αποκλειστικά το βάρος της στήριξής τους και να ζει σε μόνιμη αγωνία για το παρόν και το μέλλον τους.

Άλλωστε, δεν είναι καν γνωστός ο αριθμός των μαθητών με Αναπηρία γιατί ποτέ δεν έχει γίνει μια ακριβής απογραφή. Είναι μια συνειδητή επιλογή των κυβερνήσεων, καθώς η απογραφή θα αναδείκνυε το μέγεθος του προβλήματος και την αναντιστοιχία των αναγκών με όσα γίνονται για την πρόληψη της αναπηρίας, την αποκατάσταση, την εκπαίδευση και την παραγωγική ένταξη των μαθητών αυτών στην ευρύτερη κοινωνία. Υπολογίζεται στατιστικά ότι υπάρχουν γύρω στα 200.000 παιδιά με ειδικές ανάγκες που χρειάζονται ειδική παιδαγωγική στήριξη, από τα οποία κάτω από 15.000 φοιτούν σε δημόσια δομή Ειδικής Αγωγής.

Να αναφερθώ και στη μεγάλη έλλειψη της ειδικής αγωγής στα νηπιαγωγεία όπου τα παιδιά, επειδή δεν υπάρχει ενιαία δομή παιδικών σταθμών, δεν πάνε όλα τα παιδιά σε παιδικό σταθμό κι έτσι δεν υπάρχει και πρώιμη διάγνωση. Γι' αυτό, το νηπιαγωγείο τις περισσότερες φορές υποδέχεται τα νήπια και όσα τυχερά προνήπια χωράνε στα δημόσια νηπιαγωγεία χωρίς να έχει γίνει διάγνωση σε όσα από αυτά έχουν μαθησιακές ή άλλες δυσκολίες ή ακόμα και αναπηρία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να παρουσιάζονται μεγάλες δυσκολίες στη λειτουργία του νηπιαγωγείου, γιατί ακόμα και αν ξεκινήσει η διαδικασία, δηλαδή αρχική διάγνωση-παραπομπή σε ΚΕΔΔΥ-αξιολόγηση-διάγνωση και στη συνέχεια στήριξη από ειδική παιδαγωγό, η χρονιά έχει σχεδόν τελειώσει. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το παιδί να μη βοηθηθεί και οι συναδέλφισσες νηπιαγωγοί στην κυριολεξία να τρέχουν και να μην προλαβαίνουν. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί το 3ο Νηπ/γείο Καισαριανής με 12 περιπτώσεις παιδιών με αναπηρία η/και μαθησιακές δυσκολίες. Με αγώνες του Συλλόγου μας, ευτυχώς πήγαν επιτέλους 2 επιπλέον νηπιαγωγοί και κάπως εξομαλύνθηκε η λειτουργία του νηπιαγωγείου.

Ένα ακόμη μεγάλο χτύπημα για τους μαθητές με Αναπηρία και τους γονείς τους ήρθε στην αρχή αυτού του χρόνου με τη μείωση της χρηματοδότησης του ΕΟΠΠΥ και την αλλαγή στον τρόπο πληρωμής του ειδικού επιστημονικού προσωπικού, δηλαδή τους λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, ψυχολόγους κτλ. Αναλυτικά, η κυβέρνηση υλοποιώντας τις οδηγίες ΕΕ-ΟΟΣΑ-ΔΝΤ για τον «εξορθολογισμό» των δαπανών με νέα ρύθμιση που αφορά το πλαίσιο λειτουργίας και τον τρόπο αποπληρωμής των ιδιωτικών δομών της Ειδικής Αγωγής και Αποκατάστασης, μειώνει τη χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ για την Ειδική Αγωγή από τα 106 εκατομμύρια στα 60, σχεδόν 50%.

Μέχρι τώρα, ο ΕΟΠΥΥ επέστρεφε στους γονείς ένα τμήμα των χρημάτων που έδινε για ένα πακέτο διάφορων θεραπευτικών αγωγών για παιδιά μέχρι και 18 χρόνων που έχριζαν Ειδικής Αγωγής. Με τη νέα σύμβαση, ο ΕΟΠΥΥ θα αποζημιώνει απευθείας τους αυτοαπασχολούμενους και τα ιδιωτικά θεραπευτικά κέντρα, 3 μήνες μετά την εκκαθάριση, επιβάλλοντας ή ποσοστιαία «υποχρεωτική έκπτωση» πάνω από ένα ποσό, ή και επιστροφή των ποσών που θα αποτελούν υπέρβαση του προϋπολογισμού του ΕΟΠΥΥ, οδηγώντας αυτοαπασχολούμενους και μικρά κέντρα σε οικονομικό μαρασμό και χιλιάδες μισθωτούς επιστήμονες στο δρόμο της απόλυσης, της μείωσης μισθών και της απλήρωτης εργασίας.

Η κυβέρνηση λέει ψέματα, όταν ισχυρίζεται ότι θέλει, μέσω των νέων συμβάσεων του ΕΟΠΥΥ με τις ιδιωτικές δομές της E.A, να διευκολύνει τους γονείς των ΑμΕΑ. Επιπλέον, προκαλεί, όταν ισχυρίζεται ότι μ’ αυτό τον τρόπο θα χτυπήσει τη σπατάλη και θα εξορθολογήσει τις δαπάνες, τη στιγμή που τα περισσότερα από τα 200.000 παιδιά με αναπηρία και μαθησιακές δυσκολίες είναι εκτός ειδικής αγωγής, τη στιγμή που η πρώιμη διάγνωση και η έγκαιρη παρέμβαση είναι ανύπαρκτη και τη στιγμή που το σύνολο των δαπανών του κράτους μέσω του Υπουργείου Παιδείας και του ΕΟΠΥΥ για αυτά τα 200.000 παιδιά που έχουν ανάγκη την ειδική αγωγή, δεν ξεπερνούν τα 135 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, δηλαδή ούτε 1,5 ευρώ την ημέρα για κάθε παιδί!

Πρόθεση της κυβέρνησης είναι οι υπηρεσίες αυτές να «κοστίζουν» λιγότερο στο κράτος και στα ασφαλιστικά ταμεία. Ο εξορθολογισμός της είναι η μείωση των κοινωνικών δαπανών και η μετακύλιση του κόστους πρώτα απ’ όλα στους εργαζόμενους και στους γονείς. Στην πραγματικότητα ό,τι κόβεται από τις θεραπείες, θα καλούνται οι γονείς να τα πληρώσουν από την τσέπη τους, αφού επιβάλλεται «κόφτης» στα κρατικά κονδύλια για την Ειδική Αγωγή και τις θεραπείες των ΑμΕΑ, μέσω της υποχρηματοδότησης του ΕΦΚΑ.

Σχετικά με τις δομές της Ειδικής Αγωγής που λειτουργούν στα Γενικά σχολεία, δηλαδή τα τμήματα Ένταξης και την Παράλληλη Στήριξη, συντελέστηκαν σοβαρές αρνητικές αλλαγές που οι βλαβερές συνέπειές τους θα γίνονται όλο και πιο έντονες στο μέλλον.

Το μεγαλύτερο πλήγμα ήρθε μέσα στο καλοκαίρι που μας πέρασε και συνεχίζεται με τη νέα τροπολογία. Με την τροπολογία στο νόμο 4415/2016 «Ρυθμίσεις για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση, τη διαπολιτισμική εκπαίδευση και άλλες διατάξεις» το Υπουργείο Παιδείας υποβαθμίζει (στην ουσία καταργεί) τα ειδικά παιδαγωγικά προσόντα που απαιτούνται στην Ειδική Αγωγή, προωθώντας τη διδασκαλία α λα καρτ και το τσουβάλιασμα των συναδέλφων ανεξαρτήτως επιστημονικής κατάρτισης αφού, όπως αναφέρει στην αιτιολογική του έκθεση, «εάν συντρέχει αδυναμία πλήρωσης των κενών διατίθενται εκπαιδευτικοί χωρίς κανένα από τα ανωτέρω προσόντα ή χαρακτηριστικά (πτυχίο - μεταπτυχιακές σπουδές ή μετεκπαίδευση στην ειδική Αγωγή). Οι εκπαιδευτικοί αυτοί συμμετέχουν υποχρεωτικά σε προγράμματα επιμόρφωσης και εξειδίκευσης».

Σύμφωνα με τον Υπουργό δηλαδή, αρκούν κάποιες ώρες σεμιναρίων για να γίνουν κάποιοι εκπαιδευτικοί ικανοί να ανταπεξέλθουν στο σύνθετο και δύσκολο έργο του ειδικού παιδαγωγού τόσο στα τμήματα ένταξης όσο και στην παράλληλη στήριξη. Αντί το Υπουργείο Παιδείας να προχωρήσει στην πρόσληψη μόνιμου επιστημονικού εκπαιδευτικού προσωπικού, κάτι που το έχει μεγάλη ανάγκη η ΕΑΕ σήμερα, προαναγγέλλει την αδιοριστία και ανεργία των εκπαιδευτικών της Ειδικής Αγωγής και τη βίαιη τοποθέτηση στην Ειδική Αγωγή των εκπαιδευτικών της Γενικής που θα «περισσέψουν» με προσόν την προϋπηρεσία τους στην ενισχυτική διδασκαλία. Έτσι, παρά τις υποσχέσεις της κυβέρνησης, στην αρχή της χρονιάς, για ιδρύσεις δομών ειδικής εκπαίδευσης, εκατοντάδες τμήματα ένταξης σε όλη την Ελλάδα παρέμειναν κλειστά ή στελεχώθηκαν, πολλά μετά τα Χριστούγεννα, από αναπληρωτές της γενικής αγωγής, σύμφωνα με αυτή την ξεδιάντροπη τροπολογία.

Ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι εννοεί το υπουργείο Παιδείας «ένταξη» και «συμπερίληψη» είναι ο θεσμός της «Παράλληλης Στήριξης». Τα τελευταία χρόνια εκατοντάδες παιδιά στην γενική εκπαίδευση, των οποίων οι γονείς είχαν αιτηθεί Παράλληλης Στήριξης, είναι ουσιαστικά αβοήθητα καθώς δεν έχουν προσληφθεί παρά ελάχιστοι αναπληρωτές σε σχέση με τις αιτήσεις. Στις περιπτώσεις που υπάρχει εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης, έχει υπό την ευθύνη του την εκπαίδευση 2,3,4 ακόμη και 5 μαθητών σε 1,2,3,4 ως και 5 διαφορετικά σχολεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι φέτος οι 8.000 αιτήσεις για Παράλληλη στήριξη "καλύφθηκαν" από 2.700 εκπαιδευτικούς!

Η διαδικασία αυτή όχι μόνο δεν ευνοεί τη «συνεκπαίδευση» και την «ένταξη», αλλά επιτυγχάνει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα: Ενισχύονται αρνητικές αντιλήψεις και στερεότυπα απέναντι στους μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, μέσα στη σχολική κοινωνία, ενώ τα ίδια μένουν ανεκπαίδευτα σε βασικές καθημερινές τους δεξιότητες.

Όλα αυτά οδηγούν και στη δημιουργία αναγκαιότητας και νομιμοποίησης του θεσμού της ιδιωτικής παράλληλης στήριξης στα γενικά σχολεία που αυξάνονται συνεχώς. Άλλωστε αυτός είναι και ο τελικός σκοπός κυβέρνησης και ΕΕ: να φορτωθούν οι γονείς εξ ολοκλήρου όλες τις δαπάνες για την εκπαίδευση των παιδιών τους.

Έτσι με μια απλή αίτηση στο διευθυντή κάθε σχολείου, η οποία θα προωθείται για έγκριση στο Σύλλογο Διδασκόντων, στο Δ/ντή Εκπαίδευσης και Περιφερειακό Δ/ντή πλέον, χωρίς να είναι απαραίτητο να πιστοποιηθούν κάποια συγκεκριμένα επαγγελματικά κριτήρια, ο γονιός μπορεί να επιλέξει οποιοδήποτε πρόσωπο για να πραγματοποιήσει την Παράλληλη Στήριξη.

Όπως καταλαβαίνετε, η διαδικασία αυτή θα επιταχύνεται όταν πρόκειται για ιδιωτική παράλληλη ενώ αντιθέτως θα κωλυσιεργεί όταν πρόκειται για πρόσληψη εκπαιδευτικού από το κράτος ή μέσω ΕΣΠΑ.

Και ο ευτελισμός δεν έχει όρια, αφού ήδη στα μέσα δικτύωσης φιγουράρουν σεμινάρια και σχολές Ιδιωτικής Παράλληλης Στήριξης!

Συνέχεια αυτού είναι το γεγονός ότι χρήματα του ΕΣΠΑ ή ακόμη και από τον τακτικό προϋπολογισμό διοχετεύονται σε διάφορες «μη κερδοσκοπικές οργανώσεις» ανοίγοντας το δρόμο της επιχειρηματικής δράσης στο χώρο της Ειδικής Αγωγής που έρχεται ν' αναπληρώσει το κενό των δημόσιων υποδομών.

Η "ένταξη" για την οποία μιλάει και η παρούσα κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες φαίνεται επιπλέον και από την τελευταία νομοθετική ρύθμιση 4452/2017 στο Άρθρο 11 όπου, για να μειωθούν κατά 3 τα παιδιά του τμήματος ενός γενικού σχολείου πρέπει να "ενταχθούν ή 2 παιδιά με βαριά αναπηρία ή 4 τουλάχιστον μαθητές με διαγνωσμένες ειδικές μαθησιακές δυσκολίες, όπως δυσλεξία, δυσγραφία, δυσαριθμησία, δυσαναγνωσία, δυσορθογραφία. Ως τώρα η μείωση κατά τρεις μαθητές γινόταν με ένταξη ενός και μόνο μαθητή με ειδικές ανάγκες. Επιπλέον, ο αριθμός ενός τέτοιου τμήματος δεν μπορεί να είναι κάτω από 22. Ο καθένας μπορεί να καταλάβει πώς θα λειτουργεί έναν τμήμα γενικού σχολείου με 22 μαθητές μέσα στους οποίους θα είναι και 2 παιδιά με αναπηρία ή 4 με μαθησιακές δυσκολίες, λαμβάνοντας υπόψη ότι και τα υπόλοιπα παιδιά είναι παιδιά λαϊκών οικογενειών με τα προβλήματα και τις ιδιαίτερες ανάγκες του το καθένα.

Τι να πρωτοαναφέρω και για τα τμήματα ένταξης; Αρχικά, δουλεύουν με μία πληθώρα παιδιών, συνήθως πάνω από το επιτρεπτό όριο, που είναι ως 8, που και αυτός είναι απαγορευτικός για την επίτευξη μίας επιτυχούς διδασκαλίας. Επιπλέον, έχει θεσμοθετηθεί ήδη από πέρυσι ότι ο εκπαιδευτικός του τμήματος ένταξης πολλές φορές πρέπει να γυρίζει από τμήμα σε τμήμα και να διδάσκει εκεί τους μαθητές, κάτι πολύ δύσκολο και χωρίς να έχει επιμορφωθεί για κάτι τέτοιο ούτε ο ίδιος, αλλά ούτε και ο δάσκαλος της γενικής τάξης. Επιπλέον με αυτόν τον τρόπο στην ουσία κάνει μειωμένη παράλληλη στήριξη.

Γενικότερα, όλα αυτά συμβαίνουν, επειδή το κράτος βλέπει τις δομές του ΤΕ και της Παράλληλης όχι ως ξεχωριστές κι αναγκαίες την καθεμία στον τομέα της, αλλά τις βάζει στη λογική πως αν υπάρχει η μία σε ένα σχολείο μπορεί να λείπει ή να υποβαθμίζεται η άλλη.

Άλλο ένα μελανό σημείο είναι τα Δημόσια Κέντρα Διάγνωσης - Αξιολόγησης - Υποστήριξης (ΚΕΔΔΥ), τα οποία έχουν τεράστιες ελλείψεις σε επιστημονικό προσωπικό και κάνουν πολλούς μήνες για ν' αξιολογήσουν μια περίπτωση μαθητή. Πολλές φορές οι αξιολογήσεις είναι ελλιπείς, ενώ για υποστήριξη ούτε λόγος. Τα κέντρα διάγνωσης και πρώιμης παρέμβασης επομένως, είτε είναι ανύπαρκτα είτε είναι ιδιωτικά.

Το τελευταίο χτύπημα στο χώρο της Ειδικής Αγωγής ήρθε πριν λίγες μέρες από το Υπουργείο με νέα τροπολογία, η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ διαιωνίζει την αδιοριστία εκπαιδευτικών, ΕΕΠ και ΕΒΠ. Συγκεκριμένα, ομολογεί κυνικά ότι δε θα γίνει κανένας μόνιμος διορισμός μέχρι και το 2019. Έτσι, παραμένουμε στην τωρινή κατάσταση. Είμαστε "μόνιμοι" αναπληρωτές ή ωρομίσθιοι. Θα συνεχίσουμε να αναπληρώνουμε τους εαυτούς μας για όσο ακόμη κάνει κέφι στην κυβέρνηση! Μέχρι λοιπόν το 2019 θα υπάρχουν εκπαιδευτικοί που θα ναι αναπληρωτές για 19 ολόκληρα χρόνια! Μια ζωή δηλαδή! Με την ίδια τροπολογία ο εκάστοτε Υπ. Παιδείας θα καθορίζει τις ανάγκες, τα κριτήρια αλλά και τις προσλήψεις στην Ειδική Αγωγή, μέσα από τις διάφορες κατηγορίες εκπαιδευτικών που έχουν δημιουργήσει οι κυβερνήσεις και εργάζονται στην Ειδική Αγωγή, με αποτέλεσμα να αμφισβητούνται ευθέως τα εργασιακά μας δικαιώματα. Γι' αυτό και απαιτούμε να πάρει πίσω τη νέα τροπολογία αλλά και όλο το αντιεκπαιδευτικό νομοθετικό πλαίσιο που διέπει την Ειδική Αγωγή.

Ταυτόχρονα, συνεχίζεται το καθεστώς της ανισότητας στο θέμα των αδειών (αναρρωτικών, εγκυμοσύνης, λοχείας...) θα συνεχιστεί. Δεν είχαμε τα ίδια δικαιώματα ως προς στις άδειες με τους μόνιμους συναδέλφους μας και θα συνεχίσουμε χάριν της κυβέρνησης να μην έχουμε. Θα συνεχίσουμε σθεναρά να αγωνιζόμαστε για την εξασφάλιση ίσων δικαιωμάτων. Μάλιστα, σήμερα λίγες ώρες νωρίτερα είχαμε κινητοποίηση στο Υπ. Εργασίας με αυτό το αίτημα: εξίσωση των αδειών μας με των μόνιμων συναδέλφων μας.

Οι εργαζόμενοι στην ειδική εκπαίδευση, οι μαθητές με αναπηρία και οι πολύπαθοι γονείς, αντιμετωπίζουν όχι μόνο τα παραπάνω προβλήματα αλλά και την κυβερνητική κοροϊδία, που προσπαθεί να παρουσιάσει αυτή την πραγματικότητα ως «επιστροφή στην κανονικότητα».

Αυτή η πραγματικότητα δεν είναι άλλη από την εφαρμογή του 3ου μνημονίου και του αυτόματου «κόφτη» στη ζωή μας, αφού η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, συνεχίζοντας την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ νομοθετεί με γνώμονα τις αντοχές της οικονομίας η οποία υπηρετεί τα επιχειρηματικά κέρδη και όχι με βάση τα δικαιώματα των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι συνεχώς ξεπηδούν ιδιωτικά κέντρα διάγνωσης, εκπαίδευσης και θεραπειών που στραγγίζουν στην κυριολεξία τις οικογένειες των παιδιών με αναπηρία κι ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

Θέλουμε να δηλώσουμε ως Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. την αμέριστη συμπαράστασή μας σε όλους τους γονείς των παιδιών με Αναπηρία ή μαθησιακές δυσκολίες. Αντιλαμβανόμαστε και συμπάσχουμε στον καθημερινό Γολγοθά που περνάτε για να αντιμετωπίσετε όλες αυτές τις αντίξοες οικονομικές, κοινωνικές και ψυχολογικές δυσκολίες.

Έχετε να παλέψετε πρώτα πρώτα όλο αυτό τον κύκλο συναισθημάτων που περνάει ένας γονιός όταν αντιλαμβάνεται τη διαφορετικότητα του παιδιού του, μέχρι να το αποδεχτεί πλήρως. Όπως διάβασα και σε ένα κείμενο, είναι σαν να πρέπει να αλλάξετε τον προορισμό του ταξιδιού σας κι από κει που θα πηγαίνατε σε μία μεγαλούπολη με φώτα και μεγάλους δρόμους, γνωστή κι αγαπητή σε όλο τον κόσμο, τώρα θα πρέπει να πάτε σε κάποια απομακρυσμένη μικρή πόλη, που έχει πάρα πολλά σκοτεινά σημεία, κρύβει όμως κι απίστευτες ομορφιές, που ελάχιστοι γνωρίζουν. Το έργο σας λοιπόν είναι να δείξετε σε όλους ότι δεν έχει σημασία ποιος θα ναι ο προορισμός, αλλά πώς θα διαχειριστούμε τη μόνιμη παραμονή μας σε αυτόν. Δυστυχώς σε όλο αυτό δεν έχετε σύμμαχό σας το κράτος. Όλο το βάρος το σηκώνετε μόνοι σας, ασφυκτιώντας οικονομικά και ψυχολογικά.

Σας διαβεβαιώνουμε, όμως ότι πάντα θα είμαστε στο πλευρό σας όλοι εμείς που εργαζόμαστε στην Ειδική Αγωγή, εκπαιδευτικοί, ειδικό επιστημονικό και βοηθητικό προσωπικό. Έστω και με αυτά τα λιγοστά πενιχρά μέσα που μας διαθέτει το κράτος για να δουλέψουμε, τα εκμεταλλευόμαστε όσο καλύτερα μπορούμε για να διδάξουμε στα παιδιά σας όλες αυτές τις γνωστικές και κοινωνικές δεξιότητες που τους είναι απαραίτητες. Να είστε σίγουροι ότι σε αντίθεση με το κράτος, εμείς θα στεκόμαστε πάντα δίπλα στους μαθητές μας και σε εσάς και θα δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας, μέχρι να πετύχουμε την όσο δυνατόν μεγαλύτερη αυτονομία των παιδιών και μία καλύτερη ποιοτικά ενήλικη ζωή για αυτά.

Είναι ΑΝΑΓΚΑΙΟ λοιπόν να διεκδικήσουμε σε κοινό μέτωπο εργαζόμενοι στη γενική και στην ειδική εκπαίδευση,
γονείς και παιδιά με αναπηρία και μαθησιακές δυσκολίες:

• Μαζικές προσλήψεις όλου του απαραίτητου προσωπικού (εκπαιδευτικού, ειδικού εκπαιδευτικού, βοηθητικού εκπαιδευτικού και τεχνικού προσωπικού) στην Ειδική Αγωγή.

• Μόνιμη και σταθερή δουλειά. ΟΧΙ στις εργασιακές σχέσεις λάστιχο. Αυτή είναι η ελάχιστη παιδαγωγική προϋπόθεση ώστε να μπορεί ο ειδικός παιδαγωγός, το ειδικό εκπαιδευτικό και το ειδικό βοηθητικό προσωπικό, να διαμορφώσουν σχέσεις εμπιστοσύνης με τους μαθητές.

• Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, αναβαθμισμένη Ειδική Αγωγή κι Εκπαίδευση για όλα τα παιδιά με ειδικές ανάγκες μέσα από τη δομή που το καθένα έχει ανάγκη (ειδικό σχολείο ή γενικό με τμήμα ένταξης - παράλληλη στήριξη).

• Άμεση, γενναία χρηματοδότηση της Ειδικής Αγωγής κι Εκπαίδευσης από τον κρατικό προϋπολογισμό.

• Να απαγορευτεί η επιχειρηματική δράση στο χώρο της Ειδικής Αγωγής κι Εκπαίδευσης, της πρώιμης διάγνωσης και παρέμβασης και της αποκατάστασης των παιδιών με αναπηρίες.

• Βελτίωση της υλικοτεχνικής υποδομής των υπαρχόντων δομών Ειδικής Αγωγής, ώστε ν’ ανταποκρίνονται στις ανάγκες των μαθητών και ίδρυση νέων ΣΜΕΑΕ. Δημιουργία νέων δημόσιων δομών σε υγεία-πρόνοια-ειδική αγωγή με δωρεάν, υψηλής ποιότητας υπηρεσίες με βάση τις ανάγκες και 100% κάλυψη από τον κρατικό προϋπολογισμό.

• Κατάργηση του νόμου 3699/2008, του άρθρου 39 του ν. 4115/2013, του ν. 4186/2013, του ν. 4415/2016... για την Ειδική Αγωγή, της τροπολογίας που αλλάζει το χαρακτήρα των Τμημάτων Ένταξης καθώς και όλου του αντιεκπαιδευτικού νομοθετικού πλαισίου που διέπει σήμερα την Ειδική Αγωγή. Απόσυρση τώρα της νέας τροπολογίας που διαιωνίζει την αδιοριστία και τσακίζει τα εργασιακά μας δικαιώματα.

• Τουλάχιστον ένα τμήμα ένταξης σε κάθε σχολική μονάδα και ένας εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης για κάθε μαθητή που το έχει ανάγκη.

• Να σταματήσει κάθε πληρωμή των γονιών για εξετάσεις, φάρμακα, θεραπείες, για τις ανάγκες εκπαίδευσης και αποκατάστασης των παιδιών με αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες.

• Άμεση αποπληρωμή από τον ΕΟΠΥΥ των οφειλών στις οικογένειες των ΑμΕΑ και στους αυτοαπασχολούμενους του χώρου.

• Κανένα παιδί με ειδικές ανάγκες έξω από τη δημόσια εκπαίδευση με εντελώς δωρεάν όλες τις θεραπείες που χρειάζεται! Να βρουν το δικό τους σχολείο τα 200.000 παιδιά που είναι εκτός ειδικής αγωγής!!

• Καμία μείωση μισθού, καμία απόλυση, καμία αλλαγή σύμβασης σε βάρος των εργαζομένων. Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων στους απλήρωτους εργαζόμενους! Άμεση υπογραφή κλαδικής σύμβασης!

 

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, σας καλούμε λοιπόν όλους να συσπειρωθείτε στον Σύλλογό μας, που βρίσκεται πάντα μπροστά στους αγώνες και σε κάθε πρόβλημα σχολείου ή συναδέλφου. Είναι απαραίτητη, αγαπητοί γονείς και συνάδελφοι η μαζική συσπείρωση στο σωματείο μας (και αντίστοιχα όλοι οι εργαζόμενοι στα δικά τους σωματεία) και μαζική συμμετοχή στους αγώνες. Πρέπει όλοι να θυμόμαστε ότι το καθετί που κατακτήθηκε, έγινε με σκληρούς αγώνες και ότι τίποτα δε χαρίστηκε. Δεν πρέπει να μας λυγίζουν οι δυσκολίες της εποχής. Μπορούμε να τις ξεπεράσουμε και να αντιστρέψουμε την πορεία των εξελίξεων, ώστε να επιβάλουμε ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της κοινωνίας, της οικονομίας, άρα και τις εκπαίδευσης. Γιατί ζούμε σε μια εποχή, που υπάρχει τεράστια ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας αλλά και μεγάλος πλούτος. Οπότε πρέπει να απαιτούμε μία παιδεία που θα ικανοποιήσει τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των παιδιών, άρα και τη δημόσια δωρεάν υψηλού επιπέδου Ειδική Αγωγή που χρειάζονται όλα τα παιδιά με ειδικές ανάγκες ή μαθησιακές δυσκολίες.

Άλλωστε εμπνεόμαστε από τη μεγάλη κομμουνίστρια παιδαγωγό Ρόζα Ιμβριώτη, που έδρασε στην περιοχή μας και σε πολύ δύσκολες εποχές άνοιξε, με την ίδρυση του πρώτου ειδικού σχολείου στην Ελλάδα, δρόμο για την Ειδική Αγωγή και τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. Απέδειξε πως όλα τα παιδιά μπορούν να εκπαιδευτούν και όλα έχουν δικαίωμα στη μόρφωση, στην εκπαίδευση και στη ζωή. Χρέος μας να τους τα παρέχουμε.

Κλείνω με λίγα λόγια της: «Ο δάσκαλος δεν είναι μόνο γράμματα, είναι περισσότερο από όλα ο ίδιος παράδειγμα αγωνιστικό κι αποφασιστικό με τη δράση του, με το βίο και την πολιτεία του για τους μαθητές του».

 

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΑΣ!