Η περίπτωση του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όπως διδάσκεται στα βιβλία της Γ' Γυμνασίου και Γ' Λυκείου αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η εικόνα που παίρνουν οι μαθητές είναι πως τα αίτια του πολέμου δεν απορρέουν από τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, ούτε από το κοινό «μέτωπο» των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων απέναντι στην ΕΣΣΔ και τη Διεθνή. Αντίθετα, το εκμεταλλευτικό σύστημα - που γέννησε και γεννά τους πολέμους - εξαγνίζεται π.χ. στο βιβλίο Ιστορίας Γ' Λυκείου όταν αναφέρεται ότι «ισχυρό υπήρξε το πλήγμα που δεχόταν, γενικότερα, το φιλελεύθερο δημοκρατικό πρότυπο στο πεδίο της οικονομίας και, κατ' επέκταση, η προοπτική της ευημερίας που ήδη διαφαινόταν. Πράγματι, η κοινοβουλευτική δημοκρατία, η οποία κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1920 φαινόταν ότι είχε κυριαρχήσει στο διεθνές στερέωμα, δεχόταν την αυστηρή κριτική των εχθρών της. Η σταλινική Ρωσία και η φασιστική Ιταλία στο εξωτερικό, αλλά και οι οπαδοί τους στο εσωτερικό των δημοκρατικών χωρών της Ευρώπης ενθαρρύνονταν και ενισχύονταν στην αντίθεσή τους κατά του φιλελευθερισμού». Εμφανίζεται ούτε λίγο ούτε πολύ το κομμουνιστικό κίνημα σαν εχθρός της δημοκρατίας και της «ευημερίας».

Σε ό,τι αφορά το επιχειρησιακό μέρος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στο ίδιο βιβλίο γίνεται προσπάθεια να μειωθεί ως και να εκμηδενιστεί η τεράστια προσφορά της ΕΣΣΔ στην αντιφασιστική νίκη. Ετσι, ως παράγοντας ανακοπής της επέλασης των γερμανικών στρατευμάτων δεν αναφέρεται μόνο η σθεναρή αντίσταση του σοβιετικού λαού αλλά πρώτα «η έλευση του χειμώνα». Αποκορύφωμα της προσπάθειας αυτής αποτελεί βέβαια ο χάρτης που δημοσιεύεται στη σελίδα 133 του βιβλίου και παρουσιάζει τις απώλειες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ανά χώρα. Στην ΕΣΣΔ δεν αναφέρεται αριθμός νεκρών και στις συνειδήσεις των μαθητών αποτυπώνεται μια τέτοια εικόνα, για έναν λαό μάλιστα που πλήρωσε με τον ασύλληπτο αριθμό των 27 εκατομμυρίων νεκρών που πολέμησαν για τη σοσιαλιστική τους πατρίδα και για τους λαούς όλου του κόσμου!

Για την εποποιία της Εθνικής Αντίστασης στη χώρα μας, που αποτελεί γνήσια πηγή έμπνευσης και αγώνα για τη νέα γενιά, το ίδιο βιβλίο ναι μεν αναφέρεται στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, ωστόσο, αν ο μαθητής θέλει να μάθει τι ήταν, πρέπει να ακολουθήσει τον... αστερίσκο δίπλα στα αρχικά και να ανατρέξει στο γλωσσάρι στο τέλος του βιβλίου για να διαβάσει μια αράδα παραπάνω. Φυσικά, ούτε λόγος για τη στάση της αστικής τάξης, αλλά ούτε και για τα εγκλήματα των συμμάχων. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ατομική βόμβα των Αμερικανών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι συνοδεύονται από τη φράση: «Με την αμφιλεγόμενη ιστορικά αμερικανική αυτή ενέργεια (!) ένα νέο κεφάλαιο ανοιγόταν στην ιστορία της ανθρωπότητας».

Η προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας και η ανάδειξη ή απόκρυψη πλευρών της, δεν είναι μια διαδικασία που ξεκινά και σταματά στο σχολικό βιβλίο. Πάει χέρι χέρι με τη συνολική και συστηματική προσπάθεια δημιουργίας συνειδήσεων στα μέτρα του συστήματος. Η κατασυκοφάντηση και η απόκρυψη των επιτευγμάτων του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε είναι... αγαπημένο θέμα και της ΕΕ σε ό,τι αφορά την προσπάθειά της να παρέμβει στις νεανικές συνειδήσεις. Ετσι, οι φετινές φιέστες για την πτώση του τείχους του Βερολίνου που διοργανώθηκαν από την ΕΕ έφτασαν με μορφές διαγωνισμών και χάπενινγκ και στα ελληνικά σχολεία, ώστε να πειστούν οι μαθητές ότι είναι λόγος για πανηγυρισμούς... Τη νεολαία είχε στόχο και η καθιέρωση της «άνοιξης της Ευρώπης» ή της μέρας της Ευρώπης προκειμένου η νέα γενιά να μη μάθει την 9η Μάη ως μέρα της αντιφασιστικής νίκης των λαών, αλλά να «γιορτάζει» επειδή ο Σούμαν (υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας) κάλεσε τις υπερδυνάμεις να ενώσουν την παραγωγή άνθρακα και χάλυβα. Να κατοχυρωθεί, δηλαδή, ως μια μέρα που έγινε μια από τις μεγαλύτερες μπίζνες του ευρωπαϊκού μεγάλου κεφαλαίου, προάγγελος της σημερινής ιμπεριαλιστικής ένωσης κρατών και όχι η μέρα της νίκης των λαών ενάντια στο φασισμό.

Το σχολείο είναι χώρος διαμόρφωσης συνειδήσεων και το μεγάλο κεφάλαιο το γνωρίζει καλά γι' αυτό και, εντείνοντας την επίθεσή του στο λαό, εντείνει και τις αναδιαρθρώσεις στο περιεχόμενό της εκπαίδευσης. Εκεί γίνεται η γνωριμία της νεολαίας με την Ιστορία, εκεί διαμορφώνεται η όποια ιστορική συνείδηση, πάνω και στην οποία οικοδομείται και η μετέπειτα στάση ζωής. Είναι ανάγκη η γνώση της αντικειμενικής αλήθειας, της Ιστορίας της εργατικής τάξης και των κατακτήσεών της. Ομως, δεν είναι, βέβαια, αυτός ο στόχος του συστήματος. Γι' αυτό και η προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας με αιχμή τον αντικομμουνισμό και τη διαστρέβλωση των επιτευγμάτων του σοσιαλισμού συνεχίζεται και μετά το σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στα διάφορα ψευτοϊστορικά ντοκιμαντέρ που παράγονται μαζικά τα τελευταία χρόνια ειδικά για την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου με τάχα νέα στοιχεία, ακόμα και μέσα από διάφορες κινηματογραφικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, μελέτες «προθύμων» κ.λπ.

Σήμερα, που η επίθεση αυτή εντείνεται, αναδεικνύεται όσο ποτέ η ανάγκη να παλέψουν όλοι και να διεκδικήσουν την ιστορική αλήθεια που στερούν από το λαό. Μια αλήθεια που θα βασίζεται σε επιστημονικές μεθόδους, σε έρευνες από αντικειμενικές πηγές και αρχεία. Οχι στην αποσπασματική αξιοποίηση «στοιχείων» για να φτιαχτεί τελικά μια ιστορική πραγματικότητα στα μέτρα των εκμεταλλευτών.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, βρίσκονται στην πρωτοπορία αυτής της προσπάθειας με διάφορους τρόπους και με κύριο γνώμονα ότι από την Ιστορία οι κομμουνιστές αντλούν διδάγματα, δύναμη και αισιοδοξία για τους αγώνες που συνεχίζονται μέχρι την τελική νίκη των λαών.

Οπως υπενθυμίζει η ΚΝΕ σε ανακοίνωσή της, με αφορμή την 28η Οκτώβρη και την παραχάραξη της Ιστορίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου: «Ο,τι γράφτηκε με αίμα δε σβήνει με βρώμικο μελάνι». «Εμπνεόμαστε από το έπος της Εθνικής Αντίστασης, από το μεγάλο Αντιφασιστικό Αγώνα του σοβιετικού λαού! Με όπλο την ιστορική πείρα και εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και τη νεολαία παλεύουμε ακόμα πιο θαρρετά!

Ο φασισμός ηττήθηκε στην Ελλάδα από την αντίσταση του ελληνικού λαού, και όχι από την "ενότητα και ομοψυχία όλων των Ελλήνων". Ο φασισμός ηττήθηκε από τους ενωμένους εργάτες και αγρότες, τις νέες και τους νέους. Ο ελληνικός λαός γύρισε την πλάτη στους εκμεταλλευτές του και πάλεψε για ανεξαρτησία και λαϊκή εξουσία!» «Οπως τότε έτσι και σήμερα δεν πειθαρχούμε στην πολιτική του κεφαλαίου και στα κόμματά του. Δεν πειθαρχούμε στο ρεαλισμό της υποταγής. Παλεύουμε για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό που θα χτίσουμε εμείς και θα είναι καλύτερος απ' αυτόν που γνωρίσαμε, γιατί θα στηρίζεται στα θετικά του και θα αποφεύγει τα λάθη και τις αδυναμίες του».