Η υπουργός Παιδείας, Α. Διαμαντοπούλου, την Κυριακή σε ομιλία της στην εκδήλωση «για την Ελλάδα τώρα» είπε ότι όποιος δε θα συμμετάσχει στη διαδικασία δε θα εξελιχθεί, αλλά οι επιπτώσεις απ' την αρνητική «αξιολόγηση» δεν αφορούν απλά την «εξέλιξη» των εκπαιδευτικών: Μπαίνει ανοιχτά ακόμα και το θέμα της απόλυσης! Υπενθυμίζουμε ότι με το νόμο 3848/2010 ο νεοδιόριστος εκπαιδευτικός για δύο χρόνια είναι δόκιμος και μετά αξιολογείται. Απ' αυτήν την αξιολόγηση το αποτέλεσμα μπορεί να είναι από μεταφορά σε διοικητική θέση (!) μέχρι απόλυση, εάν δεν κριθεί ...άξιος!

Το θέμα της απόλυσης, όμως, μετά από «αξιολόγηση», δεν μπαίνει μόνο για τους νεοδιόριστους. Η υπουργός Παιδείας, αναφερόμενη γενικά για τους δημοσίους υπαλλήλους, δείχνοντας τις προθέσεις της και για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, είπε: «Να αξιολογηθούν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, όσοι έχουν τα προσόντα, την πρόθεση και την προσφορά, να παραμείνουν ή να μετακινηθούν σε άλλους χώρους όπου τους χρειάζεται το Δημόσιο. Οσοι δεν τα έχουν αυτά, να απολυθούν όπως γίνεται και στον ιδιωτικό τομέα».

Τι σημαίνει όμως «άξιος» εκπαιδευτικός για την κυβέρνηση; Η αξιολόγηση στο «νέο» σχολείο δεν έχει καμία σχέση με την ανάγκη ο εκπαιδευτικός να γίνει καλύτερος δάσκαλος, καλύτερος επιστήμονας, ώστε να μορφώνει ολόπλευρα τους μαθητές. Αυτό που θα κρίνεται είναι αν ακολουθεί τις «ανάγκες» της «αγοράς», αν έχει εμπεδώσει πως η μάθηση είναι ένα ακόμα εμπόρευμα, αν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των μελλοντικών χορηγών των σχολείων κ.ά. Ο εκπαιδευτικός, στο σχολείο της «αγοράς» θα αξιολογείται και θα πληρώνεται καλύτερα αν εφαρμόζει τις εντολές του υπουργείου, θα είναι «ανταγωνιστικός». Ολα τα παραπάνω προκύπτουν σαφώς απ' το νόμο 3848/2010, από ειδικό κείμενο «διαβούλευσης» που είχε δώσει το υπουργείο μετά την ψήφιση του νόμου και από τις απροκάλυπτες δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας και της υπουργού Α. Διαμαντοπούλου:

• Σύμφωνα με το άρθρο 32 του νόμου 3848/2010 κάθε σχολείο φτιάχνει πρόγραμμα δράσης κάθε χρόνο και στο τέλος του χρόνου συντάσσεται έκθεση, σύμφωνα με την οποία αξιολογείται «η απόδοση της σχολικής μονάδας στο σύνολό της», «η επίτευξη των εκπαιδευτικών στόχων που είχαν τεθεί στο πρόγραμμα δράσης». Με απόφαση του κάθε υπουργού Παιδείας εξειδικεύονται στα στοιχεία της αξιολόγησης. Στο τέλος του άρθρου σημειώνεται πως «την αξιολόγηση της δράσης των σχολικών μονάδων» ακολουθεί η «αξιολόγηση των εκπαιδευτικών».
• Μετά την ψήφιση του νόμου το υπουργείο, παρά την αντίδραση των εκπαιδευτικών, εξέδωσε κείμενο «διαβούλευσης» (στις 17 Ιούνη 2010) για τις «διαδικασίες αυτοαξιολόγησης στη σχολική μονάδα».Στόχος θα είναι «η ανάδειξη της σχολικής μονάδας ως βασικού φορέα προγραμματισμού και αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου», δηλαδή το πρώτο βήμα για το «αυτόνομο» σχολείο - επιχείρηση, το οποίο θα είναι υπεύθυνο για όλα. Αποτέλεσμα θα είναι τα σχολεία πολλών ταχυτήτων, ανάλογα με τη χρηματοδότηση και τις «προσφορές» της «τοπικής κοινωνίας» βλέπε επιχειρήσεις κ.ά., αλλά και την ενίσχυση (νέα χαράτσια) απ' τους γονείς.
• Στο κείμενο αυτό δινόταν ξεκάθαρα η εικόνα του σχολείου - επιχείρηση, αφού, δείκτες και κριτήρια αξιολόγησης μεταξύ άλλων θα είναι τα μέσα και οι πόροι (υλικοτεχνική υποδομή, οικονομικοί πόροι, ανθρώπινο δυναμικό), η οργάνωση και διοίκηση σχολείου και η αξιοποίηση πόρων, το κλίμα και οι σχέσεις στο σχολείο.
• Επίσης, θα αξιολογούνται οι εκπαιδευτικές διαδικασίες (εφαρμογή προγράμματος σπουδών, ποιότητα διδασκαλίας, οργάνωση της τάξης, εκπαιδευτικές δραστηριότητες, επιμόρφωση εκπαιδευτικών). Στη σχετική παρουσία, εμφανίζεται και ο δείκτης της επίτευξης μαθησιακών στόχων. Τέλος, κριτήρια είναι τα «εκπαιδευτικά αποτελέσματα (φοίτηση/διαρροή, επίδοση/πρόοδος μαθητών, ατομική και κοινωνική ανάπτυξη μαθητών)».
• Η υπουργός Παιδείας έχει μιλήσει ξεκάθαρα για σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα. Αναφέρουμε μόνο την αποκαλυπτική δήλωσή της (σε συνέντευξη στις 28/2/2010), όπου είχε τάξει οικονομικά «μπόνους» στους «καινοτόμους» εκπαιδευτικούς: «Από του χρόνου θα προχωρήσουμε και στην υλική ανταμοιβή τους». Μπορεί να μην υλοποίησε φέτος την υπόσχεσή της, αλλά επέμεινε: «Δεν μπορεί οι καλύτεροι, οι άριστοι, οι σημαντικοί, αυτοί που θέλουν, αυτοί που δουλεύουν περισσότερο να μην έχουν διαφορετική αντιμετώπιση και ηθική και υλική από τους υπολοίπους».