Oι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα, από το 2009 μέχρι το 2013, έχουν χάσει πάνω από πέντε μισθούς: 2 μισθούς έχασαν από τα επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα και άδειας (13ος και 14ος μισθός), ένα μισθό από την περικοπή όλων των επιδομάτων, δυο μισθούς από τη μείωση του αφορολόγητου από 12.000 σε 5.000 ευρώ, ένα μισθό από τα έκτακτα χαράτσια, το 1% υπέρ του Ταμείου Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων, 2% υπέρ του ΕΚΑΣ, 1% έκτακτη εισφορά για όσους είχαν εισόδημα μέχρι 20.000 ευρώ και 2% για όσους είχαν εισόδημα πάνω από 20.000 ευρώ.

Ετσι εκφράζεται στην πραγματικότητα αυτό που λέει η κυβέρνηση «μείωση της λεγόμενης μισθολογικής δαπάνης» κατά 8,75 δισεκατομμύρια από το 2009 μέχρι το 2013, δηλαδή από 24,5 δισ., στα 15,7 δισ. Οι μειώσεις αυτές τσάκισαν και γονάτισαν κυριολεκτικά τον κόσμο. Κανείς δεν μπορεί να μιλάει σήμερα για ουσιαστική ανακούφιση όσων εργάζονται στο Δημόσιο, αν δεν προβάλει ως αίτημα την αποκατάσταση τουλάχιστον των εισοδημάτων στα επίπεδα του 2009. Αν δε διεκδικεί την ανάκληση όλων των απολύσεων που έγιναν, την κατάργηση της διαθεσιμότητας.