Το υπουργείο Παιδείας εισάγει το μάθημα των Αγγλικών στην Α 'Δημοτικού και το μάθημα Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνίας για 2 ώρες εβδομαδιαίως σε όλες τις τάξεις, Δημοτικού άρα και αυτό από την Α'. Βάζουν παιδιά που ακόμα δεν μπορούν να μιλήσουν καλά καλά τη μητρική τους, να μάθουν μια ξένη γλώσσα! Στην πραγματικότητα, όχι μόνο δε θα μάθουν σωστά και καλά την ξένη γλώσσα, αλλά θα τους δημιουργήσουν συγχύσεις και στην εκμάθηση της μητρικής τους γλώσσας, η οποία δεν αποτελεί απλά μέσο επικοινωνίας, αλλά μέσο λόγου, δηλαδή, σκέψης. Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν και για τη χρήση τεχνολογιών απ 'την Δημοτικού Α'. Πρόκειται για έγκλημα «παιδαγωγικής», τα 6 τους χρόνια που θα αποσυντονίζει πλήρως τα παιδιά απ '.

 Τα παραπάνω προκύπτουν από το πρόγραμμα που θα ισχύσει από την ερχόμενη σχολική χρονιά, για τα 800 πιλοτικά ολοήμερα δημοτικά σχολεία, που ανακοίνωσε το υπουργείο Παιδείας. Είναι σαφές όμως ότι πρόθεση της κυβέρνησης είναι να γενικεύσει πολύ σύντομα σε όλα τα σχολεία αυτές τις απαράδεκτες πρακτικές, που αποτελούν στόχους της εκπαιδευτικής πολιτικής της ΕΕ, δηλαδή του κεφαλαίου. Και είναι αξιοσημείωτο ότι δεν υπαγορεύει η παιδαγωγική επιστήμη αυτές τις μεθόδους, αλλά πρώτα αποφασίζονται σε επίπεδο πολιτικής των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών και κατόπιν «υπαγορεύεται» στην παιδαγωγική επιστήμη να τις «στηρίξει» θεωρητικά.

Πράγματι, η κυρίαρχη αντίληψη που έχουν περάσει σε μεγάλο μέρος των γονιών είναι ότι τα παιδιά χρειάζονται από νωρίς «εφόδια», με λίγα λόγια «ό, τι μαθαίνεις καλό είναι, αφού μπορεί να σου χρειαστεί» ... Μπορεί να φαίνεται, όντως, εντυπωσιακό ένα παιδί 6 χρόνων να συλλαβίζει αγγλικές λέξεις ή να χρησιμοποιεί έναν υπολογιστή καλύτερα απ 'τους γονείς του, αλλά το ερώτημα που τίθεται είναι συγκεκριμένο: αυτή Βοηθιέται απ' τη διαδικασία, στο σχολείο, για την ολοκληρωμένη και υγιή διαμόρφωση της προσωπικότητάς του? Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία, όντως, είναι «σφουγγάρια» και πολύ γρήγορα μπορούν να αναπαράγουν λέξεις, κινήσεις, κτλ. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ασχολούνται με οτιδήποτε, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ηλικία τους και οι ανάγκες ανάπτυξής τους?

Το θέμα της χρήσης τεχνολογιών απ 'Δημοτικού την Α' συνδέεται άμεσα με τη γενική κατεύθυνση του υπουργείου Παιδείας, για «ψηφιακό σχολείο», όπου οι επιχειρήσεις στο χώρο θα κάνουν πάρτι επενδύσεων. Και εδώ, όμως, το παιδαγωγικό έγκλημα είναι τεράστιο. Η χρήση υπολογιστών απ 'την Α' Δημοτικού - και μάλιστα με μάθημα - θα απομονώσει συναισθηματικά και σωματικά το παιδί, σε μια ηλικία που η κοινωνικοποίηση είναι ένα κυρίαρχο μέσο ανάπτυξής του. Επιπλέον, ο υπολογιστής είναι ένα αφαιρετικό μέσο, το οποίο, σε αυτή την ηλικία, το παιδί μπορεί να τον κατανοήσει μόνο σαν ένα παιχνίδι. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι στις ΗΠΑ στα ακριβά και φημισμένα σχολεία χρησιμοποιούνται «παραδοσιακά» μέσα διδακτικής στις μικρές ηλικίες. Αντίθετα, στα υποβαθμισμένα σχολεία η χρήση ηλεκτρονικών μηχανημάτων κυριαρχεί.

Η απάντηση στις «πρωτοβουλίες» του υπουργείου Παιδείας βρίσκεται στα κείμενα της ΕΕ για την Παιδεία και εκεί μπορεί να βρεθεί και η πολιτική και ιδεολογική αφετηρία των αλλαγών που προωθούνται για το «νέο» σχολείο. Αναφέρουμε ενδεικτικά: «Σε έναν ολοένα πιο σύνθετο κόσμο, η δημιουργικότητα, η ικανότητα πλευρικής σκέψης, οι εγκάρσιες δεξιότητες και η προσαρμοστικότητα τείνουν να έχουν μεγαλύτερη αξία από συγκεκριμένους κορμούς γνώσης» (Εγγραφο εργασίας των υπηρεσιών της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων: «Σχολεία για τον 21ο αιώνα», 11 Ιούλη 2007). Τι σημαίνει αυτό πρακτικά? Προτιμούν την «πλευρική σκέψη», δηλαδή τη σκέψη που δεν ακουμπά την ουσία, αλλά απλά μπορεί να διαχειριστεί «μπακαλίστικα» ορισμένα πρακτικά ζητήματα. Δεν τους ενδιαφέρει οι πολλοί να κατακτούν τον «κορμό της γνώσης», δηλαδή την κατάκτηση της γνώσης, την αφομοίωσή της και την εμβάθυνση σε αυτή.

αυτό Γι 'το λόγο επιλέγουν κάποιες αναγκαίες βασικές ικανότητες για τους πολλούς, τις «περιβόητες» 8 δεξιότητες που πρέπει να εντάσσονται στα εκπαιδευτικά συστήματα. Συγκεκριμένα, πρόκειται για μια συρραφή στοιχειωδών γνώσεων, χρηστικών δεξιοτήτων: «Επικοινωνία στη μητρική γλώσσα, επικοινωνία σε ξένες γλώσσες, μαθηματική ικανότητα και βασικές ικανότητες στην επιστήμη και την τεχνολογία, ψηφιακή ικανότητα, μεταγνωστικές ικανότητες, κοινωνικές ικανότητες και ικανότητες που σχετίζονται με την ιδιότητα του πολίτη, πρωτοβουλία και επιχειρηματικότητα και πολιτισμική συνείδηση και έκφραση» ( Σύσταση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Συμβουλίου σχετικά με τις βασικές ικανότητες της διά βίου μάθησης 2006/962/ΕΚ).

Σε αυτό το πλαίσιο οι «βασικές» γνώσεις στην ξένη γλώσσα, δηλαδή τα «τουριστικά» αγγλικά, όπως και η «βασική» και χρηστική «αξιοποίηση» των νέων τεχνολογικών, είναι «απαραίτητες» για όλους. Γιατί θέλουν μια μεγάλη μάζα, φθηνού και ευέλικτου δυναμικού, που θα μπορεί να αλλάζει δουλειές και να ανταποκρίνεται σε αυτές. Οι εργαζόμενοι, πλέον, σύμφωνα με την πολιτική της ΕΕ, για την «κινητικότητα», θα ζητιανεύουν δουλειά σε όλη την Ευρώπη. Τα «κουτσά» αγγλικά και υπολογιστές είναι απαραίτητοι για όλους. Η αξιοποίηση της γνώσης ξένων γλωσσών και ουσιαστικής χρήσης της τεχνολογίας είναι για λίγους. Εξάλλου, ο μισομορφωμένος εργαζόμενος, που δεν έχει ολοκληρωμένη μόρφωση, χειραγωγείται πιο εύκολα και πείθεται ότι οι ανάγκες του συμβαδίζουν με τις ανάγκες του αφεντικού του ...

 Η εισαγωγή της διδασκαλίας της αγγλικής γλώσσας από την Α 'τάξη του Δημοτικού, στο όνομα των λεγόμενων, και φυσικά υπό αμφισβήτηση, διαπολιτισμικών στόχων του υπουργείου Παιδείας για το σεβασμό της «πολυμορφίας» και του «διαπολιτισμικού διαλόγου» και της «διάχυσης των πολιτισμών» , στην πραγματικότητα, δεν είναι τίποτα περισσότερο, παρά η εφαρμογή της γλωσσολογικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στα πλαίσια της περιβόητης ευρωπαϊκής «πολυγλωσσίας», όπου το ζητούμενο είναι, από τη μια, η τεχνική επικοινωνιακή κατάρτιση σε διάφορες γλώσσες, η οποία θα έπρεπε να ξεκινά νωρίτερα και από τη στοιχειώδη εκπαίδευση και, από την άλλη, η επιβολή μιας κυρίαρχης γλώσσας πάνω στη μητρική.

 Με αυτήν την έννοια προωθήθηκε - με τις γνωστές και πάλι «δημοκρατικές» διαδικασίες - η β 'ξένη τάξη γλώσσα στην Ε' του Δημοτικού. Είναι φανερό. Η πολιτική αυτή αφορά τις απαιτήσεις της αγοράς όσο και την κινητικότητα των εργαζομένων στην ΕΕ. Το βάρος που δίνεται στην αγγλική γλώσσα είναι προφανές ότι προκύπτει από το γεγονός ότι αυτή είναι η πιο εμπορική σε σχέση με τις άλλες γλώσσες.

 Στην περίπτωση των Αγγλικών, Δημοτικού και Β 'που θα διδάσκονται σε παιδιά της Α', τα οποία δεν έχουν ούτε στοιχειωδώς ακόμη έρθει σε επαφή με το γραπτό λόγο της μητρικής τους γλώσσας, δεν πρόκειται για παιδαγωγική αυθαιρεσία, μα για επιστημονικό ατόπημα. αυτήν Η εισαγωγή της συστηματικής διδασκαλίας της ξένης γλώσσας σ 'την ηλικία δε στηρίζεται σε καμιά έρευνα.

 Αντίθετα, υπάρχουν τεκμηριωμένες μελέτες για την ανάγκη ύπαρξης στέρεου γλωσσικού υπόβαθρου της μητρικής γλώσσας, προκειμένου να στηριχθεί και να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα η διδασκαλία μιας ξένης γλώσσας (Λ. Βιγκότσκι κ.ά.). Γλώσσα και σκέψη είναι αλληλένδετες αναπτυξιακές λειτουργίες κατά τη διαμόρφωση της ανθρώπινης προσωπικότητας, που έχουν να κάνουν με το πολιτισμικό υπόβαθρο και την ιστορία του κάθε λαού, μέσα από τη διαλεκτική σύνδεση του «σημαίνοντoς» και του «σημαινόμενου».

 Στην αυγή της εδραίωσης του γραπτού λόγου του παιδιού, τάξη στην Α ', ο κίνδυνος της «σαλαμοποίησης» αυτής της διαδικασίας είναι κάτι παραπάνω από ορατός. Επομένως, καμιά αυταπάτη ότι πρόκειται για μια διαδικασία αναβάθμισης του περιεχομένου της εκπαίδευσης και πολύ περισσότερο της γλωσσικής ετοιμότητας και ευχέρειας των μαθητών / τριών. Ας πάψουν να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα «γκρίκλις» των παιδιών και τη γλωσσική πενία - την ενθαρρύνουν και την προωθούν!

 
Κυριακή ΚΑΜΑΡΙΝΟΥ
Δασκάλα, διευθύντρια σχολείου και Δρ. Κοινωνιολογίας