Εθελοντικό πρόγραμμα δήθεν επαναχρησιμοποίησης, αλλά ουσιαστικά πολτοποίησης των σχολικών βιβλίων, προτείνει στα σχολεία το υπουργείο Παιδείας!

Προκειμένου να κατευνάσει το θόρυβο που δημιουργήθηκε από την εξαγγελία κατάργησης του Οργανισμού Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων (ΟΕΔΒ), η υπουργός Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου, σε πρόσφατη συνέντευξή της, αναφέρθηκε σε εγκύκλιο που έχει αποσταλεί στα σχολεία για την επαναχρησιμοποίηση των σχολικών βιβλίων. «Χρειάζεται μια κουλτούρα σεβασμού στο βιβλίο. Δε σημαίνει ότι επειδή το βιβλίο δίνεται δωρεάν από το υπουργείο Παιδείας, πρέπει να πετιέται ή να καίγεται», είπε η υπουργός Παιδείας και ισχυρίστηκε ότι η εγκύκλιος έχει στόχο να μάθει τους μαθητές να σέβονται τα βιβλία και το δημόσιο χρήμα.

Σύμφωνα, λοιπόν, με την εγκύκλιο που στάλθηκε από το υπουργείο Παιδείας στις 26 Νοέμβρη: «Αμεσος στόχος του προγράμματος Συλλογής και Επαναχρησιμοποίησης Σχολικών Βιβλίων είναι η συστηματική συγκέντρωση των βιβλίων των μαθητών μετά το πέρας της χρήσης τους, ώστε να επαναχρησιμοποιούνται από τους μαθητές κατά το επόμενο σχολικό έτος ή να επιστραφούν στον ΟΕΔΒ για πολτοποίηση»! Είναι πραγματικά εξωφρενικό να μιλάει η υπουργός για «κουλτούρα σεβασμού στο βιβλίο», την ώρα που με αυτό το πρόγραμμα ενσταλάζει στις συνειδήσεις των μαθητών ότι τα βιβλία τους είναι ΑΧΡΗΣΤΑ μετά το πέρας της σχολικής χρονιάς και άρα μπορούν να τα στέλνουν για πολτοποίηση. Μαθαίνουν τους μαθητές ουσιαστικά να μην εμβαθύνουν τη σχέση τους με το σχολικό βιβλίο, να μη διαβάζουν, όταν τους υποδεικνύουν να τα διατηρούν σε «άριστη κατάσταση», προκειμένου, δήθεν, να επαναχρησιμοποιηθούν από άλλους μαθητές την επόμενη χρονιά. Επιβραβεύουν, δηλαδή, τους μαθητές όταν δεν υπογραμμίζουν πάνω στα βιβλία, όταν δεν κρατούν σημειώσεις στο περιθώριό τους, επιβραβεύουν τους μαθητές όταν έχουν με το βιβλίο μια σχέση «πρόσκαιρη» και «εξ αποστάσεως»! Κι αυτό το βαφτίζουν «κουλτούρα σεβασμού στο βιβλίο»!

Είναι γεγονός ότι τα σχολικά βιβλία που υπάρχουν σήμερα ως προς το περιεχόμενό τους είναι επιεικώς... κακά. Δεν αποπνέουν στους μαθητές την αγάπη για το διάβασμα, δεν τους συνεπαίρνουν, τα θεωρούν ήδη άχρηστα. Ομως, αντί να διορθώσει αυτή τη στρεβλή πραγματικότητα των βιβλίων, το υπουργείο Παιδείας τη ...νομιμοποιεί και την επαυξάνει.

Λέει ξεκινώντας η εγκύκλιος: «Κάθε χρόνο το υπουργείο Παιδείας (...) διαθέτει τεράστια ποσά για την παραγωγή και διάθεση των σχολικών βιβλίων στους μαθητές». Από την πρώτη αράδα μετρούν τα σχολικά βιβλία ως ένα βαρύ κόστος που πρέπει να μειωθεί! Οταν όμως μετράς το βιβλίο ως κόστος είναι σαν να μετράς ολόκληρη τη μόρφωση και την ουσία της ως κόστος... «Εχει παρατηρηθεί ότι τα βιβλία που παράγονται κάθε χρόνο υπερβαίνουν κατά 25% περίπου τον αριθμό των μαθητών», λέει η εγκύκλιος, λες και δεν είναι γνωστό ότι πέρα από τους μαθητές κάθε χρονιά χρειάζεται ένας επιπλέον αριθμός βιβλίων για τους εκπαιδευτικούς, τους νεοδιοριζόμενους ή το πλήθος των ελαστικά απασχολούμενων καθηγητών (που αλλάζουν ειδικότητες, τάξεις κλπ.) ή λες και δεν υπάρχει ανάγκη να έχουν τα σχολεία κάποια επιπλέον αντίτυπα από όλα τα βιβλία για να αντικαταστήσουν κάποια σε περίπτωση απώλειας, καταστροφής κλπ.

Παρακάτω, η εγκύκλιος προσθέτει ότι «από φέτος θα είναι συνεχώς αυξανόμενος ο αριθμός των σχολείων με αναβαθμισμένη ψηφιακή υποδομή, όπου οι μαθητές μπορούν να χρησιμοποιούν τα βιβλία τους σε ψηφιακή μορφή»!! Παρά τις διαβεβαιώσεις, δηλαδή, της υπουργού Παιδείας υπονοείται ότι στα σχέδια του υπουργείου είναι ο περιορισμός της δωρεάν διανομής βιβλίων και το φόρτωμα στους γονείς του κόστους εκτύπωσης των βιβλίων από ψηφιακά αρχεία (γιατί όταν συζητάμε για μελέτη, μιλάμε για χαρτί και σημειώσεις και όχι για ...«σερφάρισμα», που εξανεμίζεται και φεύγει από το μυαλό μετά από λίγα 24ωρα).

Τέλος, η εγκύκλιος περιγράφει την προτεινόμενη διαδικασία για τη συγκέντρωση των βιβλίων προς επιστροφή ή πολτοποίηση, ένα μεγάλο μέρος της οποίας προτείνεται να φορτωθεί στους ίδιους τους μαθητές που έτσι τάχα θα αποκτήσουν οικολογική συνείδηση και θα ενισχύσουν το πνεύμα του ...εθελοντισμού! Τα βιβλία, πάντως, θα μάθουν να τα θεωρούν άχρηστα.