Για τις ηλεκτρονικές εκλογές στα Υπηρεσιακά Συμβούλια (Υ.Σ.) των Εκπαιδευτικών

Η κυβέρνηση της ΝΔ κλιμακώνει την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας. Με αφορμή την πανδημία, προσπαθεί να γενικεύσει και να μονιμοποιήσει όλες τις αντεργατικές ρυθμίσεις, παλιές και νέες. Κυβέρνηση και Υπουργείο Παιδείας έχουν πραγματικά κλείσει τα αυτιά τους απέναντι στα δίκαια αιτήματα μαθητών, γονιών και εκπαιδευτικών για ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας στα σχολεία. Αντί να δώσουν λύσεις απαντάνε με καταστολή.

Με μια σειρά νομοθετικών ρυθμίσεων και διατάξεων, η κυβέρνηση προσπαθεί να βάλει εμπόδια στη ζωή, τη λειτουργία και τη δράση των συνδικάτων. Μια από αυτές είναι και η λεγόμενη ηλεκτρονική ψηφοφορία.

Οι «ηλεκτρονικές ψευδο-εκλογές» για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια των εκπαιδευτικών αποτελούν γενική πρόβα

Πριν ακόμα δοθεί στη δημοσιότητα το τερατούργημα που αφορά τη λειτουργία των συνδικάτων, η Υπουργός Παιδείας ανακοίνωσε ότι οι φετινές εκλογές για την ανάδειξη εκπροσώπων των εργαζομένων στα Υπηρεσιακά Συμβούλια θα γίνουν ηλεκτρονικά στις 7 του Νοέμβρη. Η κίνηση αυτή είναι μια «πρόβα τζενεράλε», καθώς αφορά ένα σημαντικό κλάδο με πάνω από 170.000 εργαζόμενους και δύο από τις μεγαλύτερες Ομοσπονδίες του Δημοσίου (ΔΟΕ και ΟΛΜΕ).

Η Υπουργός Παιδείας, ενώ γνωρίζει τη διαφωνία της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ και τη δηλωμένη άρνηση τους να συμμετέχουν σε αυτή τη διαδικασία, καθώς και την απόφαση να αποσύρουν οι παρατάξεις τα ψηφοδέλτια τους, επιδεικνύει έναν πρωτοφανή κυβερνητικό αυταρχισμό. Επιμένει αδιάλλακτα να επιβάλλει τη διεξαγωγή των ηλεκτρονικών εκλογών.

Η κυβέρνηση, με αιχμή του δόρατος το Υπουργείο Παιδείας, επιχειρεί, με αφορμή τις εκλογές για τα Υ.Σ. των εκπαιδευτικών, μια γενικευμένη αντιδραστική παρέμβαση στη δομή, τη λειτουργία και τη φυσιογνωμία συνολικά του συνδικαλιστικού κινήματος. Νομίζουν ότι, βρήκαν ευκαιρία για να «δοκιμάσουν» το θεσμό των ηλεκτρονικών ψηφοφοριών και από την «επιτυχία» του να τον καθιερώσουν έπειτα σε όλες τις διαδικασίες των σωματείων (εκλογή Διοικητικών Συμβουλίων, αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων, κήρυξη απεργιών κλπ). Κάνουν πρόβα του αντισυνδικαλιστικού νόμου που έχουν στα σκαριά. Αν και είναι βέβαιο ότι θα φάνε τα μούτρα τους.

Τα δήθεν «επιχειρήματα» της κυβέρνησης για την «ηλεκτρονική ψηφοφορία»

Το πρώτο επιχείρημα της κυβέρνησης είναι ότι με αυτόν τον τρόπο θα αυξηθεί η συμμετοχή. Σκόπιμα, όμως, αποκρύπτουν ότι στις εκλογές των Υπηρεσιακών Συμβουλίων, όλα τα προηγούμενα χρόνια, συμμετέχει η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών (πάνω από το 85%). Είναι εκλογές που έχουν τη μεγαλύτερη συμμετοχή εργαζομένων από κάθε άλλη διαδικασία (για λόγους που δε θα αναλύσουμε στο παρόν άρθρο). Η δια ζώσης ψηφοφορία δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για αυτούς που έχουν αποφασίσει ούτως ή άλλως να μη συμμετέχουν. Τι παραπάνω μπορεί να προσφέρει η «ηλεκτρονική» ψηφοφορία;

Μόνο για γέλια είναι το επιχείρημα ότι εκπαιδευτικοί παίρνουν τηλέφωνο στο Υπουργείο και λένε στην Υπουργό ότι: «επιτέλους πρώτη φορά θα ψηφίσω, θα συμμετάσχω στις διαδικασίες. Δεν το έχω κάνει ποτέ, θα το κάνω φέτος». Η κα. Κεραμέως, φαίνεται ότι έπαθε «Παπανδρέου» ο οποίος ισχυρίζονταν ότι συναντούσε στο δρόμο συνταξιούχους που δήλωναν πρόθυμοι να δώσουν τη σύνταξη τους στην Τρόικα.

Το δεύτερο επιχείρημα που προβάλλεται, είναι ότι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες έχουν εφαρμοστεί χωρίς προβλήματα στις πρυτανικές εκλογές σε 6 Πανεπιστήμια. Καταρχάς, πρέπει να αναφέρουμε ότι η Πανεπιστημιακή κοινότητα έχει εκφράσει ενστάσεις και προβληματισμούς γι’ αυτή τη διαδικασία. Αλλά ανεξάρτητα από αυτό, είναι πέρα για πέρα άστοχο να συνδέονται δύο διαφορετικές εκλογικές διαδικασίες. Στην περίπτωση των πρυτανικών εκλογών, πρόκειται για μία διαδικασία επιλογής της διοίκησης των πανεπιστημίων, στην οποία συμμετέχουν μερικές εκατοντάδες πανεπιστημιακών καθηγητών.

Στην περίπτωση των Υπηρεσιακών Συμβουλίων οι εργαζόμενοι εκλέγουν τους δικούς τους εκπροσώπους. Είναι συνδικαλιστικές εκλογές, στις οποίες συμμετέχουν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, σε πολλές περιπτώσεις γίνονται γενικές συνελεύσεις, διεξάγεται ζωντανή συζήτηση και επαφή μεταξύ των εργαζομένων, υπάρχει αντιπαράθεση, κριτική και έλεγχος των αιρετών. Οι αιρετοί οφείλουν να δεσμεύονται από τις συλλογικές αποφάσεις και να απολογούνται στους εργαζόμενους.  Πρέπει να γνωρίζει η κα. Κεραμέως ότι οι εκλογές για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια δεν είναι εκλογές ενός club ή μιας φιλοτελικής λέσχης. Σε τελική ανάλυση, είναι εκλογές για τους εκπροσώπους των εργαζομένων και τον πρώτο λόγο για τη διαδικασία τον έχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Τα σωματεία μας έχουν τοποθετηθεί ξεκάθαρα ενάντια στις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες. Μέχρι και καταστατικά σωματείων και Ομοσπονδιών υπάρχουν που απορρίπτουν την επιστολική ψήφο και την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Το Υπουργείο, δηλαδή ο εργοδότης μας, δεν έχει καμία δουλειά να παρεμβαίνει και να επιβάλλεται στις διαδικασίες των εργαζομένων.

Ούτε φυσικά μπορεί να σταθεί το επιχείρημα ότι η ηλεκτρονική ψηφοφορία προκρίνεται ως η πιο δημοκρατική λύση, λόγω της πανδημίας. Οι εκλογές είναι η κατάληξη μίας διαδικασίας, που διεξάγεται με διάρκεια, ζωντανή επαφή και συζήτηση, ενεργή και δυναμική παρουσία και συμμετοχή. Οι ειδικές συνθήκες της πανδημίας, αντικειμενικά, έχουν δυσχεράνει όλα αυτά. Η ηλεκτρονική ψηφοφορία δε διασφαλίζει τις δημοκρατικές διαδικασίες. Άλλες στοχεύσεις έχει η κυβέρνηση.

Από την άλλη πλευρά, οι εργαζόμενοι και τα σωματεία, αναγνωρίζουν τις δυσκολίες αλλά και την ανάγκη να πραγματοποιηθούν οι εκλογές με ασφάλεια για όλους τους συμμετέχοντες. Έχουμε, έγκαιρα, διατυπώσει το αίτημα να εξασφαλιστούν οι απαραίτητοι υγειονομικοί όροι (περισσότερα εκλογικά τμήματα, ατομικά μέσα προστασίας κλπ.) για την διεξαγωγή των εκλογών, όπως έχει γίνει σε άλλους κλάδους του Δημοσίου (π.χ. Περιφέρειες) όπου πραγματοποιούνται αυτές τις μέρες εκλογές για τα αντίστοιχα Υ.Σ., δια ζώσης και, μάλιστα, καθημερινή. Τελικά, αν αυτό δεν είναι εφικτό, έχει προταθεί η παράταση της θητείας των αιρετών για ένα μικρό διάστημα, κάτι που επίσης, έγινε με απόφαση της κυβέρνησης σε εκατοντάδες σωματεία εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.

Είναι επικίνδυνη στρέβλωση να θεωρείται δημοκρατική διαδικασία η διεξαγωγή εκλογών, χωρίς ενημέρωση, χωρίς ζωντανή συζήτηση, χωρίς αντιπαράθεση, χωρίς ανταλλαγή απόψεων. Καμία δημοκρατική διαδικασία δε διασφαλίζεται από τον καθένα ξεχωριστά, με το πάτημα ενός κουμπιού (like/dislike), μπροστά από την οθόνη ενός υπολογιστή ή από τον καναπέ του σπιτιού του.

Μόνο εκ του πονηρού και με σκοπό την αποδυνάμωση της ενεργής και αποτελεσματικής συλλογικής δράσης, μπορεί να εξηγηθεί αυτή η αντιδραστική απόφαση της κυβέρνησης.

Είναι ασφαλείς και αδιάβλητες οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες;

Τόσο στη χώρα μας, όσο και σε άλλες χώρες του εξωτερικού υπάρχει σοβαρή αντιπαράθεση για την αξιοπιστία τέτοιων συστημάτων και μάλιστα από διάφορες πολιτικές πλευρές. Η διασφάλιση του αδιάβλητου της διαδικασίας και του απόρρητου των ψηφοδελτίων, που με κομπασμό ισχυρίζεται το Υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση, δεν είναι δεδομένα.

Μάλιστα, δημοσιευμένες μελέτες από επιστήμονες, πανεπιστήμια και φορείς διαπιστώνουν ότι τα συστήματα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας παρουσιάζουν προβλήματα τόσο σε τεχνικά θέματα, όσο και από την πλευρά της διαφάνειας, της μυστικότητας και της προστασίας της ανωνυμίας των ψηφοφόρων και της ψήφου τους.

Κάνεις δεν μπορεί να διασφαλίσει ότι τα συστήματα αυτά είναι ακριβή, δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο της νοθείας και της παραποίησης των εκλογικών αποτελεσμάτων της «ηλεκτρονικής κάλπης». Ούτε φυσικά είναι διασφαλισμένη η ταυτοποίηση των ψηφοφόρων και η εξασφάλιση της μοναδικότητας της ψήφου. Δεν είναι, άλλωστε, λίγα τα παραδείγματα από εταιρίες κολοσσούς που τα δεδομένα των χρηστών έχουν παραβιαστεί όπως για παράδειγμα η Adobe, το eBay, η Yahoo, το Twitter κλπ. Μόλις την προηγούμενη άνοιξη, κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο ότι παραβιάστηκαν και τα συστήματα του Πανελλήνιου Σχολικού δικτύου, αναγκάζοντας το τελευταίο να προβεί σε μια χλιαρή διάψευση. Για να μη θυμίσουμε τις εικόνες απείρου κάλους στην ηλεκτρονική ψηφοφορία για την ανάδειξη του τελευταίου προέδρου της Ν.Δ., όταν τα συστήματα έπεφταν το ένα μετά το άλλο.

Πιο συγκεκριμένα οι κίνδυνοι από την εφαρμογή των ηλεκτρονικών ψηφοφοριών είναι:

1. Η μυστικότητα της ψήφου δεν είναι εγγυημένη

Στις δια ζώσης εκλογές, η μυστικότητα είναι εξασφαλισμένη και αδιαμφισβήτητη (ελέγχεται από την εφορευτική επιτροπή, τους εκπροσώπους των συνδυασμών, τα παραβάν κλπ.). Στην ηλεκτρονική ψηφοφορία υπάρχουν 2 σοβαρά ζητήματα που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν.

Καταρχάς, από τεχνολογική σκοπιά, τα διαθέσιμα συστήματα δεν μπορούν να προστατεύσουν το απόρρητο των επικοινωνιών. Ο οποιοσδήποτε υπολογιστής (του χρήστη ή και ενδιάμεσος) μπορεί να μολυνθεί από κακόβουλο λογισμικό και ανά πάσα στιγμή να γνωρίζει ένας τρίτος ακόμα και τι πληκτρολογεί ένας χρήστης.

Επίσης, δε διασφαλίζεται αν αυτός που ψηφίζει πίσω από έναν υπολογιστή ενεργεί αυτοβούλως, αυτοπροσώπως, χωρίς πιέσεις και άλλες παρεμβάσεις. Δηλαδή, ότι, κατά την διάρκεια της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, ο ψηφοφόρος είναι μόνος τους και δε δέχεται πιέσεις από κανέναν εξωτερικό παράγοντα (σαν να μπαίνεις στο παραβάν για να ψηφίσεις και να έχεις μαζί για παρέα τον διευθυντή, τον προϊστάμενο, τον εργοδότη κ.λ.π.). Ας μην προτρέξει κανείς να ισχυριστεί ότι δεν ασκούνται πιέσεις στους εργαζόμενους, ότι αυτά δεν συμβαίνουν ή ότι δεν μπορούν να συμβούν στα σχολεία και στους εκπαιδευτικούς.

2. Τα εκλογικά αποτελέσματα μπορούν να παραποιηθούν

Καμία εγγύηση δεν μπορεί να δοθεί για την αποφυγή της αλλοίωσης των εκλογικών αποτελεσμάτων, για το ότι οι ψήφοι των εργαζομένων δεν έχουν παραποιηθεί και μάλιστα μαζικά.

Είναι γνωστό ότι υπάρχουν κακόβουλα προγράμματα ή ιοί που μπορούν όχι μόνο να παρακολουθούν αλλά και να παραποιούν τις επιλογές των χρηστών κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας και μάλιστα σε μαζική κλίμακα. Το ίδιο το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο ενημερώνει τους χρήστες του ότι διακινούνται με ηλεκτρονική αλληλογραφία μολυσμένα μηνύματα με επικίνδυνα συνημμένα αρχεία και μάλιστα οι αποστολείς φαίνονται να είναι σχολεία ή άλλοι φορείς του Υπουργείου Παιδείας.

Η εμπειρία από το σύστημα «Ζευς» που χρησιμοποιήθηκε στις πρυτανικές εκλογές και θα χρησιμοποιηθεί και στις εκλογές για τους αιρετούς είναι αποκαλυπτική. Η ψηφοφορία γίνονταν με έναν απλό ηλεκτρονικό σύνδεσμο (link) που θα μπορούσε να διαρρεύσει και να ψηφίσει ξανά και ξανά ο οποιοσδήποτε, αρκεί να γνωρίζει με κάποιο τρόπο τα στοιχεία ταυτοποίησης του ψηφοφόρου.

Δεν μπορεί να αποκλειστούν δυσκολίες στη σύνδεση του διαδικτύου ή πιθανότητα δυσλειτουργίας των κεντρικών υπολογιστών με αποτέλεσμα τον αποκλεισμό ψηφοφόρων από τη διαδικασία. Είναι πολλά τα παραδείγματα πτώσης του δικτύου μεγάλων εταιριών τηλεπικοινωνίας. Ενώ δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την περίοδο της καραντίνας όπου όλοι ζήσαμε την κατάσταση στα ηλεκτρονικά συστήματα του Υπουργείου για την υποστήριξη της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης.

3. Οι εφορευτικές επιτροπές είναι απλά διακοσμητικές

Οι εφορευτικές επιτροπές έχουν απλά διακοσμητικό ρόλο. Δεν μπορούν ούτε να ελέγξουν τη διαδικασία ούτε να παρέμβουν ουσιαστικά σε αυτήν. Δε γνωρίζουν τις πληροφορίες που διακινούνται ή τις πιθανές παρεμβάσεις που μπορεί να έχουν γίνει κατά την εκλογική διαδικασία.

Δεν μπορεί να γίνει καμία εκ των υστέρων νομική παρέμβαση (ένσταση) για τη διαδικασία για τυχόν παρατυπίες, καθώς δεν μπορεί να ελεγχθεί η ηλεκτρονική ψηφοφορία παρά μόνο από τους τεχνικούς διαχειριστές που έχει ορίσει το Υπουργείο, δηλαδή ο εργοδότης μας.

Δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί καμία επανακαταμέτρηση μιας και δεν υπάρχουν ψηφοδέλτια. Όλη η διαδικασία είναι αυτόματη και βασίζεται στην «τυφλή εμπιστοσύνη» στο σύστημα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας.

4. Δίνεται μεγαλύτερη δυνατότητα εξαναγκασμού και εξαγοράς ψήφων

Οι ψηφοφόροι είναι πιο ευάλωτοι στον εξαναγκασμό ή ακόμα και στην εξαγορά της ψήφου τους, αφού δεν υπάρχει κανένας έλεγχος της κατάστασης που βρίσκεται ο ψηφοφόρος την ώρα που ψηφίζει μπροστά από τον υπολογιστή του. Επίσης, δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει το ενδεχόμενο να ψηφίσει κάποιος για λογαριασμό άλλου. Και πάλι η εμπειρία από το σύστημα Ζευς είναι άκρως αποκαλυπτική. Ο ηλεκτρονικός σύνδεσμος ψηφοφορίας μπορούσε να δοθεί από κάποιον ψηφοφόρο σε κάποιον άλλον που, έτσι, θα ψήφιζε για δεύτερη φορά. Είναι σα να δίνεις ή να σου παίρνουν την ταυτότητά σου στις βουλευτικές και να ψηφίζουν αντί για σένα. 

5. Διαφορετική δυνατότητα πρόσβασης

Όσο κι αν φαίνεται υπερβολικό, δεν μπορεί να αποκλειστεί το γεγονός ότι υπάρχουν διαφορετικές δυνατότητες πρόσβασης στον κλάδο μας. Η ηλεκτρονική ψηφοφορία μπορεί να δημιουργήσει «ψηφιακά χάσματα» ανάμεσα σε εκείνους που έχουν υπολογιστές και διαδίκτυο στο σπίτι τους και ανάμεσα σε αυτούς που δεν έχουν.

Σε ποιες χώρες εφαρμόζεται ηλεκτρονικές ψηφοφορίες

Είναι ενδεικτικό ότι χώρες πολύ πιο εξελιγμένες τεχνολογικά από τη δική μας δεν έχουν εφαρμόσει την ηλεκτρονική ψηφοφορία, γιατί, πάρα τις πολυετείς έρευνες, δεν έχουν ξεπεραστεί τα παραπάνω προβλήματα. Χώρες που σήμερα χρησιμοποιούν ηλεκτρονικές ψηφοφορίες είναι η Βραζιλία, η Ινδία, η Βενεζουέλα, η Ναμίμπια και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Στην Ευρώπη η μοναδική χώρα που χρησιμοποιεί ηλεκτρονικές ψηφοφορίες είναι η Εσθονία και μάλιστα μόλις το 30% του συνολικού πληθυσμού της. 

Ακόμα και η Γαλλία που αρχικά χρησιμοποίησε την ηλεκτρονική ψηφοφορία για τους Γάλλους απόδημους άλλαξε γνώμη και την κατήργησε μετά τις προεδρικές εκλογές της Αμερικής το 2016 όταν προέκυψαν στοιχεία ότι η Ρωσία είχε «χακάρει» την προεκλογική εκστρατεία των Δημοκρατικών. Αντίστοιχα αρκετές χώρες, όπως το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Γερμανία, η Ιαπωνία έχουν διακόψει εκλογικές διαδικασίες με ηλεκτρονικό τρόπο.

Οι εκπαιδευτικοί δεν είναι ούτε τεχνοφοβικοί ούτε κολλημένοι στο παρελθόν

Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας κάλεσε τους εκπαιδευτικούς να «…δείξουν το δρόμο μπροστά για όλο το Δημόσιο Τομέα…», αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν μπορεί να έχουμε φόβο προς τις νέες τεχνολογίες.

Η αλήθεια, βέβαια, είναι εντελώς διαφορετική. Η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών όχι μόνο δεν φοβάται την τεχνολογία, αλλά έδωσε δείγματα γραφής στην αξιοποίησής της. Την περίοδο της καραντίνας όταν, με ευθύνη του Υπουργείο Παιδείας, τίποτα δεν λειτουργούσε χρησιμοποιήσαμε κάθε πρόσφορο τεχνολογικό μέσο, για να βρεθούμε δίπλα στους μαθητές μας και να τους στηρίξουμε με κάθε τρόπο.

Μείναμε δίπλα στους μαθητές μας με όλα τα μέσα, όταν οι πλατφόρμες του Υπουργείου ήταν απλά τίτλοι σε δελτία τύπου. Ψηφιοποιήσαμε εκπαιδευτικό υλικό σε ελάχιστο χρόνο, όταν τα αποθετήρια του ΙΕΠ ήταν παντελώς κενά και ακατάλληλα. Χρησιμοποιούμε τις νέες τεχνολογίες ανοιχτού κώδικα και ανοιχτού υλικού, όταν το Υπουργείο κάνει κρυφές συμβάσεις με τα μονοπώλια της Πληροφορικής.

Τα εργαστήρια φυσικών επιστημών και νέων τεχνολογιών λειτουργούν χάρις την εφευρετικότητα και το μεράκι των εκπαιδευτικών, καθώς η τεχνολογική υποδομή στα σχολεία είναι ανύπαρκτη ή απαρχαιωμένη.

Η συζήτηση για τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες δεν είναι καινούργια, είναι παλιά και έχει πάντα τον ίδιο στόχο

Οι συζητήσεις για την εφαρμογή ηλεκτρονικών ψηφοφοριών δεν είναι ούτε καινούργια ούτε γίνεται μόνο στην Ελλάδα. Έχοντας για περιτύλιγμα την «περισσότερη δημοκρατία» (sic) και τη χρήση των νέων τεχνολογιών, η αστική τάξη θέλει να βρει νέες μορφές χειραγώγηση των εργαζομένων.

Στην πραγματικότητα φοβούνται την οργανωμένη δράση και την πάλη των εργαζομένων και θέλουν σωματεία και ομοσπονδίες σφραγίδες, αφυδατωμένες από τις μαζικές διαδικασίες και τη ζωντανή συζήτηση και διαπάλη.

Θέλουν τους εργαζόμενους απομονωμένους, κλεισμένους στο καβούκι τους, μακριά από τη ενεργή δράση του σωματείου. Στήνουν έναν τεράστιο μηχανισμό ελέγχου των εργαζομένων, παρακολούθησης ακόμα και της ψήφου του, μέσα από την κατάργηση της μυστικότητας και της ιδιωτικότητας της εκλογικής διαδικασίας. Κάποτε, έλεγαν ότι «ψηφίζουν και τα δέντρα», τώρα θα λένε ότι «ψηφίζουν και τα πληκτρολόγια».

Σε συνθήκες κρίσης, οραματίζονται ανενεργούς και αδρανείς εργαζόμενους, ώστε χωρίς εμπόδια και αντιστάσεις να εφαρμόζουν την αντιλαϊκή πολιτική τους. Σε αυτή την κατεύθυνση παίρνουν μέτρα, «αποφασίζουν και διατάσσουν». Είμαστε αποφασισμένοι να τους χαλάσουμε τα σχέδια, με όπλο μας τη συλλογικότητα οργανώνουμε τη δράση και την αντίδραση στα σχέδια τους.

Οι εκλεγμένοι με την Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών, τα Σωματεία και οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, αναλάβαμε από την πρώτη στιγμή το βάρος της αναμέτρησης με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Δε μείναμε απλά στην καταγγελία της κυβέρνησης αλλά προτείναμε και συγκεκριμένα μέτρα ώστε οι εκλογές παρωδία να ακυρωθούν στην πράξη. Η θέση μας για απόσυρση όλων των συνδυασμών από τη διαδικασία των εκλογών – παρωδία, για μαζική αποχή και ακύρωσή τους στην πράξη αποτελεί σήμερα απόφαση των Ομοσπονδιών (ΔΟΕ –ΟΛΜΕ) και της συντριπτικής πλειοψηφίας των Σωματείων (ΣΕΠΕ – ΕΛΜΕ).  Είναι κρίσιμο να πάμε μέχρι τέλους και στις 7 του Νοέμβρη η κυβέρνηση και Υπουργός Παιδείας να είναι εντελώς μόνοι. Μπορούμε να ακυρώσουμε τα σχέδιά τους.

Ακτύπης Δημήτρης, καθηγητής Πληροφορικής,

μέλος του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, εκλεγμένος με την Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών