Αγαπητοί Συνάδελφοι,

θα απέχω κι εγώ από την αξιολόγηση γιατί ο μόνος στόχος που θα έβαζα για φέτος θα ήταν να ξαναβρούν οι μαθητές μου το χαμένο χαμόγελό τους.

Ζήσαμε όλοι, και ζούμε ακόμα, πρωτόγνωρες καταστάσεις, ξεπεράσαμε όλοι εαυτόν για να τα καταφέρουμε, όχι μόνο στο μάθημα αλλά και στην καθημερινότητά μας που συνεχώς μας συνέθλιβε και μας συνθλίβει ... 

Και το υπουργείο επιλέγει αυτή τη χρονική στιγμή, μέσα σε κλίμα φόβου και ανασφάλειας να μας "προτείνει" να αυτοαξιολογηθούμε... γιατί τώρα, λέει, είναι η χρυσή ευκαιρία... που έχουμε εκπαιδευτεί να πειθαρχούμε... 

Όχι, δεν θα τους πω εκεί στο υπουργείο τον στόχο μου, δεν θα τους πω τι βήματα θα ακολουθήσω για να ξανακερδίσουν οι μαθητές μου το χαμένο χαμόγελό τους... γιατί πολύ απλά ξέρω ότι αυτό δεν τους ενδιαφέρει...πώς να τους ενδιαφέρει άλλωστε, όταν το μόνο που εκβιάζουν είναι η υποταγή μας... η αποδοχή εκ μέρους μας ότι με την τηλεκπαιδεύση και την όλη "τηλεζωή" μας όλα βαίνουν καλώς... κι όταν μάλιστα αυτή η αποδοχή δεν εκμαιεύεται εύκολα, χρησιμοποιούν απειλές. Και μετά ξύλο, χημικά και δακρυγόνα...α και πρόστιμα, ξέχασα..

Υ.Γ.: Αυτή δεν είναι η ουσιαστική αντιπαράθεσή μου με την πολιτική της αξιολόγησης, αλλά αυτή τη χρονική στιγμή, αυτό και μόνο το συναίσθημα που έχω μέσα μου αρκεί για να στηρίξω την αποχή μου... 

ες αύριον τα σπουδαία! 

Μ.Λ.

φιλόλογος σε κάποιο σχολείο της Αττικής