Από τα κεντρικά εργαλεία της στρατηγικής της ΕΕ, από τις προσπάθειες όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά και από τις βασικές προτεραιότητες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως αυτές παρουσιάζονται από τον νέο υπουργό Παιδείας, για το χτίσιμο ενός σχολείου στην υπηρεσία και στις ανάγκες της Αγοράς, είναι η αξιολόγηση των σχολείων.

Η κυβέρνηση για να προωθήσει ένα νέο σύστημα αξιολόγησης, επιδιώκει από τη μια την όσο το δυνάτον ευρύτερη κοινωνική και πολιτική συναίνεση, ενώ από την άλλη προσπαθεί να καθησυχάσει τους εκπαιδευτικούς ότι τάχα η δική της αξιολόγηση δεν θα είναι σαν τις κακές αξιολογήσεις που προσπάθησαν να επιβάλουν οι προηγούμενοι.

Ταυτόχρονα η ΝΔ πίνει νερό στο όνομα της αξιολόγησης στην Εκπαίδευση, συνδέοντάς τη με τις έννοιες της αυτονομίας και της αριστείας. Έννοιες που είναι στο επίκεντρο της στρατηγικής της ΕΕ για την Παιδεία και που επίσης υιοθετούνται από την κυβέρνηση, ενώ το ΠΑΣΟΚ επαίρεται ότι έχει την «πατρότητα» όλων αυτών των προτάσεων και ότι τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνουν πολιτική με τις δικές του προτάσεις.

Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι το επόμενο διάστημα θα έχουμε μπροστά μας ένα νέο σχέδιο αυτο-αξιολόγησης της σχολικής μονάδας, με πυρήνα προφανώς τους εκπαιδευτικούς, αλλά και με τη συμμετοχή γονιών, μαθητών και... τοπικής κοινωνίας, με βασικά επιχειρήματα την «κοινωνική λογοδοσία», ή τον «έλεγχο της κοινωνίας στο σχολείο» και άλλα παρόμοια για να υπάρχει όσο το δυνάτο μεγαλύτερη συναίνεση και αποδοχή. Όμως ο έλεγχος σε μια ταξική κοινωνία γίνεται από την κυρίαρχη τάξη. Το σημερινό κράτος ανήκει στην αστική τάξη η οποία σχεδιάζει τη δράση της σε όλους τους τομείς με βάση τα δικά της συμφέροντα και ελέγχει τους αξιολογούμενους με κριτήριο αν αυτοί εξυπηρετούν αυτά τα συμφέροντα.

Γι΄αυτό η βασική επιδίωξη και της νέας προσπάθειας αξιολόγησης είναι ο πιο στενός έλεγχος για το αν το περιεχομένο του εκπαιδευτικού έργου, οι εκπαιδευτικοί και οι σχολικές μονάδες ανταποκρίνονται στις ανάγκες της Αγοράς, βάζοντας αξιολογικό κριτήριο, τα «μαθησιακά αποτελέσματα» των μαθητών θεωρώντας τα ως κύρια ευθύνη των εκπαιδευτικών.

Τα μαθησιακά αποτελέσματα όμως, στο σημερινό ταξικό κοινωνικό σύστημα και ειδικά σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης εκφράζουν ίσα-ίσα πιο έντονα τις διαφορετικές, άνισες αφετηρίες από τις οποίες ξεκινά κάθε παιδί. Είναι το ίδιο ένα παιδί να μεγαλώνει μέσα σε ένα πλούσιο οικονομικό και μορφωτικό περιβάλλον και ένα άλλο να έχει άνεργους ή απλήρωτους γονείς ή κομμένο το ρεύμα στο σπίτι του;

Καθορίζει λοιπόν η αξιολόγηση το τι εκπαιδευτικό σύστημα έχεις; Ή το εκπαιδευτικό σύστημα και η κοινωνία καθορίζουν τα κριτήρια αξιολόγησης που θα υποβληθεί ένας μαθητής, ένας εκπαιδευτικός, ένα σχολείο;

Συνάδελφοι, όπως στο πρόσφατο παρελθόν καταφέρατε να αποτρέψετε κάθε προσπάθεια αξιολόγησης, να γυρίσετε την πλάτη σας στους στημένους διαλόγους της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας του Υ.Π. δώστε την αγωνιστική απάντηση που χρειάζεται και η νέα προσπάθεια αξιολόγησης που προωθεί η κυβέρνηση.

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΥ- ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΟΥ «ΝΕΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ», ΤΟΥ «ΕΝΙΑΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΟΛΟΗΜΕΡΟΥ» ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ