ΟΛΟΙ/ΕΣ στην κινητοποίηση του Διδασκαλικού Συλλόγου Ξάνθης

Πέμπτη 14 Απρίλη 19:00΄ Κεντρική Πλατεία

Σίγουρα έχεις αρχίσει ήδη να σκέφτεσαι πως μας χωρίζουν μόλις δύο μήνες για την ημερομηνία λήξης μας. 21 Ιουνίου… Πόσες και πόσες φορές βρέθηκες στις ουρές του ΟΑΕΔ, αντιμέτωπος με την ανεργία για ένα επίδομα πείνας μέχρι να αποφασίσουν να σε ξανακαλέσουν σε μια άλλη περιοχή της Ελλάδας, για λίγους μήνες δουλειά...και πάλι από την αρχή!

Σκέφτεσαι… και του χρόνου.. τι να δηλώσω; Πού θα είμαι; Πότε θα με πάρουν; Πότε θα κάνω οικογένεια; Παρακολουθείς τις εξελίξεις και κάθε φορά προσπαθείς μέσα από τις δηλώσεις του εκάστοτε υπουργού να μαντέψεις τι θα γίνει, να βρεθείς μπροστά από τις εξελίξεις, να προσπαθήσεις να ανταποκριθείς στα «κριτήρια εργασίας» που κάθε φορά θέτουν που δεν είναι κάτι άλλο από «κριτήρια ανεργίας». Έχεις κουραστεί για να περάσεις και να τελειώσεις μια σχολή, πιθανότατα για να κάνεις μεταπτυχιακό ή να δώσεις ΑΣΕΠ, έχεις βαρεθεί να μετακομίζεις απ’ άκρη σε άκρη της Ελλάδας για να μαζεύεις προϋπηρεσία… και σου λένε πως πρέπει να συμβιβαστείς με αυτή την κατάσταση (αν όχι να λες και ευχαριστώ-με τόση ανεργία που υπάρχει), να δεχτείς πως δεν μπορεί να γίνει κάπως αλλιώς, να μπεις στη διαδικασία να στραφείς απέναντι στο διπλανό σου, τον μόνιμο, αυτόν που τώρα τελείωσε τη σχολή, αυτόν που έχει το ένα ή το άλλο κριτήριο σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Πρέπει όμως να σκεφτείς αν αυτή είναι η στάση που πρέπει να κρατήσεις…

Χρειάζεται να ξέρεις πως ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν πάνω από 3.000 κενά στα σχολεία σε πρωτοβάθμια- δευτεροβάθμια, ενώ για μια ακόμη χρονιά οι τεράστιες ανάγκες στα σχολεία καλύφθηκαν με μεγάλη καθυστέρηση είτε με αναπληρωτές είτε… απλά δεν καλύφθηκαν. Για μια ακόμη χρονιά υπήρχαν 27αρια τμήματα, η παράλληλη μοιράστηκε σε 2-3 παιδιά και στο ευαίσθητο κομμάτι της Ειδικής Αγωγής δεν υπήρχε μόνιμο προσωπικό. Όλα αυτά θέλουν να μάθουμε να τα θεωρούμε δεδομένα, να τα αποδεχτούμε τόσο εμείς, όσο και οι γονείς των μαθητών μας.

Την ίδια λοιπόν στιγμή που συμβαίνουν αυτά, η κυβέρνηση και το Υπ. Παιδείας κοροϊδεύουν και εμπαίζουν με προκλητικό τρόπο εμάς τους χιλιάδες αναπληρωτές, καλλιεργώντας μια στάση αναμονής για τους… «διορισμούς που πρόκειται να κάνουν». Όσο και να προσπαθούν να μας αποπροσανατολίσουν, οι δηλώσεις τους είναι αποκαλυπτικές γιατί για την κυβέρνηση ένα πράγμα προέχει… Η πιστή τήρηση των δεσμεύσεων απέναντι στους θεσμούς (Ε.Ε. – ΔΝΤ- ΕΚΤ), το ΣΕΒ και την πλουτοκρατία, στα πλαίσια της υλοποίησης του 3ου μνημονίου. Ο κ. Φίλης, στη συνάντηση με την ΟΛΜΕ και τη ΔΟΕ στις 11/3/2016, ξεκαθάρισε: «Πρώτα η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τους θεσμούς, για να πετύχει η αξιολόγηση και, αν το επιτρέψουν(!!!) τα δημοσιονομικά περιθώρια, ίσως να μπορέσει να κάνει κάποιους (!!!) διορισμούς εκπαιδευτικών και προσλήψεις αναπληρωτών εκπαιδευτικών».

Το θράσος της Κυβέρνησης δεν έχει όριο!Αφού λοιπόν εμμέσως πλην σαφώς μας είπαν ότι διορισμοί δε θα γίνουν και οι προσλήψεις αναπληρωτών θα είναι λιγότερες, παίρνουν νέα μέτρα που στοχεύουν απλά σε μια καινούρια κατάταξη, σε καινούριους πίνακες από όπου πάλι θα αναπληρώνουμε τους εαυτούς μας, πάλι θα μαθαίνουμε εμείς και οι μαθητές μας πως δεν υπάρχει μόνιμη και σταθερή δουλειά, δουλειά με δικαιώματα παρά μόνο ελαστικές σχέσεις εργασίας.

Το μέλλον μας δεν μπορεί να είναι αυτό που μας ετοιμάζουν. Διεκδικούμε την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, των μορφωτικών αναγκών των παιδιών μας!  Αυτές οι ανάγκες μας ικανοποιούνται μόνο με μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών.

Με μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.

Με μονιμοποίηση εδώ και τώρα όλων των συμβασιούχων στην εκπαίδευση

χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Κι αν σκέφτεσαι πως αυτό είναι ανέφικτο άρα ας ζητήσουμε κάτι λιγότερο, απλά μια διαφορετική κατάταξη στον πίνακα, πρέπει να αναλογιστείς πως η λογική αυτή, η λογική του μικρότερου κακού μας έφτασε εδώ. Όσο κάνουμε πίσω από τις πραγματικές μας ανάγκες και χάνουμε χρόνο, τα πράγματα θα γίνονται ΜΟΝΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ! Tο αίτημα για ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ είναι και ρεαλιστικό και αναγκαίο! Γιατί η πραγματικότητα είναι ότι, τα κενά στην εκπαίδευση, με βάση τους υπολογισμούς του ίδιου του Υπουργείου, και όχι τα πραγματικά που είναι σαφώς πιο αυξημένα, είναι πολύ περισσότερα από τον αριθμό των συμβασιούχων που έχουν δουλέψει τα τελευταία χρόνια στα σχολεία. Πολλά δε περισσότερα με βάση το σχολείο που ουσιαστικά καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας (15άρια τμήματα στα νηπιαγωγεία, Α και Β Δημοτικού, 20άρια τμήματα στις υπόλοιπες τάξεις του Δημοτικού).

Τίποτα δε χαρίζεται! Τα πάντα κατακτιούνται με αγώνες!

Δεν έχουμε άλλο χρόνο να χάσουμε περιμένοντας με την ελπίδα ότι κάτι θα γίνει, ότι κάποιος θα μας λύσει το πρόβλημα και θα μας «χαρίσει» μια δουλειά με δικαιώματα. Πρέπει να δυναμώσουμε την ενότητα μας, να συσπειρωθούμε στα σωματεία μας και να απαιτήσουμε ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ και ΜΑΖΙΚΟΥΣ ΔΙΟΡΙΣΜΟΥΣ! Ούτε βήμα πίσω από αυτό!

Απαντάμε στην προκλητική τακτική της κυβέρνησης με κινητοποίηση την Πέμπτη 14 Απριλίου στις 19:00 στην Κεντρική πλατεία.