Η επανάσταση του 1821 εκατόν ενενήντα πέντε χρόνια μετά εξακολουθεί να είναι επίκαιρη και να διδάσκει ότι η πάλη των λαών, οι λαϊκές εξεγέρσεις κι επαναστάσεις ενάντια στις ξεπερασμένες κοινωνικές τάξεις και τα σάπια εκμεταλλευτικά συστήματα αποτελούν τη δύναμη που κινεί την ιστορία προς τα μπρος και μπορούν να νικήσουν αντιπάλους που φαντάζουν πανίσχυροι.

Το 1821 οι δυνάστες του λαού ήταν η Οθωμανική αυτοκρατορία, οι φεουδάρχες, Τούρκοι πασάδες και Έλληνες κοτσαμπάσηδες, η Ιερή Συμμαχία. Η προοδευτική αστική τάξη της εποχής, ως φορέας των νέων σχέσεων παραγωγής, που ωρίμασε ιδεολογικά μέσα στο περιβάλλον που είχε διαμορφώσει η μεγάλη Γαλλική Επανάσταση και οι άλλες αστικές επαναστάσεις της εποχής, μπήκε επικεφαλής του αγώνα ενάντια στους τότε καταπιεστές, ξεσηκώνοντας τη φτωχολογιά, τις καταπιεζόμενες από τη φεουδαρχία λαϊκές μάζες. Σήμερα, οι δυνάστες του λαού είναι το κεφάλαιο, οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και η εξουσία τους, οι σύγχρονες "Ιερές Συμμαχίες" του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ενώ ο νέος φορέας της κοινωνικής εξέλιξης είναι η εργατική τάξη, εμείς οι εργαζόμενοι  .

Όπως το 1821 η ανερχόμενη τότε αστική τάξη ηγήθηκε στον αγώνα για την ανατροπή των ιστορικά ξεπερασμένων φεουδαρχικών σχέσεων, για την απελευθέρωση από τον οθωμανικό ζυγό και για τη δημιουργία του δικού της κράτους, έτσι και σήμερα η κοινωνική εξέλιξη και η πρόοδος, απαιτεί η εργατική τάξη να τεθεί επικεφαλής μιας συμμαχίας με τα άλλα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα και τη φτωχή αγροτιά που θα ανατρέψει το ξεπερασμένο και σάπιο καπιταλιστικό σύστημα που γεννά τους πολέμους, την ανεργία και τη φτώχεια,το φασισμό και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και θα οικοδομήσει μια νέα κοινωνία.

Αυτό είναι το σύγχρονο νόημα και μήνυμα του "1821", με βάση το οποίο η εργατική τάξη, ο λαός, το κίνημα πρέπει να προσεγγίσει και να "γιορτάσει" την επέτειο της επανάστασης και το οποίο καμία σχέση δεν έχει με τα καλέσματα για "εθνική ομοψυχία" που απευθύνουν στο λαό, το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί τους, χθεσινοί και σημερινοί υπηρέτες της πλουτοκρατίας.

Όλοι αυτοί αποσιωπούν ή διαστρεβλώνουν το κοινωνικό περιεχόμενο του 1821, τον επαναστατικό και εξεγερτικό του χαρακτήρα. Κρύβουν ότι ούτε το 1821 υπήρχε "εθνική ομοψυχία". Υπήρχαν και τότε Έλληνες που εχθρεύονταν την επανάσταση, υπερασπίζονταν το παλιό κοινωνικό καθεστώς, την εξουσία του Σουλτάνου και την Ιερή Συμμαχία, γιατί αντλούσαν προνόμια απ’ αυτό. Καλλιεργούσαν τη μοιρολατρία και την υποταγή, το μάταιο του αγώνα και της επανάστασης. Σήμερα, κρύβουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει "εθνική ομοψυχία" σε μια κοινωνία που υπάρχουν τάξεις με διαφορετικά συγκρουόμενα συμφέροντα, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι.

Και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εκμεταλλεύεται την επέτειο του 1821, παρουσιάζοντας ως "εθνική υπόθεση" τη στήριξη της κυβέρνησης στις αντιλαϊκές διαπραγματεύσεις και συμφωνίες με την ΕΕ. Προσπαθεί να αποπροσανατολίσει το λαό παρουσιάζοντας τα μέτρα του 3^ου μνημονίου ως αποτέλεσμα της "περήφανης" διαπραγμάτευσής της με την Τρόικα, τη διάλυση του ασφαλιστικού ως αναγκαία λύση για τη βιωσιμότητα των ταμείων, την εκχώρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο και στα χερσαία σύνορα στο ΝΑΤΟ και στη Frontex  και τον εγκλωβισμό χιλιάδων προσφύγων ως «ανθρωπιστική» αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος.  Όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, έτσι και η τωρινή αναγορεύει σε εθνικό στόχο τη διασφάλιση της συμμετοχής της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και οργανισμούς για την ανάκαμψη  της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων, ζητώντας από το λαό να συνεχίσει τις θυσίες του.

Η εργατική τάξη, ο λαός, οργανώνοντας τον αγώνα και τη συμμαχία του μπορεί να κατακτήσει και να βαδίσει σ’ έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Αυτός είναι ο δρόμος μιας  περήφανης και αγωνιστικής στάσης του εργαζόμενου λαού που τιμά πραγματικά τις ιστορικές, αγωνιστικές του παρακαταθήκες.