Για ακόμα μια φορά η παράταξη της Ενότητας Αριστερών Καθηγητών (ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΚ) που έχει την πλειοψηφία της Ε’ ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής απέδειξε τι είδους κίνημα επιδιώκει, όταν καταψήφισε, στην Εκλογοαπολογιστική ΓΣ, την πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ να καλέσουν την ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ, όλα τα σωματεία να κηρύξουν νέα Γενική Απεργία ενάντια στις σαρωτικές αλλαγές που προωθεί κυβέρνηση, ΕΕ και κεφάλαιο για το ασφαλιστικό, το εργασιακό-μισθολογικό και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.

Η πρόεδρος της ΕΛΜΕ προέβαλε το επιχείρημα ότι δεν μπορούμε κάθε φορά να σερνόμαστε πίσω από κάθε νέο μέτρο και ότι άλλη μια πανεργατική απεργία δεν υπηρετεί το συνδικαλιστικό κίνημα. Δεν μας εκπλήσσει η στάση τους... Για άλλη μια φορά έβαλαν εμπόδια στην ανασύνταξη του κινήματος, με ταξικό προσανατολισμό, με την αναζωογόνηση των σωματείων από τα  κάτω, με αιτήματα που ενώνουν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στην πάλη για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών τους.

Το ίδιο έκαναν οι δυνάμεις αυτές όταν, αν δεν καταψήφιζαν, υπονόμευαν την επιτυχία του μεγάλου Πανελλαδικού συλλαλητηρίου της 1ης Νοεμβρίου, στο οποίο 100.000 εργαζόμενοι με αποφάσεις εκατοντάδων σωματείων διακήρυξαν ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε με ψίχουλα. Οι ίδιες δυνάμεις στην της Ε' ΕΛΜΕ Αν. Αττικής απέρριψαν μαζί με τις υπόλοιπες παρατάξεις την πρόταση του ΠΑΜΕ για σύγκληση Γενικής Συνέλευσης ενόψει της απεργίας της 27ης Νοεμβρίου, βάζοντας εμπόδια στο να ακουστεί η άποψη της βάσης με οργανωμένο και συλλογικό τρόπο, ακόμη και για ζητήματα προβολής και στήριξης του αγώνα, και μέσα από αυτό, η μάχη της απεργίας να γίνει πολύ περισσότερο υπόθεση των συναδέλφων.           

Για ακόμα μια φορά επιβεβαιώνεται πως παλιός και νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός, γραμμή διαχείρισης στο κίνημα και υπονόμευση των λαϊκών αγώνων πάνε μαζί. Η παράταξη των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ έχει την ίδια γραμμή πλεύσης στο κίνημα με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και αποτελεί επί της ουσίας συνιστώσα του. Γι' αυτό και σε εκατοντάδες σωματεία σε όλο το Δημόσιο κατεβαίνουν στις ίδιες παρατάξεις και ψηφοδέλτια. Η στάση της Ενότητας Αριστερών Καθηγητών εγκλωβίζει  τους εργαζόμενους στη λογική της ανάθεσης για λύσεις από τα πάνω στα πλαίσια μιας εξουσίας, μιας διακυβέρνησης που υποτάσσεται στα όρια μιας ανάπτυξης που με το ένα ή με το άλλο μείγμα διαχείρισης φέρνει διαρκή Μνημόνια για τους εργαζόμενους. Οι δυνάμεις αυτές και στην ΟΛΜΕ στάθηκαν απέναντι στην  πρόταση του ΠΑΜΕ για την οργάνωση κινητοποιήσεων με ζητήματα αιχμής την αναπλήρωση όλων των απωλειών που είχαν οι δημόσιοι υπάλληλοι τα προηγούμενα χρόνια (επαναφορά των μισθών και των συντάξεων, του 13ου και 14ου μισθού, οι περικοπές στο εφάπαξ και στα ασφαλιστικά ταμεία).

Καλούμε τους συναδέλφους στις εκλογές για την ανάδειξη νέας διοίκησης του σωματείου μας να αλλάξουν τον συσχετισμό δυνάμεων, υπέρ των ταξικών δυνάμεων μπροστά στις μεγάλες μάχες που έρχονται.    

Μπροστά μας έχουμε μια νέα βάρβαρη επίθεση κυβέρνησης-Ε.Ε.-πλουτοκρατίας, έναν αντίπαλο ισχυρό και αδίστακτο κι όχι μόνο τη μία ή την άλλη κυβέρνηση. Ο αγώνας πρέπει να έχει διάρκεια, αντοχή, θα είναι μακροχρόνιος και σκληρός.  Στη βάση αυτή, θα πρέπει να συγκεντρώνονται δυνάμεις και να αξιοποιείται κάθε μορφή πάλης, κάθε απεργία, κάθε κινηματική διαδικασία. Η κλιμάκωση ενός αγώνα εξαρτάται από τη συμμετοχή των εργαζομένων, από τα αιτήματα και τους στόχους που θα έχει κάθε φορά ένας αγώνας, ώστε σε αυτόν να εκφράζεται ευρύτερα η λαϊκή συμπαράταξη και η αλληλεγγύη.