Μέχρι στιγμής έχουν πάρει αποφάσεις τα εξής σωματεία:

• Σύλλογοι α/θμιας: Σεφέρης, Ιμβριώτη, Μακρυγιάννης, Ηλιούπολης, ΑΛεξιου, Σωκράτης, Περικλής, Άνω Λιοσίων, Α. Δελμούζος, Δυτ. Αττικής, Καβάλας, Πλουμπίδης, Γληνός, Ηρακλείου Δ. Θεοτοκόπουλος
• ΕΛΜΕ: Πειραιά, Ε`ΕΛΜΕ Αθήνας, Δ' Ανατολικής Αττικής, Κεφαλλονιάς - Ιθάκης, Α' Θεσ/νικης, Ηλείας, Δ' Θεσ/νικης, Δυτ. Αθήνας, B' Θεσ/νίκης

Καμιά Δικαστική απόφαση δεν μπορεί να αμαυρώσει τον ηρωικό αγώνα των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας

Η δικαιοσύνη έδειξε το ταξικό της χαρακτήρα, έδειξε δηλαδή ότι στηρίζει τα συμφέροντα των μεγαλοβιομηχάνων, των αφεντικών της κυβέρνησης, της ΕΕ. σε βάρος των αγωνιζόμενων εργατών. Θέλει να δείξει με την απόφαση της ότι όποιος συγκρούεται με τους μηχανισμούς της εργοδοσίας και του κράτους πρέπει να τιμωρείται παραδειγματικά. Η προσπάθεια τους όμως θα πέσει στο κενό.

Ο αγώνας των Χαλυβουργών ξεπέρασε τις πύλες του εργοστασίου, έγινε υπόθεση όλων των εργατών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη και χωριό. Από την πρώτη στιγμή αυτός ο αγώνας στηρίχθηκε με ψηφίσματα και αποφάσεις συνδικάτων, σωματείων, ομοσπονδιών, συλλόγων γυναικών, λαϊκών επιτροπών, επιτροπών ανέργων, μαθητικών και σπουδαστικών συμβουλίων και δεκάδων ΕΛΜΕ και συλλογοων α/θμιας σε όλη τη χώρα.

Αυτός ο μεγαλειώδης αγώνας δε λερώνεται, δε μπορεί να υπερνικηθεί από καμιά δικαστική απόφαση.

Η τρομοκρατία της κυβέρνησης, των δικαστηρίων, των κατασταλτικών μηχανισμών δεν μας φοβίζει. Μας πεισμώνει για να δυναμώσουμε τους αγώνες μας για τις σύγχρονες ανάγκες μας.

Χρέος δικό μάς είναι να εμπνεύσουμε τους μαθητές μας με το αγωνιστικό παράδειγμα των Χαλυβουργών, να αναδείξουμε την ανάγκη της οργανωμένης πάλης, της ενότητας και της αλληλεγγύης όπως αναδείχθηκε, να τους μάθουμε ότι η ζωή τους και το μέλλον τους θα κριθεί στους ταξικούς αγώνες.