Μέσα στο καλοκαίρι η κυβερνητική πολιτική για τα ναρκωτικά ξεδιπλώθηκε σε δυο κατευθύνσεις που αλληλοσυμπληρώνονται: Χορήγηση υποκατάστατων από δημόσια νοσοκομεία και παραπέρα βήματα στην αποποινικοποίηση και νομιμοποίηση των λεγόμενων «μαλακών» ναρκωτικών με το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης. Παράλληλα, σημειώνεται νέα μείωση της χρηματοδότησης των προγραμμάτων απεξάρτησης και των δομών πρόληψης. Πρόκειται για ένα δολοφονικό μείγμα πολιτικής, που υπαγορεύει ότι ο χρήστης είναι καταδικασμένος και το περισσότερο που μπορούμε να κάνουμε γι' αυτόν είναι να του δίνουμε μια νόμιμη δόση... Αθωώνει τα ναρκωτικά εκείνα που αποδεδειγμένα αποτελούν το πρώτο σκαλί για την εξάρτηση από τις ουσίες που οδηγούν στο θάνατο. Πλασάρει τη ναρκω-κουλτούρα, ωθώντας την κοινωνία να μάθει να ζει με το πρόβλημα, να το ανέχεται, να το αντιμετωπίζει μοιρολατρικά.

Και σερβίρει αυτήν την επικίνδυνη πολιτική ως διαχειριστική λύση, πατώντας πάνω στην άγνοια του κόσμου και στο φόβο του. Τα προγράμματα μεθαδόνης, που υπερπολλαπλασιάζει η κυβέρνηση για να μειώσει την τεράστια λίστα αναμονής χρηστών που έχει δημιουργηθεί σε αυτά, είναι στην πραγματικότητα προγράμματα ελεγχόμενης χορήγησης νόμιμων ναρκωτικών. Δεν οδηγούν στην απεξάρτηση, αλλά στη ...συντήρηση του χρήστη. Εξω από την πόρτα τους λειτουργούν κανονικότατα οι πιάτσες. Οχι λόγω της λίστας αναμονής - όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση - αλλά λόγω του φαινομένου της πολυτοξικομανίας που είναι ο κανόνας στις μέρες μας για τους εξαρτημένους, που ακόμα κι αν είναι στο πρόγραμμα, π.χ., μεθαδόνης ...συμπληρώνουν τη χρήση με άλλες ουσίες. Η λίστα αναμονής είναι πρόσχημα. Δημιουργήθηκε εξάλλου και γιατί αυτά τα προγράμματα χορήγησης νόμιμων ναρκωτικών υπερπροβλήθηκαν και διαφημίστηκαν ως «λύση». Στα «στεγνά» προγράμματα απεξάρτησης (που δε χορηγούνται ουσίες) δεν υπάρχει καμιά λίστα αναμονής, δέχονται όλους τους χρήστες που χτυπούν την πόρτα τους, έχοντας αποφασίσει να δώσουν τη μάχη τους για την πραγματική απεξάρτηση από τις ουσίες.

Πατάει η κυβέρνηση στην άγνοια και την ευαισθησία της κοινωνίας για να διογκώσει τη χρήση των λεγόμενων μαλακών ναρκωτικών, στο όνομα του να μην μπαίνει φυλακή ο χρήστης. Μα, με το υπάρχον νομικό πλαίσιο κανένας δε βρίσκεται στη φυλακή καταδικασμένος για χρήση ναρκωτικών. Στη φυλακή βρίσκονται για άλλα αδικήματα που κάνουν οι χρήστες ή για διακίνηση. Αρα, τι νόημα έχει το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης, αν όχι την πλατιά νομιμοποίηση της χρήσης και καλλιέργειας χασίς και άλλων στη συνείδηση του κόσμου; Θέλουν μια κοινωνία «μαστουρωμένη», μες στη θολούρα, με μειωμένες αντιστάσεις και άμυνες. Και αυτό είναι τελικά ένα ιδιότυπο είδος καταστολής, που το λαϊκό κίνημα δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να το ανεχτεί. Να μπει φραγμός στην επικίνδυνη πολιτική της κυβέρνησης.