Τοποθέτηση του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών στο ΔΣ της ΔΟΕ (27/08/O9)

• Η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών κατευθύνεται σε πλήρη ιδιωτικοποίηση. Α) ενεργοποιείται ο ΟΕΠΕΚ (Οργανισμός επιμόρφωσης εκπαιδευτικών, Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, που θεσπίστηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2002), Β) υπογράφονται μνημόνια συνεργασίας του ΥΠΕΠΘ με τους οκτώ επιχειρηματικούς κολοσσούς, οι οποίοι, ανάμεσα σε άλλα, αναλαμβάνουν με το αζημίωτο και την επιμόρφωση- συμμόρφωση των εκπαιδευτικών. Γ) ταυτόχρονα επιχειρείται το ΚΕΜΕΤΕ και το ΙΠΕΜ (ερευνητικά Ινστιτούτα της ΟΛΜΕ και ΔΟΕ) να μετατραπούν σε επιμορφωτικά κέντρα με αδρή κυβερνητική και κοινοτική χρηματοδότηση, κατά τα πρότυπα του Πολύκεντρου της ΑΔΕΔΥ και της Ακαδημίας επιμόρφωσης εργατοπατέρων, της ΓΣΕΕ. Η ιδιωτικοποίηση των επιμορφωτικών διαδικασιών και παροχών εξυπηρετεί αφάνταστα τη διευκόλυνση των αναδιαρθρώσεων, τη χειραγώγηση των «επιμορφούμενων» και την κερδοσκοπία των ιδιωτικών φορέων.
• Οι μορφές και το περιεχόμενο της προτεινόμενης επιμόρφωσης δείχνουν ότι α) θα είναι κύρια ταχύρυθμη και θα έχει τα χαρακτηριστικά  πρόσκαιρης κατάρτισης β) θα δημιουργήσει τον «εκπαιδευτικό» των πιστοποιητικών και των ημερίδων, που θα τρέχει αγκομαχώντας να γεμίσει τον ατομικό του φάκελο με βεβαιώσεις και χαρτιά, για να «αξιολογηθεί» θετικά, να υποταχτεί στο σύστημα και να έχει μια κάποια μοίρα στο συννεφιασμένο ήλιο της εκπαίδευσης και της ζωής. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει άλλωστε, αφού προορίζεται να γίνει συνεργάτης των επιχειρήσεων και προπονητής δεξιοτήτων για αυριανούς απασχολήσιμους- ανέργους;
• Πάντοτε ο εκπαιδευτικός δεν είχε ουσιαστική επιμόρφωση και με τους ατελείς θεσμούς ΣΕΛΔΕ- ΣΕΛΜΕ οι οποίοι αντικαταστάθηκαν από τα  εξαθλιωμένα ΠΕΚ (Υπουργός Παιδείας Γ. Σουφλιάς το 1992) και ενισχύθηκαν και επεκτάθηκαν στη συνέχεια  (υπουργός Παιδείας Γ. Παπανδρέου 1993-1995).
• Ακόμη οι προθέσεις του υπουργείου, θέλουν να οδηγήσουν τον κλάδο να αποδεχτεί χειρότερες και πιο πρόχειρες μορφές επιμόρφωσης, συνδεδεμένες με μελλοντικές εργασιακές ανατροπές και αποκομμένες από τα Πανεπιστήμια. Κατά τα άλλα, γίνεται δημόσια διαβούλευση και αναζητούνται προτάσεις , ενώ το τι θα γίνει είναι αποφασισμένο: μας θέλουν να μπούμε πρόθυμα στο στημένο παιχνίδι τους και να υποταχτούμε.

• Την παγίωση της εισαγωγικής επιμόρφωσης πριν το διορισμό, που προτάσσεται στα ερωτηματολόγια. Η θέση αυτή έχει αρχιερέα τον υπουργό του ΠΑΣΟΚ Αρσένη (πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας πριν τον ΑΣΕΠ κ.ά.), αρχιεπισκοπή το ΕΣΥΠ (2006), που προτείνει  ακαδημίες εισαγωγικής επιμόρφωσης- συμμόρφωσης και πρωτοψάλτες τους Στυλιανίδη-Σπηλιωτόπουλο (2008-2009), που πρωτοστατούν σε διαβουλεύσεις και παραπειστικά μάρκετινγκ. Κάθετη θέση μας είναι: όχι στην εισαγωγική επιμόρφωση πριν το διορισμό γιατί χειροτερεύει το εργασιακό μας καθεστώς και υποτάσσει. Ούτε όμως και αμέσως μετά από αυτόν, γιατί «αξιολογεί» και χειραγωγεί. Μόνο κριτήριο διορισμού το πτυχίο, το οποίο  να πιστοποιεί από μόνο του την παιδαγωγική και επιστημονική επάρκεια του κατόχου.
• Την καθιέρωση ενδοϋπηρεσιακής επιμόρφωσης με κατακερματισμό και πολυτυπία και απώτερο στόχο την κατηγοριοποίηση, π.χ. επιμόρφωση σε επίπεδο νομού, περιφέρειας, γραφείου, σχολείου, άλλη για τα στελέχη της διοίκησης και άλλη για τους πληβείους εκπαιδευτικούς, εξ αποστάσεως κλπ. Σχέδια που σηματοδοτούν  ανοιχτή και αποκεντρωμένη διαφοροποίηση και στην επιμόρφωση. Παράλληλα, θέλουν να πείσουν τον εκπαιδευτικό να «παραμορφώνεται» εκτός ωραρίου και με ευτελή αποζημίωση εξαγοράς, προς δόξαν της απορροφητικότητας των  κονδυλίων!
• Την ψυχολογική προετοιμασία των εκπαιδευτικών για αποδοχή κάθε είδους αξιολόγησης, εσωτερικής και εξωτερικής και μέσα από την επιμόρφωση, εφόσον σκόπιμα υπάρχει αυτή η ενότητα στο ερωτηματολόγιο και υποδεικνύεται η εξωτερική αξιολόγηση  από φορείς εκτός ΥΠΕΠΘ π.χ. επιχειρήσεις, τοπική κοινωνία, γονείς.
• Να γίνουν κύριοι συντελεστές επιμόρφωσης οι σχολικοί σύμβουλοι, τα ΠΕΚ, οι Πανεπιστημιακοί σαν πρόσωπα και η εμπλοκή όλων, δηλαδή ιδιώτες, επιχειρήσεις, δήμοι, χορηγοί, ανοιχτά Πανεπιστήμια, προγράμματα σπουδών επιλογής (ΠΣΕ).
• Τα διδακτικά αντικείμενα της επιμόρφωσης να καθορίζονται από οργανισμούς του ΥΠΕΠΘ γενικά και αόριστα, καθώς και από δομές περιφερειακού επιπέδου (αποκέντρωση και πάλι διαφοροποίηση στον κύβο).

1. Επιμόρφωση υποχρεωτική και δυνατή για όλους τους εκπαιδευτικούς σε αντίθεση με την πολιτική της κατάρτισης και της Δια Βίου Εκπαίδευσης.
2. Κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικής επιμόρφωσης και εκπαίδευσης.
3. Μόνιμα τμήματα επιμόρφωσης κατά αποκλειστικότητα σε Πανεπιστημιακές σχολές εκπαίδευσης με επαρκή στελέχωση και εξοπλισμό.
4. Αντί για εισαγωγική επιμόρφωση- εξομοιώσεις και κατηγοριοποιήσεις, οι νέοι εκπαιδευτικοί να φοιτούν σε ειδικές πανεπιστημιακές  παιδαγωγικές σχολές και ν` ασκούνται στη διδακτική -ψυχολογική –παιδαγωγική εμπειρία για μια διετία μέσα στις σχολικές μονάδες, έτσι ώστε το πτυχίο τους να αποτελεί τίτλο επάρκειας και μοναδικό κριτήριο διορισμού.
5. Ετήσια και περιοδική επιμόρφωση των ήδη υπηρετούντων εκπαιδευτικών σε πανεπιστημιακές σχολές και τμήματα, παιδαγωγική και ψυχολογική (τουλάχιστον 5000 ανά έτος) .
6. Ολιγοήμερες επιμορφωτικές διαδικασίες σε τακτά διαστήματα όταν το απαιτούν οι εξελίξεις και νέα δεδομένα, που δε θα έχουν τη μορφή των ΠΕΚ ή ημερίδων και δε θ` αποτελούν κριτήρια διάκρισης και αξιολόγησης, πάντα με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα.

ΠΛΗΡΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ- ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥΣ