Συναδέλφισσες και συνάδελφοι

Φίλες και φίλοι,

Είμαστε οι εκπαιδευτικοί των παιδιών σας, που τον Γενάρη κάναμε έναν πολυήμερο αγώνα ενάντια στο νομοσχέδιο των απολύσεων και συγκρουστήκαμε με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τη ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και όλα τα κόμματα, που διαγκωνίζονταν στη βουλή για το πόσα και ποια κριτήρια απολύσεων θα ψηφίσουν εναντίον μας. Νιώσαμε στο πετσί μας την καταστολή, γιατί τολμήσαμε να ζητήσουμε μόνιμους διορισμούς, για να έχουν όλα τα παιδιά από την πρώτη μέρα τους εκπαιδευτικούς τους! Δε μας πτοούν, δε μας φοβίζουν!

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ως συνέχεια των προηγούμενων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τα 4 αυτά χρόνια έχει προχωρήσει γοργά όλες τις αντιδραστικές αλλαγές στην εκπαίδευση όπου κυριαρχούν: υποχρηματοδότηση / ιδιωτικοποίηση / ευελιξία / αξιολόγηση / αυτονομία / κινητικότητα-περιφορά / ελαστικές μορφές εργασίας / δεξιότητες.

Έχουν φέρει τη κτηριακή υποδομή στο σημείο να πέφτουν σοβάδες στα κεφάλια μας. Προωθούν την ένταξη των παιδιών με ειδικές ανάγκες στα γενικά σχολεία χωρίς την ανάλογη επιστημονική υποστήριξη. Προωθούν Δίχρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή χωρίς χρηματοδότηση, διορισμούς και κτηριακή υποδομή.

θα στοιβάξουν και θα στεγάσουν όπως όπως τα νήπια-προνήπια στα προκάτ το 2019! Είναι μακρύς ο κατάλογος!

 Μέσα σε αυτό το σχολείο οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί όλων των ειδικοτήτων και των βαθμίδων γινόμαστε συνεχώς φιγούρες μυθιστορημάτων,

- όταν είμαστε κάθε χρόνο με μια βαλίτσα στο χέρι και πολλές από μας και με παιδιά στην αγκαλιά,

- όταν κοιμόμαστε σε σκηνές σε παραλίες τουριστικών νησιών ή σε κοιτώνες 7-νομά-σ’ένα-δωμά, γιατί ξεκινάει ή τελειώνει η τουριστική περίοδος,

- όταν βγάζουμε γάλα με το θήλαστρο στα διαλείμματα για να το δώσουμε στο μωρό μας αργότερα, την ώρα που ΕΕ-Κυβέρνηση-ΕΣΠΑ διαφημίζουν υποκριτικά ότι στηρίζουν το μητρικό θηλασμό,

- όταν βρίσκουμε όλους τους πιθανούς τρόπους να μετακινηθούμε μεταξύ των 4 σχολείων που έχουμε τοποθετηθεί,

- όταν βάζουμε στη ζυγαριά «το παιδί μου ή τη δουλειά μου»,

- όταν κοιτάζουμε συνεχώς τον χάρτη για να δούμε τα πιθανά μέρη τοποθέτησης,

- όταν πρέπει να μετράμε τα μόρια σαν τις δραχμούλες της αποταμίευσης που συντηρεί το όνειρο για ένα κεραμίδι, εν προκειμένω μια μόνιμη θέση,

- όταν προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια για να συνδικαλιστούμε, να διεκδικήσουμε δικαιώματα και αξιοπρέπεια

Τέτοιοι είμαστε οι 30.000 εκπαιδευτικοί που προσλαμβανόμαστε κάθε χρόνο και που δεν αναπληρώνουμε απολύτως κανέναν άλλον, πέρα από τον εαυτό μας. Από 9% του κλάδου το 2008, έχουμε φτάσει πλέον στο 20%, ο ένας στους πέντε να είναι αναπληρωτής.

Μην ψάχνετε πολύ για τις αιτίες αυτής της αύξησης:

Μείωση του «κόστους», προσαρμογή του σχολείου στις ανάγκες της αγοράς. Χιλιάδες τα παραδείγματα από όλη τη χώρα που αποδεικνύουν ότι αυτά είναι τα «επιτεύγματα» της ευρωενωσιακής προσαρμογής και με το όχημα της σύμβασης του αναπληρωτή.

Κι αυτά τα «επιτεύγματα» χτυπάνε όλο τον κλάδο, αλλά και κάθε εργαζόμενο διπλά. Με μειωμένους μισθούς, θα πρέπει ο εργάτης να βάλει πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να πάρει το παιδί του χειρότερη παιδεία. Όμως η μόρφωση είναι δικαίωμα και όχι κόστος!

Για αυτούς και το κράτος τους είναι εφικτό να δίνουν 4,2 δις κάθε χρόνο στο ΝΑΤΟ, για να μακελεύει τους λαούς, αλλά δεν είναι εφικτό να δώσουν 500 εκατομμύρια για να κάνουν 30.000 διορισμούς! Δεν είναι εφικτό να μας δώσουν τα ίδια δικαιώματα με τους μόνιμους συναδέλφους μας, αλλά την ίδια ώρα χαρίζουν δις στο μεγάλο κεφάλαιο από τα ματωμένα πλεονάσματα!

Δεν υπάρχει πιο φυσικό αίτημα όλου του κλάδου, όλου του εργαζόμενου λαού για τη παιδεία από τη μονιμοποίηση, εδώ και τώρα, όλων των συμβασιούχων που οι κυβερνήσεις έχουν βαφτίσει «αναπληρωτές». Δεν υπάρχει πιο αυτονόητο αίτημα από την πλήρη εξίσωση των δικαιωμάτων των αναπληρωτών με τους μόνιμους. Είναι δηλητηριώδης η διάκριση μεταξύ εργαζομένων που κάνουν την ίδια δουλειά στον ίδιο χώρο, είτε στη βάση της σύμβασης, είτε στη βάση του φύλου.

Ειδικά για τη νέα εκπαιδευτικό όμως, συνάδελφισσες και συνάδελφοι, η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Από φοιτήτρια ακόμα πρέπει να ξεκινήσει το κυνήγι προσόντων, για να έχει ελπίδες στο νέο σύστημα διορισμού. Μην ξέροντας πού θα βρίσκεται τον επόμενο χρόνο, με την ανασφάλεια της επαπειλούμενης κύησης, είτε αναβάλλει, είτε απορρίπτει τη σκέψη να γίνει μητέρα. Κι αυτό γιατί η αναρρωτική άδεια που δικαιούται περιλαμβανομένης και μιας επαπειλούμενης κύησης είναι όλες κι όλες 15 ημέρες! Αν τις ξεπεράσει απειλείται με άδεια άνευ αποδοχών ή ακόμα και με απόλυση. Πριν προλάβει να αγκαλιάσει, να γνωρίσει το παιδί της είναι αναγκασμένη στο δίμηνο να επιστρέψει στην τάξη. Πόσο υποκριτική είναι από αυτή τη σκοπιά η συζήτηση που έγινε αυτές τις μέρες στη βουλή για την υπογεννητικότητα;!

Η δική μας απάντηση σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση είναι να τραβήξουμε όλες και όλοι μαζί τον ανηφορικό δρόμο της αξιοπρέπειας μέσα από το συλλογικό αγώνα. Συμμετέχουμε στην πρωτοβουλία αναπληρωτών και στα σωματεία μας, ενώ συμπορευόμαστε με την ΟΓΕ και στηρίζουμε τις δράσεις της. Επιστρατεύουμε όλες μας τις δυνάμεις στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα που στοχεύει στην ενότητα όλων των εργαζομένων, στην ρήξη και την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Γιατί αυτό το κίνημα βάζει τις ανάγκες στο μπόι των ανθρώπων της δουλειάς κι όχι μιας χούφτας παρασίτων που ξεζουμίζουν εμάς και τα παιδιά μας. Συμπορευόμαστε με τα 150 σωματεία του Δημοσίου και συμμετέχουμε στη νέα μεγάλη κινητοποίηση στις 14/3 στις 12.30 στην πλατεία Κλαυθμώνος, για άρση κάθε συνταγματικής απαγόρευσης και μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων του Δημοσίου. Συμμετέχουμε στην παράσταση διαμαρτυρίας την Πέμπτη 28 Μάρτη στις 2μμ και συνάντηση με την Υπουργό Εργασίας.

Το προηγούμενο διάστημα, οι αναπληρωτές βγήκαμε στο προσκήνιο, οργανώσαμε την πάλη μας και ορθώσαμε το ανάστημά μας. Ορθώσαμε το ανάστημά μας κόντρα σε ένα νομοσχέδιο που μας θέλει κανίβαλους, να τρωγόμαστε μεταξύ μας για μια θέση στον ήλιο. Να πληρώνουμε αδρά για να μαζεύουμε προσόντα και χαρτιά μέχρι τα βαθιά μας γεράματα για να ανεβοκατεβαίνουμε στους πίνακες, πρακτικά να μπαινοβγαίνουμε στην ανεργία – εργασία. Από αυτό τον αγώνα μόνο θετική είναι η αποτίμηση.

Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να υπαναχωρήσει και με τροπολογία αναγνώρισε μια κουτσουρεμένη και υπό προϋποθέσεις άδεια μητρότητας. Αν οι μέχρι τώρα αγώνες μας δυσκόλεψαν την κυβέρνηση, κουρέλιασαν τις διακηρύξεις για τους υποτιθέμενους διορισμούς, που είναι απολύσεις,

και την οδήγησαν σε μια, έστω μικρή, αναδίπλωση,

το συμπέρασμα είναι ότι η συλλογική πάλη έχει αποτελέσματα και ότι δεν δοκιμάσαμε όλη μας τη δύναμη,

ότι έχουμε πολλές εφεδρείες να βάλουμε στη μάχη και οι αναπληρώτριες είμαστε μια από αυτές.

Αυτήν εδώ τη μέρα, σ’ αυτήν εδώ τη συγκυρία, από αυτό εδώ το βήμα, στην Αθήνα, δίνουμε όρκο στις εργάτριες στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης του 1857 ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας για να έχουμε εμείς και τα παιδιά μας μόρφωση, δουλειά και ζωή με δικαιώματα, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας και τις μεγάλες δυνατότητες της εποχής μας! Ούτε βήμα πίσω από αυτό.

Γιατί η ρίζα της γυναικείας ανισοτιμίας είναι ταξική. Και εμείς θα την σπάσουμε τούτη την κακιά τη ρίζα.

Αθήνα, Προπύλαια 8/3/2019

Παυλή Φωτεινή, αναπληρώτρια Μουσικός

εκπρόσωπος Πρωτοβουλίας Αναπληρωτριών/τών Εκπαιδευτικών

και των Συλλόγων Εκπαιδευτικών Π.Ε:. “ΡΟΖΑ ΙΜΒΡΙΩΤΗ”, “Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ”, “Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ”, “Ν. ΠΛΟΥΜΠΙΔΗΣ”, Π. ΦΑΛΗΡΟΥ και ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ